Zwierzęta

Skrzydła - tło obu par skrzydeł jasnoszare do brunatnawego, przy czym u samca ciemniejsze niż u samicy. Deseń na skrzydle przednim wyraźnie podzielony na trzy części: pole nasadowe, z reguły jaśniejsze, oraz pole środkowe i pole zewnętrzne. Część środkowa skrzydła najciemniejsza. Pola oddzielone od siebie przepaskami. Plamka nerkowate zlewająca się z otoczeniem, słabo widoczna. Na skrzydle tylnym występuje niezbyt wyraźna brunatna przepaska.
Dymorfizm płciowy manifestuje się w budowie czułek, które u samców są podwójnie pierzaste a u samic piłkowane oraz w natężeniu barw, które u samicy są jaśniejsze.
Gąsinica zielona, gęsto pokryta jasnymi, dość długimi włosami. Cechą charakterystyczną są cztery kępy gęstych, żółtych szczecin na grzbietowej stronie pierwszych czterech segmentów odwłoka oraz kępka długich, czerwonawych szczecin na 8 segmencie odwłoka.
Poczwarka spoczywa w luźnym kokonie w ściółce. Barwy brunatnej, pokryta włoskami.

Skrzydła - tło obu par skrzydeł żółtawe do żółtobrunatnego, przy czym u samca ciemniejsze niż u samicy. U samca bywają rozjaśnione żyłki. Na brzegu zewnętrznym skrzydeł przednich u samca pomiędzy żyłkami medialnymi i kubitalnymi mogą występować brunatnawe plamki.
Dymorfizm płciowy manifestuje się w budowie czułek, które u samców są podwójnie pierzaste a u samic piłkowane oraz w natężeniu barw, które u samicy są jaśniejsze.
Poczwarka spoczywa w luźnym kokonie pomiędzy roślinami żywicielskimi.

Sylwetka kowalika jest bardzo charakterystyczna. Jest to ptak krępy, o słabo zarysowanej sylwetce, Ogon mało widoczny – krótki, szyja niewyodrębniona, dziób długi, ostry. Kowalik wielkością przypomina sikorę bogatkę. Barwy kowalika wyróżniają go na tle lasu. Wierzch ciała i skrzydła są koloru szaro-niebieskiego, brzuch i pierś w odcieniach pomarańczowym lub rudym. Kantar (pasek na odcinku od nasady dzioba do oka) koloru czarnego, przechodzi przez czarne oko w pasek zaoczny ciągnący się przez całą długość szyi. Policzki i podgardle białe. Należy jednak pamiętać, że u kowalików kolor policzków i spodu ciała jest zmienny w zależności od regionu występowania. Spód ciała z pomarańczowego może przejść nawet w biały. Podogonie w pomarańczowe i białe plamki.
Ostry, wąski dziób kowalika jest ciemnoszary, nogi również ciemne, krótkie z długim

Skrzydła - w ubarwieniu skrzydeł manifestuje się dymorfizm płciowy. Tło skrzydeł przednich samca brunatnawe z różowym lub czerwonym nalotem. Pole nasadowe skrzydła przedniego ciemne, oddzielone od pola środkowego jasną, biało-różowawą przepaską. Pole środkowe oddzielone od pola zewnętrznego wąską, jasną przepaską w ciemnej obwódce. Pole zewnętrzne podzielne na dwie części: wewnętrzną ciemną i zewnętrzną popielatą. W środkowej części skrzydła przedniego, znajduje się rozjaśnienie, na którym leży pawie oczko utworzone przez żółte i błękitne kółka na ciemnym tle. Ponadto w okolicy wierzchołka skrzydła znajduje się czarna plamka i wyraźna czerwona plama klinowata. Skrzydło tylne ma tło także brunatne z miodowym nalotem. Układ pół i przepasek jest podobny jak w skrzydle przednim. Na skrzydłach tylnych znajduje się także pawie oczko.
Samic są ubarwione jaśniej – tło ich skrzydeł jest popielato-szare. Poza tym układ przepasek i pól oraz plamek jest podobny jak u samca.
Dymorfizm płciowy manifestuje się w jaśniejszym ubarwieniu samic i ich dużo większych rozmiarach oraz budowie czułek, które u samców są podwójnie pierzaste a u samic piłkowane.
Gąsienica - ich ubarwienie zależy od wieku. Początkowo młode gąsienice są ciemne – czarne z małym udziałem barwy zielonej, której przybywa wraz z wiekiem. Dorosłe larwy są zielone lub zielono-żółte z niewielką ilością czarnego rysunku.
Poczwarka spoczywa w kokonie umieszczonym nad ziemią lub na roślinie żywicielskiej.

Ciało wydłużone, nieco owalne. Ubarwienie brunatne, matowe. Na głowie para 9 członowych czułek z trójczłonową buławką. Człony buławki dość długie, listewkowate. Oczy bardzo duże i wypukłe. Boki przedplecza i pokryw oraz spód ciała pokryte długimi, odstającymi jasnymi szczecinami. Pokrywy ku końcowi nieco rozszerzone. Na urzeźbienie pokryw składa się 10 bruzd i lekko sklepione 11 zagoników. Na wierzchołkowej części pokryw znajdują się rzadko rozsiane łamliwe i krótkie szczecinki. Odnóża cienkie i długie, zwłaszcza bardzo długi jest człon stopowy.

słonka jest największym z bekasów rozmiarów gołębia. Wierzch ciała ma rdzawobrunatny. Popielaty spód delikatnie, poprzecznie prążkowany. Przez tył i ciemię głowy przebiegają czarne przepaski. Charakterystyczny dla niej długi dziób jest czarnobrunatny i nieco rozszerzony na końcu. Duże oczy są wyłupiaste i osadzone bardziej w tyle głowy.