Dodano: 18 stycznia 2010
Pojawia się pod koniec lata i owocuje do późnej jesieni. Rośnie samotnie i w rozproszeniu. Lubi miejsca trawiaste w parkach, ogrodach i lasach. Nie należy do gatunków często i szeroko występujących.
Do rodzaju Leucoagaricus należy 27 gatunków. Są to:
- Leucoagaricus americanus - Leucoagaricus barssii - Leucoagaricus brunneocingulatus - Leucoagaricus carneifolius - Leucoagaricus croceovelutinus - Leucoagaricus crystallifer - Leucoagaricus georginae - Leucoagaricus glabridiscus - Leucoagaricus gongylophorus - Leucoagaricus griseodiscus - Leucoagaricus ionidicolor - Leucoagaricus irinellus - Leucoagaricus leucothites - Leucoagaricus marriagei - Leucoagaricus medioflavoides - Leucoagaricus meleagris - Leucoagaricus menieri - Leucoagaricus nympharum - Leucoagaricus pilatianus - Leucoagaricus purpureolilacinus - Leucoagaricus serenus - Leucoagaricus sericifer - Leucoagaricus subcretaceus - Leucoagaricus sublittoralis - Leucoagaricus tener - Leucoagaricus viridiflavoides - Leucoagaricus wichanskyi Występuje pod nazwami: Agaricus cretaceus Cooke; Agaricus cretaceus Fr.; Agaricus holosericeus Fr.; Agaricus leucothites Vittad.; Agaricus levis Krombh.; Agaricus naucinus Fr.; Agaricus pudicus var. albus Mérat; Annularia levis (Krombh.) Gillet; Fungus cretaceus (Fr.) Kuntze; Lepiota holosericea (Fr.) Gillet; Lepiota leucothites (Vittad.) P.D. Orton; Lepiota naucina (Fr.) P. Kumm.; Lepiota naucina var. leucothites (Vittad.) Sacc.; Leucoagaricus carneifolius var. leucothites (Vittad.) Bon; Leucoagaricus cretaceus Moser; Leucoagaricus holosericeus (Fr.) M.M. Moser; Leucoagaricus naucinus (Fr.) Singer; Leucoagaricus pudicus auct.; Leucocoprinus holosericeus (Fr.) Locq.; Pratella cretacea (Fr.) Gillet; Psalliota cretacea (Fr.) Gillet
- Leucoagaricus americanus - Leucoagaricus barssii - Leucoagaricus brunneocingulatus - Leucoagaricus carneifolius - Leucoagaricus croceovelutinus - Leucoagaricus crystallifer - Leucoagaricus georginae - Leucoagaricus glabridiscus - Leucoagaricus gongylophorus - Leucoagaricus griseodiscus - Leucoagaricus ionidicolor - Leucoagaricus irinellus - Leucoagaricus leucothites - Leucoagaricus marriagei - Leucoagaricus medioflavoides - Leucoagaricus meleagris - Leucoagaricus menieri - Leucoagaricus nympharum - Leucoagaricus pilatianus - Leucoagaricus purpureolilacinus - Leucoagaricus serenus - Leucoagaricus sericifer - Leucoagaricus subcretaceus - Leucoagaricus sublittoralis - Leucoagaricus tener - Leucoagaricus viridiflavoides - Leucoagaricus wichanskyi Występuje pod nazwami: Agaricus cretaceus Cooke; Agaricus cretaceus Fr.; Agaricus holosericeus Fr.; Agaricus leucothites Vittad.; Agaricus levis Krombh.; Agaricus naucinus Fr.; Agaricus pudicus var. albus Mérat; Annularia levis (Krombh.) Gillet; Fungus cretaceus (Fr.) Kuntze; Lepiota holosericea (Fr.) Gillet; Lepiota leucothites (Vittad.) P.D. Orton; Lepiota naucina (Fr.) P. Kumm.; Lepiota naucina var. leucothites (Vittad.) Sacc.; Leucoagaricus carneifolius var. leucothites (Vittad.) Bon; Leucoagaricus cretaceus Moser; Leucoagaricus holosericeus (Fr.) M.M. Moser; Leucoagaricus naucinus (Fr.) Singer; Leucoagaricus pudicus auct.; Leucocoprinus holosericeus (Fr.) Locq.; Pratella cretacea (Fr.) Gillet; Psalliota cretacea (Fr.) Gillet
Pieczareczka różowoblaszkowa, Leucoagaricus leucothites (Vittad.) Wasser 1977 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz w kształcie początkowo półkulisty. W miarę rozwoju i dojrzewania wypukły do płaskiego. Brzeg słabo lub wcale podwinięty, a z czasem nawet lekko wywinięty. Wystający poza blaszki, a w młodych okazach czasami ze zwisającymi, krótkimi resztkami osłony. W kolorze biały do białawego i dość często poszarzały pośrodku. Powierzchnia u młodych owocników drobno włókienkowato-łuseczkowata, później gładka, matowa i sucha. Może również być z różowawym odcieniem i żółtawo przebarwiać się po uciśnięciu. Osiąga średnicę od 30 do 100 mm. Blaszki początkowo białe, później szarawe i różowiejące z wiekiem. Kiedy wysychają przybierają barwę mięsnoróżową. Uciśnięte mogą również barwić się czerwonawo. Gęsto ustawione i prawie wolne. Trzon koloru białego. Uciśnięty lub uszkodzony może żółknąć lub różowieć. Wysoki od 40 do 110 mm i gruby od 7 do 15 mm. Zasadniczo równogruby z mniej lub więcej bulwkowatą lub maczugowatą podstawą. Może być wygięty. Centralnie umiejscowiony w kapeluszu. Na powierzchni gładko jedwabisty i nagi. Wewnątrz z kanalikiem. Zaopatrzony w pierścień. Perścień w kolorze biały. Jest błoniasty, trwały i ściągalny ku górze. Miąższ w kolorze biały. Gruby, zwarty i miękki. Niezmienny lub bardzo słabo różowiejący bądź żółknący. W smaku i zapachu łagodnie grzybowy. Czasami w zapachu wyraźniej anyżkowy. Zarodniki w wysypie białe lub delikatnie różowawe. Gładkie, grubościenne z dziobkiem lub bez, dużą kroplą wewnątrz i porą rostkową. Wielkości od 6,5 do 11 x od 4,5 do 7 µm. W kształcie szeroko elipsoidalne lub prawie jajowate. Hialinowe. Dekstrynoidalne i metachromatyczne. |
| ochrona | Ujęta na czerwonej liście grzybów wielkoowocnikowych zagrożonych w Polsce ze statusem „I”- o nieokreślonym zagrożeniu. |
| uwagi | Jadalna, ale może wywoływać reakcje alergiczne. W ostatnich latach została wyróżniana odmiana Leucoagaricus leucothites var. subcretaceus (Bon) P. Roux & Guy Garcia 2006. Gatunki podobne to: trujące białe muchomory, jak np. muchomor jadowity - Amanita virosa (Fr.) Bertill. Z jadalnych natomiast, pieczarka dwuzarodnikowa - Agaricus bisporus (J.E. Lange) Pilát. Inne nazwy to: czubówka biała, czubówka biaława . |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
