Dodano: 0 0000
jest ptakiem wielkości szpaka o krępej budowie i bardzo charakterystycznym ubarwieniu: ciemnobrązowym na wierzchu z wielką białą plamą na podbródku, gardle i piersi. Młode są szare z ciemnymi brzegami jasnych piór na spodzie ciała. Nie ma dymorfizmu płciowego co znaczy, ze samiec i samiczka wyglądają praktycznie tak samo.
wygląd jest ptakiem wielkości szpaka o krępej budowie i bardzo charakterystycznym ubarwieniu: ciemnobrązowym na wierzchu z wielką białą plamą na podbródku, gardle i piersi. Młode są szare z ciemnymi brzegami jasnych piór na spodzie ciała. Nie ma dymorfizmu płciowego co znaczy, ze samiec i samiczka wyglądają praktycznie tak samo.
występowanie możemy go spotkać wszędzie tam, gdzie woda płynie bystro, czyli głownie nad górskimi potokami. Szczególnie w tatrach, Pieninach i Karkonoszach. Jest znacznie rzadszy choć możliwy do spotkania w Bieszczadach, na Mazurach, czy Pomorzu.
Wtrącając swoje trzy grosze: spotykam pluszcza zawsze i bez problemów w Dolinie Kościeliskiej , a konkretniej na Polanie Pisanej po prawej stronie drogi idąc z Kir do schroniska na Ornaku (w pewnej odległości od mostku).
tryb życia spośród drobnych ptaków nie ma chyba bardziej niezwykłego nad pluszcza … bo cóż to za ptak, który biega sobie po dnie górskiego strumienia!? I to nie bez celu, bo przy okazji wychwytuje drobne żyjątka i to nawet w zimie. A kiedy strumyk za głęboki, to i pływać pod wodą potrafi pomagając sobie skrzydłami ( nurkuje nawet do 2 m). W powietrzu zaś śmiga szybko, lecz niziutko nad wodą. Nigdy jednak nie poleci za daleko. Co to znaczy? Otóż zawsze w pewnym miejscu zawróci, jakby nagle wyrósł przed nim chiński mur. To „magiczne” miejsce jest granicą jego rewiru (osiągającego długość 1-3 km), za którym rozciąga się rewir następnej pary. Pluszcze ponoć nigdy nie przechodzą „przez zieloną granicę” i to również jest u nich niezwykłe!
Te sympatyczne ptaki wypatrzeć możemy głównie na wystających z wody skałach, nawet jak nie widzimy pluszcza, to warto przyjrzeć się uważniej takiej skałce. Często są na niej jego odchody tworzące mały kopczyk.
A jak to się dzieje, że ptak, który tak często styka się z wodą nie przemaka do suchej nitki? Podobnie jak u kaczki jego gruczoł kuprowy wydziela dużo ochronnego łoju.
pokarm żywi się praktycznie tylko drobnymi żyjątkami zamieszkującymi dna porywistych potoków takich jak: larwy jętek, widelnic, kiełże, które „przyklejają się” do podwodnych skał swoimi przylgami. Oderwane od nich płyną zawsze … pod prąd!
gniazdo ma kształt kolisty, a usłane jest z mchu i traw z otworem z boku. Umieszcza je sobie w bezpiecznych miejscach w pobliżu potoku: w szczelinach skał, często pod mostkami, ale jedno miejsce jest wprost niesamowite! Tam, gdzie woda górskiego potoku kotłuje się spieniona spadając parę metrów w dół, tam między progiem skalnym a ścianą wody tworzy się wolna przestrzeń. I właśnie pluszcz wykorzystuje tę lukę do osadzenia gniazda! Tam nie znajdzie go żaden drapieżnik. Pluszcz zaś, żeby dostać się do gniazda dosłownie przebija wodospad.
ochrona tym sympatycznym ptakom można pomóc przez wyłożenie nad strumieniem skrzynki lęgowej otwartej od przodu.
jaja pluszcz lęgnie się do dwóch razy w roku. Pierwszy raz samiczka znosi jaja od marca do kwietnia. Jest ich 4-6 białych o rozmiarach 25,6 mm x 18,6 mm. Po 17 dniach wysiadywania klują się pisklęta. Młode zostają w gnieździe przez 24 dni, ale po 14 są już na tyle sprawne, że mogą je opuścić w razie niebezpieczeństwa. Samodzielne stają się po ok. 42 dniach. Drugi lęg przypada na czerwiec i lipiec.
uwagi O ptakach” – Jan Pinowski; „Przewodni, Ptaki” – Karel Hudec
piśmiennictwo

Komentarze

Nasza oferta | zobacz pełną ofertę

dysponujemy:
  • inwentaryzacją krajoznawczą regionu
wykonujemy:
  • aktualizacje treści turystycznej map, przewodniki
  • oceny oddziaływań na środowisko (Natura 2000)
  • oceny stanu ekologicznego wód (Ramowa Dyrektywa Wodna UE)
  • prace podwodne, poszukiwawcze
prowadzimy:
  • nurkowania zapoznawcze, turystyczne, szkolenia specjalistyczne
statystyki | realizacja : nesta.net.pl