Zwierzęta

Muszla trójkątnie jajowata i niezbyt silnie wydłużona. Wierzchołki wyraźnie wystające. Krawędź grzbietowa muszli za więzadłem jest wygięta, natomiast krawędź brzuszna jest równomiernie łukowato wygięta. Przedni koniec szeroko zaokrąglony, tylny zaostrzony.
Powierzchnia zewnętrzna posiada delikatnie zaznaczone linie przyrostu.
Powierzchnia wewnętrzna muszli gładka, odciski mięśni z reguły dobrze widoczne.

Muszla jest jajowata i dość silnie wydłużona. Wierzchołki wyraźnie wystające. Cechą wyróżniającą ten gatunek w budowie muszli jest równoległy przebieg obu brzegów: grzbietowego i brzusznego. Przedni koniec szeroko zaokrąglony, tylny zaostrzony.
Powierzchnia zewnętrzna muszli gładka, a linie przyrostu delikatnie zarysowane.
Powierzchnia wewnętrzna muszli gładka, odciski mięśni z reguły dobrze widoczne.

Skrzydła Tło skrzydła przedniego żółte do pomarańczowożółtego u samców oraz słomkowe u samic. Na tym podstawowym ubarwieniu znajdują się równomiernie rozrzucone ciemne, brunatne, delikatne plamki. Spotykane są formy ubarwienie silnie melanistyczne, gdzie ciemny rysunek z plamek rozlewa się prawie po całym skrzydle.
Dymorfizm płciowy przejawia się w budowie czułek, które u samców są pierzaste a u samic nitkowate oraz w mniejszym natężeniu barw skrzydeł u samicy.
Gąsienica szarobrunatna.

Skrzydła u obu płci przeźroczyste, jedyni u nasady z małą żółtawą plamą. Plamki skrzydłowe jednobarwne, brunatne. Gatunek bardzo podobny ubarwieniem do szablaka zwyczajnego – jedynie rozróżnia je ubarwienie odnóży, które u szablaka krwistego są czarne a u szablaka zwyczajnego czarne z żółtym paskiem. Tułów i odwłok u samicy żółty z ciemnym rysunkiem w postaci delikatnych kreseczek. Tułów samca brunatny a odwłok czerwony z ciemnym rysunkiem.
Larwa szablaka krwistego jest bardzo trudna do rozróżnienia przez swe duże podobieństwo do larw dwóch innych gatunków: szablaka podobnego - Sympetrum striola i szablaka południowego - Sympetrum meridionale.

Skrzydła u obu płci przeźroczyste, jedynie u nasady z dużą, żółtą plamą sięgająca poza trójkąt środkowy, dzięki której gatunek ten jest bez problemu odróżniany od innych gatunków szablaków. Plamki skrzydłowe jednobarwne, jasnobrunatne. Tułów i odwłok u samicy żółty z ciemnym rysunkiem w postaci delikatnych kreseczek. Tułów samca brunatny a odwłok czerwony z ciemnym rysunkiem.
Larwa szablaka żółtego charakteryzuje się krótkimi kolcami bocznymi na XI segmencie odwłoka oraz występowaniem małego, ale wyraźnego kolca grzbietowego na segmencie VIII.

Skrzydła u obu płci przeźroczyste. Plamki skrzydłowe jednobarwne, czarne. Całe ciało metalicznie ubarwione na zielono z miedzistym połyskiem.
Larwa szklarki zielonej jest dość łatwa do oznaczenia. Posiada typową dla larw z rodziny szklarkowatych maskę z dużymi wycięciami na brzegu bocznym głaszczka wargowego. Ponadto posiada bardzo długie odnóża tylne, sięgające daleko poza odwłok. Kolce grzbietowe są dobrze rozwinięte z wyjątkiem kolca na IX segmencie, który jest dość mały i niski.