Dodano: 0 0000
jest ptakiem średniej wielkości. Miękkie upierzenie ma barwę brązową w ciemne i białe podłużne smugi. Od nasady dzioba biegnie czarny wąs. Dziób bąka jest prosty, długi: z wierzchu brunatny, a pod spodem żółty. Głowa osadzona na krótkiej, masywnej szyi w przeciwieństwie do czapli właściwych. Ogon ma również krótki, podobnie jak nogi, a skrzydła zaokrąglone i szerokie. Tęczówki złotawe. Młode są jaśniejsze z ciemniejszymi brązowymi pręgami i nie mają tak wyraźnych wąsów.
Bąk, Botaurus stellaris | wygląd | jest ptakiem średniej wielkości. Miękkie upierzenie ma barwę brązową w ciemne i białe podłużne smugi. Od nasady dzioba biegnie czarny wąs. Dziób bąka jest prosty, długi: z wierzchu brunatny, a pod spodem żółty. Głowa osadzona na krótkiej, masywnej szyi w przeciwieństwie do czapli właściwych. Ogon ma również krótki, podobnie jak nogi, a skrzydła zaokrąglone i szerokie. Tęczówki złotawe. Młode są jaśniejsze z ciemniejszymi brązowymi pręgami i nie mają tak wyraźnych wąsów. |
|---|---|
| występowanie | przebywa w trudno dostępnych przybrzeżnych zaroślach z trzciną i szuwarami, na jeziorach, stawach, sztucznych zbiornikach, czy zarośniętych bagnach. |
| tryb życia | najbardziej charakterystyczną cechą bąka jest jego sposób maskowania: w razie niebezpieczeństwa wyciąga szyję oraz dziób w pionie i … tym samym upodabnia się do trzciny! (w takiej sytuacji sprawdza się jego podłużne jasne i ciemne plamkowanie przypominające łodygi). A żeby jeszcze bardziej wtopić się w otoczenie kiwa szyją w takt kołysanych wiatrem trzcin. Drugą wizytówką jest głos tego ptaka, to niepowtarzalne buczenie „uup-wuump” często słyszane w okresie lęgowym. Samiec wydaje je co kilka sekund wysuwając głowę nisko nad wodę. Niechętnie pokazuje się na otwartej przestrzeni, większość czasu spędza w trzcinach. Czatuje stojąc długo bez ruchu w płytkiej wodzie. Lata cicho, jak sowa i czasami nisko nad szuwarami. Prowadzi skryty i nocny tryb życia. Z reguły jest monogamiczny, choć zdarza mu się poligamia. Przylot III-IV, odlot X-XI, na terenach lęgowych spotykany od III-IX. |
| pokarm | głównie żaby i rybki, skorupiaki, pijawki, duże owady wodne. Zdobycz chwyta w płytkiej wodzie lub na jej powierzchni. |
| gniazdo | zbudowane z suchych trzcin umieszcza w szuwarach, trzcinach, gęstych kępach roślinności tuż nad powierzchnią wody. |
| ochrona | objęty jest ochroną, choć ostatnio odnotowano spadek liczebności. Ważne jest zachowanie podmokłych terenów i spokoju w miejscu gniazdowania |
| jaja | Od IV-VII samica składa 4-6 oliwkowobrązowych jaj o wym. 53x38 mm. Ona też wysiaduje samotnie przez 24-26 dni, a potem wodzi pisklęta. Młode przebywają przy gnieździe, a po ok. 2 miesiącach usamodzielniają się. Bąk wyprowadza jeden lęg w roku. |
| uwagi | źródła: „Przewodni Ptaki” – Karel Hudec; „Zoologia dla leśników” – A. Haber, M. Nunberg |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
