Dodano: 5 kwietnia 2007
Roślina wieloletnia o pełzających podziemnych kłączach. Liście: długoogonkowe, odziomkowe, wyrastają bezpośrednio z kłącza dopiero po kwitnieniu, blaszka w zarysie szerokotrójkątna, o nasadzie sercowatej i brzegu płytko, nieregularnie ząbkowanym, spodem kutnerowato natomiast od dołu skąpo owłosiona, do 20 cm długości. Pędy : kwiatostanowe pokryte drobnymi łuskowatymi listkami. Kwiaty: żółte, zebrane w przypominające pojedynczy kwiat kwiatostany typu koszyczek, średnicy 1,5-3,5 cm, osadzone pojedynczo na pędach do 15 cm długich, pojedyncze kwiatki bardzo drobne, zewnętrzne kwiaty w koszyczku języczkowe, wewnętrzne rurkowe, okwiat pojedynczego kwiatka podwójny, kielich w postaci puchu, 5 płatków zrośniętych ze sobą w rurkę lub języczek, 5 pręcików zrośniętych pylnikami otacza 1 słupek dolny powstały ze zrośnięcia 2 owocolistków. Okres kwitnienia: od lutego do kwietnia. Roślina owadopylna, miododajna. Owoc: niełupka z aparatem lotnym.
Podbiał pospolity (końskie kopyto), Tussilago farfara | systematyka |
Klasa Artemisietea, Rząd Sisymbrietalia |
|---|---|
| wygląd | Roślina wieloletnia o pełzających podziemnych kłączach. Liście: długoogonkowe, odziomkowe, wyrastają bezpośrednio z kłącza dopiero po kwitnieniu, blaszka w zarysie szerokotrójkątna, o nasadzie sercowatej i brzegu płytko, nieregularnie ząbkowanym, spodem kutnerowato natomiast od dołu skąpo owłosiona, do 20 cm długości. Pędy : kwiatostanowe pokryte drobnymi łuskowatymi listkami. Kwiaty: żółte, zebrane w przypominające pojedynczy kwiat kwiatostany typu koszyczek, średnicy 1,5-3,5 cm, osadzone pojedynczo na pędach do 15 cm długich, pojedyncze kwiatki bardzo drobne, zewnętrzne kwiaty w koszyczku języczkowe, wewnętrzne rurkowe, okwiat pojedynczego kwiatka podwójny, kielich w postaci puchu, 5 płatków zrośniętych ze sobą w rurkę lub języczek, 5 pręcików zrośniętych pylnikami otacza 1 słupek dolny powstały ze zrośnięcia 2 owocolistków. Okres kwitnienia: od lutego do kwietnia. Roślina owadopylna, miododajna. Owoc: niełupka z aparatem lotnym. |
| wymiary | Wysokość łodygi w okresie kwitnienia od 5 do 15 cm podwaja się w okresie owocowania. |
| występowanie | Gatunek rozprzestrzeniony na terenie całej Europy, w środkowej i północnej Azji oraz północnej Afryce i północnej Ameryce. W Polsce pospolity na niżu i w górach po piętro kosodrzewiny. Rośnie na wilgotnych i zasadowych glebach gliniastych, na miejscach ruderalnych, wzdłuż cieków, dróg i skraju podmokłych zadrzewień. |
| ochrona | Roślina nie jest objęta ochroną. |
| uwagi | Gatunek ten często jest mylony z lepiężnikiem, który ma o wiele większe liście, tworzy zwarte łany i posiada koszyczki zebrane w wiechę. Podbiał był stosowany już w starożytności jako roślina lecznicza, głównie jako środek wykrztuśny, w leczeniu przewlekłych nieżytów górnych dróg oddechowych, nieżytach gardła i przewlekłym zapaleniu oskrzeli u palaczy. Zewnętrznie stosowany jest w leczeniu stanów zapalnych skóry, oparzeń słonecznych, stłuczeń i otarć. Surowcem zielarskim są młode kwiaty i młode liście bez ogonków. Zawierają one między innymi: olejek eteryczny, karotenoidy, flawonoidy, śluzy, fitosterole, garbniki, sole mineralne (głównie azotan potasu), kwasy jabłkowy, winowy i galasowy. Ponadto liście zawierają tłuszcze, cholinę, potas, sód, magnez, cynk, fosfor, siarkę, chlor, krzem, aluminium i inne związki. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
