Zwierzęta

Ciało cylindryczne, mocno wypukłe, czarne, lekko błyszczące. Głowa mała. Buławka czułka złożona z trzech członów. Żuwaczki niewielkie, nie wystają przed głowę. U samca na nadustku występuje duży wygięty róg, porośnięty po bokach żółtymi szczecinkami; u samicy jest on o wiele mniejszy, a często uwidacznia się tylko w postaci guzka. Przedplecze z przodu tworzy jakby kołnierz lepiej widoczny u samców. Tarczka widoczna. Pokrywy z delikatnymi rządkami punktów, przestrzenie pomiędzy nimi są rzadko i głębiej nakłute. Golenie wszystkich par nóg z listewkami bocznymi i ząbkami.

Długość ciała 1,10-1,70 m, ogon 20-30 cm. Masywne ciało z dużą klinowatą głową. Sierść szczecinowata, w zimie z gęstym runem, ubarwienie od czarnobrazowego po kolor ochry, młode z ciemnymi podłużnymi pasami. Uszy silnie owłosione, stojące. U dorosłego samca długie, widoczne na zewnątrz kły.

Długość ciała 1-1,40 m, ogon kikuwaty, zwykle niewidoczny spod futra. Ubarwienie w lecie rudobrązowe, w zimie szarobrązowe, "lustro" na pośladkach białe.

Wiewiórka jest zwierzęciem bardzo charakterystycznym. Ma dość smukłą i zgrabna sylwetkę, w której zwraca uwagę długi (nieraz równy długości ciała) ogon. Na uszach wiewiórki znajdują się mniej lub więcej widoczne pędzelki z dłuższych włosów. Stopy przednich kończyn maja tylko 4 palce – kciuk uległ zanikowi. Stopy te są bardzo chwytne i służą do przytrzymywania pokarmu podczas jedzenia. Na podeszwie można zauważyć opuszki palcowe, międzypalcowe i dwie nadgarstkowe. Kończyny tylne silnej rozwinięte od przednich, umożliwiają skakanie, jest pięciopalczasta. Na podeszwie tylnej stopie znajdują się opuszki palcowe i międzypalcowe, nie ma natomiast opuszek nadgarstkowych. Na brzusznej stronie ciała 4 pary sutek: 1 para piersiowych, 2 pary brzusznych i 1 para inguinalnych.
Wzór zębowy: 1023/1013
Trop jest bardzo charakterystyczny. Odcisk stóp tylnych jest zawsze przed odciskiem stóp przednich. Rozstaw odcisków tylnych stóp wynosi 5 – 10 cm, a przednich 3 – 5 cm. Odcisk stopy tylnej jest dłuższy od stopy przedniej. Na miękkiej powierzchni bardzo dobrze widać odciśnięte opuszki podeszwowe. Ze względu na mała masę wiewiórki trudno jest znaleźć dobrze widoczne tropy na ziemi. Najlepiej zachowują się odciśnięte w błocie lub na świeżym śniegu.