Dodano: 2 lipca 2007
Chrząszcz o wydłużonym i dość spłaszczonym, lekko rozszerzonym ku tyłowi.
Bardzo charakterystycznie ubarwiony. Podstawowa barwa głowy czarno-zielona lub granatowa z metalicznym połyskiem. Czułka mają początkowe człony, zazwyczaj od 2 do 5 jaśniejsze – od czerwonych do brunatnych. Przedplecze ubarwione podobnie jak głowa. Na bokach pokryte znacznie grubszym punktowaniem niż w części środkowej. Tarczka czarna. Pokrywy u formy nominatywnej ubarwione według schematu: podstawowa barwa pokryw rdzawa lub ceglasta. Na każdej pokrywie znajduje się: ciemna plama barkowa, przepaska poprzeczna w połowie długości pokrywy i księżycowata plama w tyle pokrywy. Ciemna jest też listewka przyszwowa. Oprócz tego podstawowego ubarwienia istnieje wiele odmian barwnych, u których plamy mogą się zlewać, rozdzielać lub nawet ulegać zanikowi. Dość często występują formy melanotyczne, u których pokrywy są czarno-fioletowe lub granatowe.
W barwie odnóży dominuje kolor czarny, jedynie golenie po zewnętrznej stronie są barwy czerwonawej.
Skrzydła błoniaste dobrze wykształcone.
W kraju melanotyczne odmiany mogą być mylone z rynnicą miedzistą (Melasoma cuprea).
Bardzo charakterystycznie ubarwiony. Podstawowa barwa głowy czarno-zielona lub granatowa z metalicznym połyskiem. Czułka mają początkowe człony, zazwyczaj od 2 do 5 jaśniejsze – od czerwonych do brunatnych. Przedplecze ubarwione podobnie jak głowa. Na bokach pokryte znacznie grubszym punktowaniem niż w części środkowej. Tarczka czarna. Pokrywy u formy nominatywnej ubarwione według schematu: podstawowa barwa pokryw rdzawa lub ceglasta. Na każdej pokrywie znajduje się: ciemna plama barkowa, przepaska poprzeczna w połowie długości pokrywy i księżycowata plama w tyle pokrywy. Ciemna jest też listewka przyszwowa. Oprócz tego podstawowego ubarwienia istnieje wiele odmian barwnych, u których plamy mogą się zlewać, rozdzielać lub nawet ulegać zanikowi. Dość często występują formy melanotyczne, u których pokrywy są czarno-fioletowe lub granatowe.
W barwie odnóży dominuje kolor czarny, jedynie golenie po zewnętrznej stronie są barwy czerwonawej.
Skrzydła błoniaste dobrze wykształcone.
W kraju melanotyczne odmiany mogą być mylone z rynnicą miedzistą (Melasoma cuprea).
Rynnica lapońska, Chrysomela lapponica | systematyka | Rząd: chrząszcze (Coleoptera) Podrząd: chrząszcze wielożerne (Polyphaga) Nadrodzina: stonkokształtne (Chrysomeloidea) Rodzina: stonkowate (Chrysomelidae) Podrodzina: złotki (Chrysomelinae) Rodzaj: rynnica (Chrysomela) Gatunek: rynnica lapońska (Chrysomela lapponica) |
|---|---|
| wygląd | Chrząszcz o wydłużonym i dość spłaszczonym, lekko rozszerzonym ku tyłowi. Bardzo charakterystycznie ubarwiony. Podstawowa barwa głowy czarno-zielona lub granatowa z metalicznym połyskiem. Czułka mają początkowe człony, zazwyczaj od 2 do 5 jaśniejsze – od czerwonych do brunatnych. Przedplecze ubarwione podobnie jak głowa. Na bokach pokryte znacznie grubszym punktowaniem niż w części środkowej. Tarczka czarna. Pokrywy u formy nominatywnej ubarwione według schematu: podstawowa barwa pokryw rdzawa lub ceglasta. Na każdej pokrywie znajduje się: ciemna plama barkowa, przepaska poprzeczna w połowie długości pokrywy i księżycowata plama w tyle pokrywy. Ciemna jest też listewka przyszwowa. Oprócz tego podstawowego ubarwienia istnieje wiele odmian barwnych, u których plamy mogą się zlewać, rozdzielać lub nawet ulegać zanikowi. Dość często występują formy melanotyczne, u których pokrywy są czarno-fioletowe lub granatowe. W barwie odnóży dominuje kolor czarny, jedynie golenie po zewnętrznej stronie są barwy czerwonawej. Skrzydła błoniaste dobrze wykształcone. W kraju melanotyczne odmiany mogą być mylone z rynnicą miedzistą (Melasoma cuprea). |
| występowanie | Rynnica lapońska jest gatunkiem północnym. Zasiedla niewielki obszar Europy środkowej o Francji, przez kraje Beneluxu, Niemcy, Austrię, Czechy, Słowację i Polskę i dalej na wschód biegnie przez północną Rosję, aż po Japonię. Na północy Europy zasiedla cały Półwysep Skandynawski i kraje nadbałtyckie. W Polsce jest rzadko spotykana, ale w miejscach występowania bardzo liczna. Wykazuje ponadto bardzo dużą stałość populacji w danych miejscach w kolejnych latach. |
| pokarm | Roślinami żywicielskimi tego gatunku są brzozy, topole i wierzby. W Polsce najczęściej spotyka się żerowanie na brzozach, wierzbie kruchej (Salix fragilis) i wierzbie iwie (Salix caprea). |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
