Dodano: 0 0000
Samiec - tło skrzydeł żółte. Na skrzydle górnym posiada ciemną przepaską na brzegu zewnętrznym, bardzo silnie rozszerzającą się na wierzchołek skrzydła. Oprócz tego posiada na górnych skrzydłach ciemną plamkę w okolicy końca komórki środkowej. Dolne skrzydło przyprószone ciemnymi łuskami. Zaznacza się na nim wyraźna ciemna przepaska zewnętrzna oraz leżąca pomiędzy nią a przyciemnionym brzegiem skrzydła przepaska z jasnych, żółtych plamek. Na skrzydłach dolnych w okolicy komórki środkowej można zauważyć delikatną pomarańczową plamkę.
Samica - tło skrzydeł białe lub jasnożółte. Rysunek na skrzydłach górnych podobny jak u samca tylko ciemna przepaska zewnętrzna jest poprzerywana w kilku miejscach jasnymi plamkami o kolorze tła skrzydeł. Ponadto u samic może występować przyciemnieni nasady skrzydeł. Dolne skrzydło ubarwione także podobnie jak u samca, wyraźniej zaznacza się jasna przepaska oddzielająca ciemną przepaskę brzegową od reszty skrzydła oraz pomarańczowa plamka na środku skrzydła.
Spód skrzydeł - u obu płci jednakowy. Tło skrzydeł górnych pomarańczowożółte. Zaznacza się na nim zielonkawe obrzeżenie brzegu zewnętrznego i ciemna plamka w okolicy końca komórki środkowej. Skrzydła dolne żółtozielonkawe z podwójną srebrzystą plamką w ciemnej obwódce.
systematyka Rząd: motyle (Lepidoptera)
Podrząd: wędzidełkowce (Heteroneura)
Nadrodzina: paziokształtne (Papilonoidea)
Rodzina: bielinkowate (Pieridae)
Podrodzina: szlaczkonie (Coliadinae)
Rodzaj: szlaczkoń (Colias)
wygląd Samiec - tło skrzydeł żółte. Na skrzydle górnym posiada ciemną przepaską na brzegu zewnętrznym, bardzo silnie rozszerzającą się na wierzchołek skrzydła. Oprócz tego posiada na górnych skrzydłach ciemną plamkę w okolicy końca komórki środkowej. Dolne skrzydło przyprószone ciemnymi łuskami. Zaznacza się na nim wyraźna ciemna przepaska zewnętrzna oraz leżąca pomiędzy nią a przyciemnionym brzegiem skrzydła przepaska z jasnych, żółtych plamek. Na skrzydłach dolnych w okolicy komórki środkowej można zauważyć delikatną pomarańczową plamkę.
Samica - tło skrzydeł białe lub jasnożółte. Rysunek na skrzydłach górnych podobny jak u samca tylko ciemna przepaska zewnętrzna jest poprzerywana w kilku miejscach jasnymi plamkami o kolorze tła skrzydeł. Ponadto u samic może występować przyciemnieni nasady skrzydeł. Dolne skrzydło ubarwione także podobnie jak u samca, wyraźniej zaznacza się jasna przepaska oddzielająca ciemną przepaskę brzegową od reszty skrzydła oraz pomarańczowa plamka na środku skrzydła.
Spód skrzydeł - u obu płci jednakowy. Tło skrzydeł górnych pomarańczowożółte. Zaznacza się na nim zielonkawe obrzeżenie brzegu zewnętrznego i ciemna plamka w okolicy końca komórki środkowej. Skrzydła dolne żółtozielonkawe z podwójną srebrzystą plamką w ciemnej obwódce.
występowanie Szlaczkom ten zasiedla obszar od Europy środkowej i południowej po zachodnią Azję. W zachodniej Europie sięga do okolic Bawarii.
Przez teren Polski przebiega główna część zachodniej granicy zasięgu przechodząca od Puszczy Knyszyńskiej przez Mazowsze aż po Śląsk Opolski. W związku z tym gatunek rozsiedlony jest we wschodniej, południowej i północnej części kraju. Spotykany nieczęsto, ale w miejscach występowania liczny.
Dorosłe motyle spotykane są w siedliskach otwarty, kserotermicznych lub innych termofilnych: murawach, ugorach, odłogach, suchych łąkach, przydrożach i nasypach kolejowych.
pokarm Gąsienice żerują na różnych gatunkach szczodrzeńca (Cytisus)
ochrona Gatunek objęty ochroną całkowitą od roku 2001.
Gatunek umieszczony na Czerwonej Liście Zwierząt z kategorią: umiarkowanie zagrożony (VU).
Głównym zagrożeniem dla gatunku jest zanikanie ugorów i odłogów, gdzie znajdują się dogodne warunki do rozwoju tego motyla. Silny rozwój gospodarki rolnej i częste powracanie do nieużytków pozostałych po dawnych gospodarstwach rolnych może wpływać niekorzystnie na ten gatunek. Mniej znaczącym zagrożeniem jest wypalanie w okresie wiosennym terenów suchych łąk, ugorów i muraw.

Gatunkowi, ze względu na dużą liczebność w miejscach występowania nie zagraża kolekcjonerstwo przez entomologów amatorów.

Najlepszym sposobem ochrony tego gatunku jest ochrona siedlisk jego występowania. Zachowanie w stanie nienaruszonym terenów suchych łąk, ugorów i muraw pozwoli w całej pewności na zachowanie stabilnej populacji tego gatunku. Ważnym elementem w ochronie tego gatunku jest także ponoszenie świadomości społecznej, zwłaszcza dotyczącej gospodarki rolnej, jak i wypalania traw.

Szlaczkom szafranie może występować w siedliskach z załącznika II Dyrektywy Siedliskowej Unii Europejskiej:
- związku ciepłolubnych muraw napiaskowych (Koelerion glaucae),
- niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie (Arrhenatherion elatioris).
biologia Motyle opuszczają osłonki poczwarkowe w połowie maja. Gąsienice żerują do końca czerwca a następnie udają się na przepoczwarczenie, które następuje na roślinach żywicielskich lub w niedalekiej ich okolicy. Poczwarka typu przepasana nicią. Po kilkunastu dniach (w połowie lipca) z poczwarki wylęga się drugie pokolenie motyli. Gąsienice drugiego pokolenia żerują od połowy lipca do połowy września i po trzeciej lince udają się na zimowanie w ściółce. Na wiosnę jak tylko się ociepli wychodzą, żerują intensywnie i pod koniec kwietnia przepoczwarczają się, by po około dwóch tygodniach dać nowe, pierwsze w danym roku pokolenie motyli.
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej.
"Niniejszy dokument został opublikowany dzięki pomocy finansowej UE. Za treść tego dokumentu odpowiada autor opracowania, poglądy w nim wyrażone nie odzwierciedlają w żadnym razie oficjalnego stanowiska UE"

piśmiennictwo

Komentarze

Nasza oferta | zobacz pełną ofertę

dysponujemy:
  • inwentaryzacją krajoznawczą regionu
wykonujemy:
  • aktualizacje treści turystycznej map, przewodniki
  • oceny oddziaływań na środowisko (Natura 2000)
  • oceny stanu ekologicznego wód (Ramowa Dyrektywa Wodna UE)
  • prace podwodne, poszukiwawcze
prowadzimy:
  • nurkowania zapoznawcze, turystyczne, szkolenia specjalistyczne
statystyki | realizacja : nesta.net.pl