Dodano: 0 0000
Bluszcz pospolity, hedera helix L. | występowanie | Na terenie Polski rośnie w lasach liściastych i na słonecznych skalnych zboczach, a także był sadzony na cmentarzach i w starych parkach. Lubi gleby wilgotne, bogate w składniki pokarmowe i klimat łagodny, atlantycki. Zimą jego pędy mogą przemarzać – zwłaszcza pędy wspinające się. |
|---|---|
| uwagi | Forma ochrony: ścisła.
Charakterystyka: Bluszcz jest ciepłolubnym, wiecznie zielonym, samoczepnym, pełzającym po ziemi lub wspinającym się przy pomocy korzeni czepnych pnączem. Główny pęd bluszczu jest zdrewniały, wyraźnie zaznaczony, z rozgałęzieniami. Można wyróżnić dwa rodzaje pędów bluszczu: pędy płonne oraz pędy kwitnące (i owocujące). Pędy płonne są długie, giętkie, pełzające lub wspinające się na mury, płoty, skały i pnie drzew. Dobrze znoszą zacienienie. Znajdują się na nich dobrze wszystkim znane liście: trzylapowe lub pięcioklapowe, o sercowatej nasadzie, nagie, ciemnozielone. Pędy kwitnące są krótkie i sztywne, bez korzonków, odstające od podpór, o całobrzegich, jajowatych liściach – na końcu zaostrzonych, lśniących, wyraźnie grubszych od liści klapowanych. Te pędy wymagają większej ilości światła. Takie kwitnące i owocujące okazy bluszczu występują również na terenie Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej. Liście na pędach ustawione są mozaikowato, tak, by jeden nie zasłaniał słońca drugiemu. Małe i niepozorne, żółtawozielone, pięciokrotne kwiaty, zebrane w półkoliste baldachy, kwitną od września do listopada. Owoce pojawiają się w marcu i kwietniu następnego roku. Są kuliste, podobne do jagód – niedojrzałe mają barwę brązowawą, a dojrzałe – niebieskoczarną. Warto wiedzieć: Bluszcz jest rośliną silnie trującą, ale i leczniczą. Zawarte w nim składniki działają drażniąco, napotnie, przeciwobrzękowo, przeciwzapalnie, rozkurczowo, uspokajająco, przeciwreumatycznie i przeciwbólowo. W homeopatii bluszcz stosuje się przy nadczynności tarczycy, dychawicy oskrzelowej, dolegliwościach związanych z drogami żółciowymi. Żywica uzyskiwana z liści bluszczu używana jest w stomatologii, a także dodawana do kadzideł. Balsam z bluszczu jest dobry na cellulitis. Kompresy z naparu liści używane były do zwalczania łupieżu i wzmacniania włosów. Bluszcz może żyć nawet kilkaset lat. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
