Dodano: 16 marca 2007
Owocniki wyrastają od lata do jesieni, pojedynczo, wyłącznie w pobliżu topoli lub osiki, z którymi tworzy mikoryzy.
Do rodzaju Leccinum sp. zaliczane jest 16 gatunków. Są to:.
- Leccinum aerugineum
- Leccinum atrostipitatum
- Leccinum aurantiacum
- Leccinum crocipodium
- Leccinum duriusculum
- Leccinum onychinum
- Leccinum palustre
- Leccinum pseudoscabrum
- Leccinum quercinum
- Leccinum roseofractum
- Leccinum roseotinctum
- Leccinum salicicola
- Leccinum schistophilum
- Leccinum umbrinoides
- Leccinum versipelle
- Leccinum vulpinum
Występuje również pod nazwami: Boletus duriusculus Schulzer ex Kalchbr.; Krombholzia aurantiaca f. duruiscula (Schulzer ex Kalchbr.) Vassilkov; Leccinum aurantiacum subsp. duriusculum (Schulzer ex Kalchbr.) Hlavácek; Krombholziella duriuscula (Schulzer ex Kalchbr.) anon. ined.
Koźlarz topolowy, Leccinum duriusculum (Schulzer ex Kalchbr.) Singer 1947 | systematyka |
|
|
|---|---|---|
| budowa | Kapelusz barwy od szarobrązowawej, jasnoczerwonobrązowej do brudnobrązowawej. Z wiekiem przechodzący do brązowego. Średnica od 60 do 150 mm. Półkulisty, potem wypukły do poduszkowato spłaszczonego. Powierzchnia młodych owocników gładka i sucha, z wiekiem lekko mszawa i w porze wilgotnej nieco lepka. Brzeg ostry, może być zafalowany. Pory w kolorze białawe lub białoszarawe do brudnokremowych z oliwkowym odcieniem. Drobne i okrągławe. Uciśnięte lub uszkodzone wybarwiają się na kolor brudnobrązowy. Rurki w barwie początkowo białe, a później białawoszarawe, szarawe i brudnokremowe. W zasadzie niezmienne ale mogą lekko brązowieć i fioletowieć. Wykrojone przy trzonie. Długości 8 do 16 mm. Trzon białawy z odcieniem szarego. Długości od 30 do 150 mm. Grubości od 10 do 30 mm. Na powierzchni szorstki, pokryty kosmkami w barwie brązowawoczerniawej, z odcieniami oraz ze szczególnym nasileniem w dolnej części. Z wiekiem zmienia kolor czerwieniejąc, brązowiejąc i czerniejąc. Równogruby, cylindryczny, pod kapeluszem cieńszy. Osadzony centrycznie. Pełny. Miąższ w barwie białawy. U starszych egzemplarzy w górnej części trzoniu z przebarwieniem szarofioletowym, a w kapeluszu może różowieć lub przybierać barwę łososiową. U młodych egzemplarzy zwarty, z wiekiem miękki. Nie czernieje. W trzonie włóknisty. Zapach grzybowy. Smak łagodny, przyjemny. Zarodniki w wysypie koloru oliwkowobrązowego. W kształcie elipsoidalno-wrzecionowate. Powierzchniowo gładkie. W kolorze żółtawobrązowe. Wielkości od 13 do 17 x od 5 do 7 µm. | |
| uwagi | Jadalny.
Gatunek podobny to: koźlarz grabowy - Leccinum pseudoscabrum (Kallenb.) Šutara; Występujący w siedliskach lasów liściastych, towarzysząc grabom i dębom.
|
|
| piśmiennictwo |
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej.Komentarze
Brak komentarzy.
