Dodano: 28 października 2005
Dość często spotykany w towarzystwie młodych świerków z którymi tworzy mikoryzę. Często też w lasach iglastych. Najczęściej, na brzegach, polanach i drogach śródleśnych, tych lasów. Występuje od lipca do października, pojedynczo lub w małych grupach.
Do rodzaju Gomphidius sp. poza omawianym, należą:
- Gomphidius britannicus
- Gomphidius gracilis
- Gomphidius maculatus
- Gomphidius roseus
Występuje również pod nazwami: Agaricus glutinosus Schaeff.; Gomphus glutinosus (Schaeff.) R.H. Petersem; Leucogomphidius glutinosus (Schaeff.) Kotl. & Pouzar.
Klejówka świerkowa, Gomphidius glutinosus (Schaeff.) Fr. 1838 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 40 do 130 mm. Początkowo, jak bardzo młody, w kształcie wypukły, z podwiniętym brzegiem, a jak starszy płasko sklepiony, niekiedy lekko wgłębiony i z małym guzkiem w centrum. Barwy szarobrunatnej do brunatnej, z odcieniem fioletowym i z czerniawymi plamami W okresie normalnej pogody jaśniejszej barwy, a w porze wilgotnej pokryty grubą warstwą śluzu, która niekiedy pokrywa również blaszki. Skórka gładka, lepka i bardzo śliska po deszczu. Naga, z plamami i błyszcząca w porze suchej. Łatwo zdzieralna. Brzeg ostry, z resztkami zwisającej osłony, widocznej szczególnie w młodych okazach. Blaszki grube, rzadkie i zbiegające na trzon. Od 3 do 6 mm szerokości. W kolorze białawe za młodu i w miarę dojrzewania zmieniają się na kolor sadzowatej szarości. Trzon wysokości od 50 do 160 mm. Grubości od 15 do 25 mm. Cylindryczny, ale niezgrabny. Zgrubiały u podstawy, a następnie zwężający się. Często wygięty. W barwie biały, a przy podstawie przechodzi w cytrynowożółty. Pokryty plamami, a w górnej części, częściowo, czarno zabarwiony od zarodników. Pokryty też resztkami warstwy śluzowatej i pajęczynowatej osłony, która za młodu stanowiła osłonę blaszek. Wewnątrz pełny. Pierścień zanikający, stanowiący pozostałość po osłonie częściowej. Miąższ w kapeluszu i trzonie w kolorze białawym, przy podstawie żółty. W kapeluszu, pod skórką brązowawy, miękki, a w trzonie jędrny. Po uszkodzeniu lub przecięciu, nie zmienia barwy. Zapach i smaku przyjemny, bez wyraźnych cech. Zarodniki w wysypie barwy ciemnobrunatnej do czarnej. Powierzchniowo gładkie. W kształcie cylindryczno - wrzecionowate. Wielkość od 18 do 22 x od 5 do 8 µm. W kolorze brązowoszare. |
| uwagi | Jadalny i smaczny. Przypominający w smaku maślaka ziarnistego. Wydziela podczas gotowanie obfity śluz i z tego względu jest raczej dodatkiem do potraw z grzybów. Natomiast bardzo smaczny jest marynowany. Zaleca się po zbiorze, natychmiastowe zdzieranie śluzowatej skórki z kapelusza. Podobne gatunki to: klejówka różowa – Gomphidius roseus (Fr.) Fr.; klejówka plamista - Gomphidius maculatus (Scop.) Fr.; oraz klejówka wysmukła - Gomphidius gracilis Berk. Inne nazwy to: klejówka kleista, klejówka śluzowata. Inne nazwy zwyczajowe to : czop, klejak, ślimak, ślimaczek, tłuszcz, tłuściocha. Słowo „glutinosus”, oznacza, kleisty. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
