Zwierzęta

Główna barwa jest bardzo zmienna. Może ona być od żywozielonej do oliwkobrunatnej oraz czasem do czarnej. Najbardziej podatne na zmiany barwy są czułka, głowa, tułów i tło przedniego skrzydła. Na tułowiu patagia i tegule są zawsze ciemniejsze od pozostałej części tułowia. Odwłok najczęściej barwy zielonkawej.
Na skrzydle przednim można wyróżnić ciemniejszy pas przynasadowy i przykrawędziowy, są one u form typowych oliwkowozielone; środkowy pas zawsze ciemno ubarwiony od brunatnego do czarnego otoczony od obu stron jasnymi pasami, które u form typowych są jasnobeżowe. Na ciemnej przepasce przykrawędziowej przy wierzchołku skrzydła znajduje się jasna plamka. Brzeg zewnętrzny skrzydła przedniego jest bardzo mocny powycinany.
Tylne skrzydło może przybierać barwę różnych odcieni pomarańczy i żółci oraz barwę rdzawą. Przy kacie tylnym skrzydeł drugiej pary znajduje się ciemna plamka, która często rozszerza się w niewielką linie wzdłuż brzegu bocznego skrzydła tylnego.
Samica zwykle jaśniejsza od samca.

Nastrosz lipowiec, Mimas tiliae (L.)

systematyka	Rząd: motyle (Lepidoptera) Nadrodzina: zawisakokształtne (Sphingoidea) Rodzina: zawisaki (Sphingidae) Podrodzina: zawisaki (Sphinginae) Rodzaj: nastrosz (Mimas)
wygląd	Główna barwa jest bardzo zmienna. Może ona być od żywozielonej do oliwkobrunatnej oraz czasem do czarnej. Najbardziej podatne na zmiany barwy są czułka, głowa, tułów i tło przedniego skrzydła. Na tułowiu patagia i tegule są zawsze ciemniejsze od pozostałej części tułowia. Odwłok najczęściej barwy zielonkawej. Na skrzydle przednim można wyróżnić ciemniejszy pas przynasadowy i przykrawędziowy, są one u form typowych oliwkowozielone; środkowy pas zawsze ciemno ubarwiony od brunatnego do czarnego otoczony od obu stron jasnymi pasami, które u form typowych są jasnobeżowe. Na ciemnej przepasce przykrawędziowej przy wierzchołku skrzydła znajduje się jasna plamka. Brzeg zewnętrzny skrzydła przedniego jest bardzo mocny powycinany. Tylne skrzydło może przybierać barwę różnych odcieni pomarańczy i żółci oraz barwę rdzawą. Przy kacie tylnym skrzydeł drugiej pary znajduje się ciemna plamka, która często rozszerza się w niewielką linie wzdłuż brzegu bocznego skrzydła tylnego. Samica zwykle jaśniejsza od samca.
występowanie	Gatunek w całym kraju bardzo pospolity. Najczęściej spotykany w lasach liściastych i mieszanych, parkach i alejach oraz w ogrodach, a zwłaszcza tam gdzie dużo jest lipy.
tryb życia	Motyle dorosłe bardzo chętnie przylatują o zmierzchu do kwiatów ozdobnych o bardzo głębokich kielichach, zwłaszcza tytoniu, floksów i petunii.
pokarm	Gąsienice odżywiają się liśćmi lipy (Tilia sp.).
rozwój	Dorosłe motyle opuszczają osłony poczwarkowe już wczesna wiosną i pojawiają się w pierwszej połowie maja. Samice składają jajeczka pojedynczo na liściach lipy. Po około 10 dniach wylęgają się młode gąsieniczki. Barwa gąsienic jest mało zmienna i najczęściej oscyluje w odcieniach zieleni. Po bokach ciała znajdują się ukośne białe i rdzawe pasy. Róg na końcu ciała gąsienicy niebieski. Cecha rozpoznawczą tych gąsienic pozwalającą na bezbłędne ich odróżnienie od innych zawisaków jest żółtopomaranczowa gwiazdka na płytce odbytowej. Po okresie żerowania gąsienica tuz przed przepoczwarczeniem zmienia barwę na fioletową. Poczwarka zakopana płytko w kolebce ziemnej wymoszczonej jedwabna przędzą jest barwy brązowej. Poczwarka zimuje i na wiosnę wylęga się kolejne pokolenie motyli.
piśmiennictwo