Dodano: 0 0000
Wydra jest drugim, po borsuku największym przedstawicielem rodziny łasicowatych w Polsce.
Ciało ma kształt opływowy, jest silne i masywne.
Głowa stosunkowo mała z tępym pyszczkiem. W okolicy otworu gębowego dość długie wąsy czuciowe – wibrysy. Uszy wystają z futra, małżowiny są małe i prawie okrągłe. Wydra posiada na głowie specjalnie wykształcone fałdy skórne, które służą do zamykania otworów nozdrzy i uszu w czasie pływania, co zapobiega wlewaniu się do nich wody. Na bezdechu wydra może utrzymać się 2 – 3 minuty pod wodą. Odcinek szyi bardzo krótki.
Kończyny krótkie i masywne. Stopy pięciopalcowe. Palce spięte błoną pławną.
Ciało zakończone dużym, silnym ogonem, szerokim u nasady i zwężającym się ku końcowi.
Ciało wydry jest bardzo elastyczne i gibkie, co pozwala jej na bardzo łatwe poruszanie się pod wodą i na lądzie oraz wykonywanie skoków. Sierść (futro) wydry jest bardzo gęsta i silnie natłuszczona, co zapobiega zmaczaniu poszczególnych włosów podczas pływania. We włosach tworzących futro zaznacza się pewna dwoistość: krótsze włosy wełniste, tworzące powłokę termoizolacyjną i znacznie liczniejsze, dłuższe włosy ościste, trudniej zwilżane tworzące warstwę okrywową.
Wzór zębowy: 3141/3132
Ciało ma kształt opływowy, jest silne i masywne.
Głowa stosunkowo mała z tępym pyszczkiem. W okolicy otworu gębowego dość długie wąsy czuciowe – wibrysy. Uszy wystają z futra, małżowiny są małe i prawie okrągłe. Wydra posiada na głowie specjalnie wykształcone fałdy skórne, które służą do zamykania otworów nozdrzy i uszu w czasie pływania, co zapobiega wlewaniu się do nich wody. Na bezdechu wydra może utrzymać się 2 – 3 minuty pod wodą. Odcinek szyi bardzo krótki.
Kończyny krótkie i masywne. Stopy pięciopalcowe. Palce spięte błoną pławną.
Ciało zakończone dużym, silnym ogonem, szerokim u nasady i zwężającym się ku końcowi.
Ciało wydry jest bardzo elastyczne i gibkie, co pozwala jej na bardzo łatwe poruszanie się pod wodą i na lądzie oraz wykonywanie skoków. Sierść (futro) wydry jest bardzo gęsta i silnie natłuszczona, co zapobiega zmaczaniu poszczególnych włosów podczas pływania. We włosach tworzących futro zaznacza się pewna dwoistość: krótsze włosy wełniste, tworzące powłokę termoizolacyjną i znacznie liczniejsze, dłuższe włosy ościste, trudniej zwilżane tworzące warstwę okrywową.
Wzór zębowy: 3141/3132
systematyka | Rząd: drapieżne (Carnivora) Rodzina: łasicowate (Mustelidae) Rodzaj: wydra (Lutra) Gatunek: wydra (Lutra lutra) |
---|---|
wygląd | Wydra jest drugim, po borsuku największym przedstawicielem rodziny łasicowatych w Polsce. Ciało ma kształt opływowy, jest silne i masywne. Głowa stosunkowo mała z tępym pyszczkiem. W okolicy otworu gębowego dość długie wąsy czuciowe – wibrysy. Uszy wystają z futra, małżowiny są małe i prawie okrągłe. Wydra posiada na głowie specjalnie wykształcone fałdy skórne, które służą do zamykania otworów nozdrzy i uszu w czasie pływania, co zapobiega wlewaniu się do nich wody. Na bezdechu wydra może utrzymać się 2 – 3 minuty pod wodą. Odcinek szyi bardzo krótki. Kończyny krótkie i masywne. Stopy pięciopalcowe. Palce spięte błoną pławną. Ciało zakończone dużym, silnym ogonem, szerokim u nasady i zwężającym się ku końcowi. Ciało wydry jest bardzo elastyczne i gibkie, co pozwala jej na bardzo łatwe poruszanie się pod wodą i na lądzie oraz wykonywanie skoków. Sierść (futro) wydry jest bardzo gęsta i silnie natłuszczona, co zapobiega zmaczaniu poszczególnych włosów podczas pływania. We włosach tworzących futro zaznacza się pewna dwoistość: krótsze włosy wełniste, tworzące powłokę termoizolacyjną i znacznie liczniejsze, dłuższe włosy ościste, trudniej zwilżane tworzące warstwę okrywową. Wzór zębowy: 3141/3132 |
ubarwienie | Cała wydra jest ubarwiona w odcieniach brązów. Najjaśniejsze jest podgardle – często nawet miodowo-brunatne. Grzbietowa część ciała jest czekoladowo-brunatna, natomiast brzuszna jaśniejsza – jasnobrunatna. U starszych osobników sierść na głowie jest także jaśniejsza, nieraz popielato-brunatna. W populacjach bardzo rzadko zdarzają się formy melanistyczne o prawie czysto czarnym ubarwieniu oraz formy albinotyczne o białym futrze. |
występowanie | Wydra jest gatunkiem palearktycznym. Znana jest z północnej Afryki, Europy i Azji, aż po Japonię. Nie występuje na wyspach Morza Śródziemnego. W Polsce zasiedla cały obszar kraju i w niektórych miejscach jest gatunkiem dość licznym. Często potykana jest w miastach, przez które przepływają rzeki, lub w których znajdują się jeziora. Preferuje rzeki, stawy (w tym hodowlane), jeziora, kanały, rzadziej torfowiska. |
tryb życia | Wydra jest gatunkiem ziemno-wodnym, żyjącym samotnie (samce) lub w grupach rodzinnych. Samce tylko na okres rui łączy się w pary. Są bardzo terytorialne. Dla przykładu obszar terytorium samca ma średnicę około 12 – 15 km. Grupy rodzinne mają terytoria o połowę mniejsze. Najwyższą aktywność wydry przejawią w mocy, wówczas polują, w ciągu dnia można je zobaczyć wygrzewające się na piasku nad wodami lub baraszkujące na brzegach. Wydra jest bardzo sprawna i porusza się bardzo szybko zarówno pod wodą jak i na lądzie. Nie zapada w sen zimowy. Wydry żyją w norach wykopanych nad brzegami, przy czym ich korytarze uchodzą pod wodą, dodatkowo, podobnie jak ma to miejsce w norach bobrów posiadają komin wentylacyjny. Często także spotyka się legowiska wykonane na brzegu, ukryte pod zwisającymi gałęziami lub w krzewach. |
pokarm | Na pokarm wydry składają się głownie ryby. Nie gardzi jednak ona innymi, mniejszymi sakami, ptakami i ich jajami, płazami, małżami i rakami. |
ochrona | Podlega częściowej ochronie gatunkowej (z wyjątkiem tych osobników, które występują na stawach hodowlanych), ale jej okres ochronny przypada cały rok. Umieszczona w Załączniku II Konwencji Berneńskiej. Umieszczona w Załączniku I Konwencji Waszyngtońskiej. Umieszczona w Załączniku II i IV Dyrektywy Siedliskowej Unii Europejskiej. Umieszczona w Czerwonej Liście IUCN z kategorią NT – gatunek bliski zagrożenia. Zagrożenia Wydra jako duży ssak związany z siedliskami wodnymi stoi na szczycie łańcucha pokarmowego i nie ma naturalnych wrogów poza człowiekiem. Poza tym jej szerokie spektrum przystosowawcze do środowisk ziemno-wodnych wyklucza możliwość oddziaływania negatywnego na ten gatunek naturalnych procesów sukcesyjnych przebiegających w środowisku. Zagrożenia, jakie są podawane dla tego gatunku wynikają z działalności człowieka: Wydra może występować w siedliskach z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej Unii Europejskiej: |
uwagi | W czasie pływania wydry, w jej sierści, pomiędzy włosami znajdują się delikatne pęcherzyki powietrza, które powodują zmniejszenie masy ciała zwierzęcia pod wodą, oraz zapobiegają one zwilżaniu sierści. W momencie zabicia wydry powietrze to bardzo szybko ucieka z sierści, ze względu na zmiany ciśnienia i zwierzę bardzo szybko tonie. Na stawach hodowlanych ryb i raków wydra może wyrządzać znaczne szkody. |
biologia | W okresie rui samce łączą się z samicami w pary i pozostają wspólnie przez pewien okres czasu. Właściwa ruia przypada na okres końca zimy i początków wiosny. Kopulacja zawsze zachodzi w wodzie. Ciąża trwa nieco ponad dwa miesiące. Liczba młodych w miocie jest niewielka – od 2 do 4. Po około miesiącu od urodzenia młode wydry otwierają oczy. Mleko matki ssą przez około 60 – 70 dni. Po tym czasie pozostają z matką w grupie rodzinnej jeszcze przez około 6 – 7 miesięcy. Wydry dożywają 15 – 18 lat |
piśmiennictwo |
Komentarze
PD piotr@jezioro.com.pl
12 kwietnia 2007
Na zdjeciach nizej widac mloda. Wydr jest sporo wszedzie gdzie sa stawy i najlepiej rowy melioracyjne. Ostanio podnioslem przejchana z szosy, szla zamiast rowem po asfalcie.
Damian Filochowski damianek86wp.pl
11 kwietnia 2007
gdzie moge znalesc wydry. moja kolezanka ma na ich punkcie bzika i chcailbym jej pokazac.czy w okolicach Olsztyna jest jaies Zoo,albo rezerwat?
Andrzej agagmark@poczta.onet.pl
16 lutego 2007
zapewne pyta Pani bo ma Pani staw.
Podobno do metra tak, ale podkopuje się.
Trzeba by więc wkopać też z metr, a to już problem
kubicka kubickaa@poczta.onet.pl
10 maja 2005
czy wydra wspina się po siatce?
dziękuję za informacje