Zwierzęta

systematyka	Rząd: Coleoptera - chrząszcze Podrząd: Polyphaga - chrząszcze wielożerne Nadrodzina: Elateroidea - sprężykokształtne Rodzina: Elateridae - sprężykowate Podrodzina: Corymbitinae Rodzaj: Ctenicera - zaciosek Gatunek: Ctenicera pectinicornis (Linnaeus, 1758) – zaciosek grzebykoczułki Synonimy nazwy łacińskiej: Elater pectinicornis Linnaeus, 1758 Elater flabellicornis Voet, 1806 Elater aeneopectinicornis De Geer, 1774
budowa	Ciało wydłużone, umiarkowanie sklepione. Barwa w odcieniach zieleni z metalicznym połyskiem, jedynie czułka i odnóża czarne. Powierzchnia pokryw i przedplecza porośnięta delikatnym i krótkim owłosieniem barwy kremowej lub żółtawej. Głowa mocno, ale nierównomiernie punktowana. Czułka od trzeciego członu grzebieniaste lub piłkowane. Przedplecze dłuższe niż szersze, jego tylne kąty wykształcone w kolec odgięty do tyłu i na zewnątrz. Przez jego środek biegnie rowek środkowy. Powierzchnia przedplecza pokryta marszczona mikrorzeźbą. Tarczka ku końcowi półowalna. Bruzdki pokryw stosunkowo głębokie a leżące pomiędzy nimi zagoniki drobno punktowane i wypukłe. Wierzchołek pokryw równomiernie zaokrąglony. Dymorfizm płciowy: samica jest z reguły masywniejsza i ma piłkowane czułka w odróżnieniu od samca , który ma czułka grzebieniaste.
występowanie	Gatunek występuje w całej Europie, na wschód dociera do Syberii a na południe do Kaukazu i Azji Mniejszej. Zamieszkuje tereny nizinne i górskie. Można go spotkać na terenach otwartych: wilgotnych łąkach, polanach śródleśnych i brzegach lasów. Owady dorosłe pojawiają się od kwietnia do końca lipca.
rozwój	Samica składa jaja bezpośrednio do gleby. Larwy, które dorastają do 27 mm długości odżywiają się różnorodnym pokarmem znalezionym w glebie. Przepoczwarczenie następuje jesienią w powierzchniowej warstwie gleby. Dorosłe owady pojawiają się bardzo wcześnie wiosną. Samce cały czas spędzają na roślinach, natomiast samice schodzą na ziemie w celu składania jaj.
uwagi	Zaciosek grzebykoczułki podobnie jak wszystkie sprężyki posiada zdolność podskakiwania. W momencie, gdy owad ten przewróci się na grzbiet spadając z rośliny wykonuje dość wysokie skoki. Potrafi skoczyć na około 30 cm w górę przy „wzroście” niecałe 2 cm – to tak jakby człowiek o wysokości 1,7 m skoczył z miejsca na wysokość 25,5 metra. Skakanie zachodzi dzięki ruchomo połączonemu przedtułowiu z śródtułowiem oraz działaniu mechanizmu polegającego na bardzo szybkim wślizgiwaniu się wyrostka przedpiersia w specjalny dołek na śródpiersiu.
piśmiennictwo