Dodano: 29 lipca 2007
Bylina z licznymi płonnymi różyczkami liściowymi, średnicy do 4 cm. Liście: zebrane w różyczkę, mięsiste, jasnozielone, w zarysie jajowate, zagięte łukowato do środka, ostro zakończone, brzeg orzęsiony, szczyt czerwono nabiegły. Łodyga: gruba i soczysta, łuskowato skrętolegle ulistniona, wyrasta z kilkuletnich różyczek, zakończona zbitym, mięsistym kwiatostanem. Kwiaty: żółtawobiałe, dzwonkowate, osadzone na grubych szypułach, sześciokrotne; działki kielicha mięsiste, zaostrzone na końcach; płatki trzykrotnie dłuższe od kielicha, zakończone frędzlastymi ząbkami; pręcików 12; słupków 6. Okres kwitnienia: od lipca do września. Owoc: typu mieszek, wzniesiony i wyciągnięty na szczycie w długą szyjkę, wypełniony drobnymi nasionami.
Rojnik (rojownik) pospolity, Joviborba sobolifera (Sempervivum soboliferum subsp. soboliferum) | systematyka |
Klasa Asplenietea rupestria. |
|---|---|
| wygląd | Bylina z licznymi płonnymi różyczkami liściowymi, średnicy do 4 cm. Liście: zebrane w różyczkę, mięsiste, jasnozielone, w zarysie jajowate, zagięte łukowato do środka, ostro zakończone, brzeg orzęsiony, szczyt czerwono nabiegły. Łodyga: gruba i soczysta, łuskowato skrętolegle ulistniona, wyrasta z kilkuletnich różyczek, zakończona zbitym, mięsistym kwiatostanem. Kwiaty: żółtawobiałe, dzwonkowate, osadzone na grubych szypułach, sześciokrotne; działki kielicha mięsiste, zaostrzone na końcach; płatki trzykrotnie dłuższe od kielicha, zakończone frędzlastymi ząbkami; pręcików 12; słupków 6. Okres kwitnienia: od lipca do września. Owoc: typu mieszek, wzniesiony i wyciągnięty na szczycie w długą szyjkę, wypełniony drobnymi nasionami. |
| wymiary | Wysokość pędów kwiatostanowych od 25 do 40 cm. |
| występowanie | Występuje w miejscach kamienistych i piaszczystych. Jest gatunkiem charakterystycznym dla muraw piaskowych, spotykany również w naskalnych murawach kserotermicznych. Lubi stanowiska dobrze nasłonecznione i ciepłe, głównie wzgórza i skały. W Europie spotykany w południowych i środkowych Niemczech oraz w Polsce, gdzie występuje na rozproszonych stanowiskach zarówno na niżu, w pasie wyżyn oraz w górach (głównie Sudetach). Jest również rośliną uprawną, często dziczejącą (ergazjofigofit). |
| ochrona | Gatunek pod ścisłą ochroną gatunkową. Szczególnie zagrożony na niżu, głównie poprzez niszczenie jego stanowisk w wyniku eksploatacji oraz pozyskiwanie do ogródków skalnych. |
| uwagi | Rojnik należy do sukulentów, tj. roślin przystosowanych do życia w warunkach skrajnie suchych, zapasy wody gromadzi w soku komórkowym (w mięsistych liściach). Bardzo często tworzy duże populacje liczące do kilkuset osobników. Tak liczne zgrupowania powstają głównie w wyniku rozmnażania wegetatywnego, poprzez wytwarzanie różyczek potomnych na końcach rozłogów. Dawniej mięsiste liście rojnika stosowano w medycynie ludowej jako środek przeciw biegunkom, świeży sok lub rozgniecione liście stanowiły środek łagodzący ból i swędzenie po ukąszeniu owadów natomiast rozcieńczony sok używany był do płukania jamy ustnej przy zapaleniu błony śluzowej. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
