Dodano: 0 0000
Na podstawie długoletnich badań wyróżniono dwa podgatunki - tarpana leśnego i stepowego. Stwierdzenie tego było bardzo trudne, gdyż tarpan należy do gatunku dawno wymarłego.
Przypuszcza się, że konik polski jest potomkiem obu form tarpanów, które mogły krzyżować się ze sobą, jak twierdził Vetulani. Ta hipoteza została skrytykowana przez Skorkowskiego, ze względu na bardzo ubogi materiał badawczy, którym dysponował Vatulani. Skorkowski podważał również fakt istnienia podgatunku tarpana leśnego.
Obecnie, pełna nazwa łacińska konika polskiego to Equus gmelini subspecies silvatica. By podkreślić częste przebywanie w lasach nazywano je kiedyś - konie leśne (Equii silvestris). Nie było to jednak zbyt trafne określenie, gdyż koniki w lasach szukały jedynie schronienia, a w przeważającym czasie pasły się na śródleśnych polanach, nieużytkach i łąkach.
Trudno jest również powiedzieć, że konik polski jest gatunkiem. Wiadomo, że jest to czysta rasa, u której wypracowano powtarzające się cechy.
Obecnie, pełna nazwa łacińska konika polskiego to Equus gmelini subspecies silvatica. By podkreślić częste przebywanie w lasach nazywano je kiedyś - konie leśne (Equii silvestris). Nie było to jednak zbyt trafne określenie, gdyż koniki w lasach szukały jedynie schronienia, a w przeważającym czasie pasły się na śródleśnych polanach, nieużytkach i łąkach.
Trudno jest również powiedzieć, że konik polski jest gatunkiem. Wiadomo, że jest to czysta rasa, u której wypracowano powtarzające się cechy.
Konik polski, Equus gmelini | wygląd | Na podstawie długoletnich badań wyróżniono dwa podgatunki - tarpana leśnego i stepowego. Stwierdzenie tego było bardzo trudne, gdyż tarpan należy do gatunku dawno wymarłego.
Przypuszcza się, że konik polski jest potomkiem obu form tarpanów, które mogły krzyżować się ze sobą, jak twierdził Vetulani. Ta hipoteza została skrytykowana przez Skorkowskiego, ze względu na bardzo ubogi materiał badawczy, którym dysponował Vatulani. Skorkowski podważał również fakt istnienia podgatunku tarpana leśnego.
Obecnie, pełna nazwa łacińska konika polskiego to Equus gmelini subspecies silvatica. By podkreślić częste przebywanie w lasach nazywano je kiedyś - konie leśne (Equii silvestris). Nie było to jednak zbyt trafne określenie, gdyż koniki w lasach szukały jedynie schronienia, a w przeważającym czasie pasły się na śródleśnych polanach, nieużytkach i łąkach. Trudno jest również powiedzieć, że konik polski jest gatunkiem. Wiadomo, że jest to czysta rasa, u której wypracowano powtarzające się cechy. |
|---|---|
| ubarwienie | Są myszate z szarą, czarną pręgą na grzbiecie (młode nie mają pręgi).
Zimą bieleją (ta prymitywna cecha występuje dzięki szybkiemu przyrostowi sierści na zimę. Pigmentu w tych włosach jest mniej, natomiast więcej powietrza. Latem sytuacja jest odwrotna. Włosy są krótsze, bardziej wybarwione pigmentem i zawierają mniej powietrza.) |
| występowanie | W stanie naturalnym (bez pomocy weterynaryjnej) utrzymywane jest kilka tabunów w Popielnie na powierzchni około 1620 ha (łącznie utrzymuje się około 40 sztuk). |
| tryb życia | Bardzo rozwinięty terytorializm - ogiery znaczą swoje terytoria odchodami. Sąsiednie tabuny nie przekraczają granic rewirów.
Próba przejęcia przez ogiera części terenu należącego do sąsiedniego tabunu lub klaczy kończy się konfliktem z ogierem dominującym. Stado wędruje gęsiego, ogier dominujący podąża ostatni, natomiast klacz prowadzi. Klacze źrebią się w kwietniu i w połowie zimy. Karmią młode do 16 miesięcy. Ogiery walczą o przywództwo; młode ogiery wypędzane są ze stada ale po około 2 latach wracają i próbują przejąć stado. Dożywają około 30 lat. Są niebywale przystosowane do środowiska:
|
| uwagi | Od wielu lat próbuje się określić dokładne pochodzenie konika polskiego. W wyjaśnienie tej zagadki zaangażowanych było wielu naukowców i miłośników koni.
Najprawdopodobniej pochodzi on od wtórnie zdziczałego tarpana myszatego lub leśnego (Equus caballus Gmelini Antonius). Jest to jedynie hipotezą, gdyż częściową zagadką jest również drzewo genealogiczne tarpana. Tarpan – czyli dziki koń występował w Rosji, na terenie południowo – wschodniej Europy i zachodniej Syberii. W XVII wieku zanotowano gwałtowny spadek liczby przedstawicieli tego gatunku, a w późniejszym czasie spotykano go już tylko na stepach oremburskich, chersońskich i woronerskich. Przypuszcza się, że tarpany pochodzą od koni, które przybyły ze stepów południowo – zachodniej Azji pod koniec epoki kamiennej. Istnieją różne teorie mówiące o historii tego gatunku.
|
| piśmiennictwo |
Komentarze
Olga Zimna olga.zimna@wp.pl
24 września 2008
Witam!Bardzo interesuje mnie naturalny kształt kopyt wolno żyjących koników polskich.Czy ktoś kiedykolwiek dokumentował to zagadnienie?Czy możecie Państwo wskazać jakieś publikacje na ten temat?
ZUZU
12 października 2004
Od 5 lat mam konika polskiego. Jest to rasa niebywale niezależna co utrudnia wychowanie. Biorąc pod uwage ich dzikość polecam metodę mazwaną językiem Equs, która wykorzystuje wzajemne relacje panujące w stadzie.Czasem wydaje mi się iż te koniki są niespokojne, ale patrząc np. na araby koniki te są bardzo spokojne.
