Dodano: 0 0000
Grzyb bardzo pospolity. Spotykany od maja do grudnia, a nawet w okresach ciepłych i sprzyjających od stycznia do maja. Rośnie masowo w wiązkach, na zmurszałych pniakach drzew liściastych, a nawet iglastych.
Do rodzaju Hypholoma należą 23 gatunki. Są to:
- Hypholoma acutum
- Hypholoma brunneum
- Hypholoma capnoides
- Hypholoma dispersum
- Hypholoma elongatipes
- Hypholoma elongatum
- Hypholoma epixanthum
- Hypholoma ericaeoides
- Hypholoma ericaeum
- Hypholoma frowardii
- Hypholoma laeticolor
- Hypholoma lapponicum
- Hypholoma lateritium
- Hypholoma marginatum
- Hypholoma myosotis
- Hypholoma peregrinum
- Hypholoma polytrichi
- Hypholoma radicosum
- Hypholoma stuppeum
- Hypholoma subericaeum
- Hypholoma sublateritium
- Hypholoma udum
- Hypholoma xanthocephalum
Występuje pod nazwami: Agaricus fascicularis Huds.; Agaricus sadleri Berk. & Broome; Clitocybe sadleri (Berk. & Broome) Sacc.; Dryophila fascicularis (Huds.) Quél.; Geophila fascicularis (Huds.) Quél.; Nematoloma fasciculare (Huds.) P. Karst.; Pratella fascicularis (Huds.) Gray; Psilocybe fasciculare (Huds.) Khmer.
Łysiczka trująca, Hypholoma fasciculare (Huds.) P. Kumm. 1871 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 20 do 100 mm. W kolorze siarkowożółty. Centralna część w barwie pomarańczowordzawa lub niekiedy nawet lekko ceglasta. Kształt najpierw półkulisty, a później płaski i rozpostarty z płaskim garbkiem. Brzeg u młodych owocników podwinięty, później ostry i niekiedy pofalowany. Na brzegu kapelusza pozostałości żółtawej osłony. Powierzchnia gładka i sucha. Blaszki szerokości od 4 do 6 mm. Początkowo siarkowożółte, zielonożółte, a dojrzałe oliwkowobrunatne. Gęste i wąskie. Przyrośnięte lub zaokrąglone przy trzonie. Trzon osiąga wysokość od 20 do 100 mm, a grubość od 5 do 10 mm. Ma kolor u góry siarkowożółty, a ku dołowi ciemniejący ku brązowemu. Miejsce uciśnięte zmienia kolor i brązowieje. Zasadniczo równogruby, ale zwężający się ku podstawie. Wygięty, wewnątrz pusty, a u młodych owocników dobrze widoczna włókienkowata faktura powierzchni. Pod kapeluszem dobrze widoczna i pozostająca, strefa pierścieniowa w kolorze czerniawym. Pierścień widoczny, jako pajęczynowa strefa. Miąższ ma kolor siarkowożółty. W kapeluszu cienki. Uciśnięty lub uszkodzony ciemnieje. Smak silnie gorzki. Zapach nieprzyjemny. Zarodniki w wysypie barwy mahoniowej z odcieniem purpury i fioletu. W kształcie elipsoidalne. Powierzchniowo gładkie. Wielkość od 5,5 do 8 x od 3 do 4,5 µm. |
| uwagi | Grzyb silnie trujący. Jest tak samo toksyczny, co muchomor zielonawy - Amanita phalloides (Vaill. ex Fr.) Link. Rozkłada drewno, które upodobała sobie za substrat. Wyróżnia się również odmianę Hypholoma fasciculare var. pusillum J.E. Lange. Gatunki podobne to: łysiczka łagodna - Hypholoma capnoides (Fr.) P. Kumm; jadalna, występująca na próchniejącym drewnie z drzew iglastych. Jadalny i również podobny jest łuskwiak zmienny - Kuehneromyces mutabilis (Schaeff.) Singer & A.H. Sm; mocno higrofaniczny gatunek, niekiedy masowo porastający na murszejących pniakach. Do podobnych należy również łysiczka ceglasta - Hypholoma sublateritium (Schaeff.) Quél; niejadalna, podobnie wyrastająca w dużych kępach, ale o bardziej pomarańczowym i ceglastoczerwonym ubarwieniu. Inne nazwy to: bedłka wiązkowa, maślanka jadowita, maślanka trująca, łysiczka wiązkowa, opieńka dzika, opieńka wiązkowa, opieńka żółta, opieńka fałszywa, opieńki olszowe żółte, opieńka pieska, opieńka trująca, psia betka, strzępka wiązkowa. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
