Dodano: 29 września 2006
Dość często spotykany w okresie od sierpnia do października. Miejscem porastania są elementy drewna świerkowego, sosnowego lub jodłowego, takie jak: pniaki oraz leżące pnie i konary. Rzadko spotykany na drewnie drzew liściastych.
Do rodzaju Postia sp. należy 31 gatunków. Są to:
- Postia angulopora
- Postia balsamea
- Postia caesia
- Postia ceriflua
- Postia dissecta
- Postia floriformis
- Postia folliculocystidiata
- Postia fragilis
- Postia grata
- Postia guttulata
- Postia hibernica
- Postia inocybe
- Postia johnstonii
- Postia lateritia
- Postia leucomallella
- Postia lowei
- Postia luteocaesia
- Postia mappa
- Postia pelliculosa
- Postia perdelicata
- Postia placenta
- Postia ptychogaster
- Postia rancida
- Postia rennyi
- Postia septentrionalis
- Postia sericeomollis
- Postia simanii
- Postia stiptica
- Postia tephroleuca
- Postia undosa
- Postia venata
- Postia wakefieldiae
Występuje pod nazwami: Spongiporus stipticus (Pers.) A. David; Oligoporus stipticus (Pers.) Gilb. & Ryvarden; Boletus albidus Schaeff.; Polyporus acriculus (P. Karst.) Sacc.
; Polyporus albidus (Schaeff.) Trog; Tyromyces carbonarius Murrill; Polystictus albidus Massee; Polystictus albidus (Schaeff.) Cooke; Polyporus carbonarius (Murrill) Murrill; Boletus stipticus Pers.; Polyporus stipticus (Pers.) Fr.; Bjerkandera acricula P. Karst.; Tyromyces albidus (Schaeff.) Donk; Polyporus dentatus Velen.; Leptoporus fodinarum (Velen.) Pilát,; Polyporus fodinarum Velen.; Polyporus foetens Velen.; Polyporus perdurus Velen.; Leptoporus albidus (Schaeff.) Bourdot & Galzin; Tyromyces stipticus (Pers.) Kotl. & Pouzar; Albatrellus albidus (Pers.) Gray; Leptoporus stipticus (Quél.) Fr.; Bjerkandera colliculosa P. Karst.; Agaricus albidus (Schaeff.) E.H.L. Krause; Bjerkandera stiptica (Pers.) P. Karst.; Fomes albidus (Schaeff.) Bigeard & H. Guill.; Microporus albidus (Schaeff.) Kuntze; Polystictus stipticus (Pers.) Bigeard & H. Guill.; Daedalea albida (Schaeff.) Purton; Polyporus candidissimus Velen.; Polyporus fragilis Velen.; Trametes albida (Schaeff.) Fr.; Boletus albidus Pers.; Leptoporus albellus subsp. albidus (Schaeff.) Bourdot & Galzin
; Polyporus albidus (Schaeff.) Trog; Tyromyces carbonarius Murrill; Polystictus albidus Massee; Polystictus albidus (Schaeff.) Cooke; Polyporus carbonarius (Murrill) Murrill; Boletus stipticus Pers.; Polyporus stipticus (Pers.) Fr.; Bjerkandera acricula P. Karst.; Tyromyces albidus (Schaeff.) Donk; Polyporus dentatus Velen.; Leptoporus fodinarum (Velen.) Pilát,; Polyporus fodinarum Velen.; Polyporus foetens Velen.; Polyporus perdurus Velen.; Leptoporus albidus (Schaeff.) Bourdot & Galzin; Tyromyces stipticus (Pers.) Kotl. & Pouzar; Albatrellus albidus (Pers.) Gray; Leptoporus stipticus (Quél.) Fr.; Bjerkandera colliculosa P. Karst.; Agaricus albidus (Schaeff.) E.H.L. Krause; Bjerkandera stiptica (Pers.) P. Karst.; Fomes albidus (Schaeff.) Bigeard & H. Guill.; Microporus albidus (Schaeff.) Kuntze; Polystictus stipticus (Pers.) Bigeard & H. Guill.; Daedalea albida (Schaeff.) Purton; Polyporus candidissimus Velen.; Polyporus fragilis Velen.; Trametes albida (Schaeff.) Fr.; Boletus albidus Pers.; Leptoporus albellus subsp. albidus (Schaeff.) Bourdot & Galzin
Drobnoporek gorzki, Postia stiptica (Pers.) Jülich 1982 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik wielkości od 20 do 60 mm. W kształcie konsolowaty, półkolisty lub nerkowaty. Przeważnie jednak muszlowaty, u podstawy zwężony lub przechodzący w krótką nóżkę. Rzadziej przyrośnięty całobocznie. Rośnie pojedynczo lub w dachówkowatych skupieniach. Niekiedy jest rozpostarto odgięty, kieliszkowaty, a nawet resupinatowy. Powierzchnia górna lekko wzniesione lub równa. U nasady różnie wgłębiona, raz mniej, raz więcej. Zazwyczaj nieregularnie brodawkowata, chropowata lub sfałdowana. Naga, ale czasami bywa też omszona. W kolorze jednolicie mlecznobiała i niekiedy nieznacznie pręgowana. Sucha koloru kremowego, bladożóltawobrunatnego, żółta z odcieniem pomarańczowym lub jasnoochrowa. Bliżej brzegu często ciemniejsza i pokryta skorupiastą skórką. Brzeg ostry, częściowo powycinany, a wyschnięty lekko podwinięty. Hymenofor rurkowaty, zazwyczaj ukośnie zbiegający po dolnej stronie kapelusza. Pory w młodych owocnikach drobne. W kształcie koliste lub lekko wydłużone. Z wiekiem silniej wydłużone, a nawet nieco powyginane. Wielkości od 0,8 do 4 mm. Rurki długości od 3 do 7 mm. Barwy białej, kiedy świeże i podobnie zabarwione jak kapelusz kiedy suche. Jednowarstwowe, miękkie i wydzielające w okresie wilgotnym kropelki białej lub bezbarwnej cieczy. Miąższ w świeżych owocnikach dość miękki i silnie soczysty. Z wiekiem włóknisty i łykowaty. Wysychając, twardnieje na kość i staje się łamliwy. Barwy białej, ze słabym pręgowaniem. Grubości od 5 do 15 mm. Zapach ostry. W smaku początkowo kwaskowaty, szybko gorzkawy i piekący. Zarodniki w wysypie koloru białego. W kształcie podłużnie elipsoidalne do prawie cylindrycznych. Jednostronnie lekko ścięte u podstawy i wydłużone po przeciwnym brzegu. Powierzchniowo gładkie. Hialinowe. Wielkości od 3,3 do 5 x od 1,5 do 2,2 µm. |
| uwagi | Uwagi Niejadalny. Powoduje bardzo intensywna zgniliznę drewna typu brunatnego. Inne nazwy to: białak gorzki, huba ściągająca, huba biała, żagiew żółtawa. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
