Dodano: 2 stycznia 2013
Zielna roślina wieloletnia.
Łodyga: prosta, szorstko owłosiona.
Liście: złożone, nieparzystopierzaste. Listek szczytowy jest ogonkowy, pozostałe listki są bezogonkowe (siedzące). Kształt blaszki listków jest podłużny, eliptyczny. Brzeg blaszki jest piłkowany z obu stron z 6-8 ząbkami. Z wierzchu listki są przylegająco owłosione, zaś pod spodem są owłosione jedwabisto i szaro.
Kwiaty: drobne o jajowatych żółtych patkach. Charakteryzują się przyjemną wonią o słabym natężeniu. Dno kwiatowe ma kształt odwrotnie stożkowany. Z zewnątrz opatrzone jest ono gęstymi, odstającymi, miękkimi, haczykowatymi włoskami. Kwiaty zebrane są w kwiatostany typu kłosokształtne grono.
Okres kwitnienia: od czerwca do lipca.
Owoce: niełupki pokryte haczykowatymi włoskami, dzięki którym łatwo przyczepiają się do sierści zwierząt - co sprzyja rozsiewaniu, tzw. zoochoria.
Łodyga: prosta, szorstko owłosiona.
Liście: złożone, nieparzystopierzaste. Listek szczytowy jest ogonkowy, pozostałe listki są bezogonkowe (siedzące). Kształt blaszki listków jest podłużny, eliptyczny. Brzeg blaszki jest piłkowany z obu stron z 6-8 ząbkami. Z wierzchu listki są przylegająco owłosione, zaś pod spodem są owłosione jedwabisto i szaro.
Kwiaty: drobne o jajowatych żółtych patkach. Charakteryzują się przyjemną wonią o słabym natężeniu. Dno kwiatowe ma kształt odwrotnie stożkowany. Z zewnątrz opatrzone jest ono gęstymi, odstającymi, miękkimi, haczykowatymi włoskami. Kwiaty zebrane są w kwiatostany typu kłosokształtne grono.
Okres kwitnienia: od czerwca do lipca.
Owoce: niełupki pokryte haczykowatymi włoskami, dzięki którym łatwo przyczepiają się do sierści zwierząt - co sprzyja rozsiewaniu, tzw. zoochoria.
Rzepik pospolity, syn. parzydło, świeckie ziele, śmietannik, wątrobowe ziele, pomydło pospolite, Agrimonia eupatoria | systematyka |
gatunek charakterystyczny dla zespołu zbiorowisk Trifolion medii i słabo dla zespołu roślinności Trifolio-Agrimonietum |
|---|---|
| wygląd | Zielna roślina wieloletnia. Łodyga: prosta, szorstko owłosiona. Liście: złożone, nieparzystopierzaste. Listek szczytowy jest ogonkowy, pozostałe listki są bezogonkowe (siedzące). Kształt blaszki listków jest podłużny, eliptyczny. Brzeg blaszki jest piłkowany z obu stron z 6-8 ząbkami. Z wierzchu listki są przylegająco owłosione, zaś pod spodem są owłosione jedwabisto i szaro. Kwiaty: drobne o jajowatych żółtych patkach. Charakteryzują się przyjemną wonią o słabym natężeniu. Dno kwiatowe ma kształt odwrotnie stożkowany. Z zewnątrz opatrzone jest ono gęstymi, odstającymi, miękkimi, haczykowatymi włoskami. Kwiaty zebrane są w kwiatostany typu kłosokształtne grono. Okres kwitnienia: od czerwca do lipca. Owoce: niełupki pokryte haczykowatymi włoskami, dzięki którym łatwo przyczepiają się do sierści zwierząt - co sprzyja rozsiewaniu, tzw. zoochoria. |
| wymiary | Pędy o długości 30-120 cm. |
| występowanie | W Polsce występuje na zrębach i zboczach oraz w zaroślach. |
| rozmnażanie | Generatywnie przez nasiona. |
| uwagi | ROŚLINA LECZNICZA Rzepik znany był już w czasach starożytnych. W 120 p.n.e. nad Morzem Czarnym król Pontu, Mitrydates Eupator, jako pierwszy zastosował rzepik do leczenia swojej chorej wątroby i za jej skuteczność obdarzył roślinę królewska łaską - stąd nazwa eupatoria. Rzepik pospolity uważany był dawniej za panaceum na większość dolegliwości. Przypisywano mu nawet magiczną moc - stosowany był przede wszystkim jako wzmocnienie zaklęć odpędzających, do odwracania uroków (i odsyłania ich przeciwko rzucającemu), a także przynoszących pomyślność. Wierzono, że saszetki z zielem rzepika włożone pod poduszkę, spowodują, że śpiący nie obudzi się nie w porę, gdyż będzie spał aż saszetka nie zostanie wyjęta spod jego poduszki. W czasach anglosaskich (XV wiek) był ważnym zielem do leczenia ran spowodowanych wystrzałem z arkebuzu - długolufowej broni palnej. Obecnie wiadomo, że ziele rzepiku zawiera garbniki, gorycze, flawonoidy, olejki eteryczne, witaminę B, K, PP, fitosterole, sole mineralne, kwasy organiczne a także dużą ilość krzemionki. Surowcem zielarskim jest cała roślina. Wykazuje właściwości średnio ściągające, wzmacniające, moczopędne; hamuje krwawienia, usprawnia pracę wątroby i woreczka żółciowego oraz ma działanie przeciwzapalne. Stosuje się go zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. Dostępne są komercyjne preparaty przygotowane z rzepiku. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
