Dodano: 0 0000
najbardziej jest charakterystyczna głowa o wysokim czole w stosunku do niewielkiego dzioba. W upierzeniu godowym (zimą i wiosną) jest ona ubarwiona w kolorze rdzawobrązowym z żółtawym czołem i ciemieniem. Lusterku u obu płci zielone, u samca na skrzydłach w locie od tyłu widać białą plamę w kształcie litery „V”. W szacie spoczynkowej (VI-X) i młode są rdzawobrązowe z niezbyt wyraźną białą przepaską po bokach.
Świstun, Anas penelope | wygląd | najbardziej jest charakterystyczna głowa o wysokim czole w stosunku do niewielkiego dzioba. W upierzeniu godowym (zimą i wiosną) jest ona ubarwiona w kolorze rdzawobrązowym z żółtawym czołem i ciemieniem. Lusterku u obu płci zielone, u samca na skrzydłach w locie od tyłu widać białą plamę w kształcie litery „V”. W szacie spoczynkowej (VI-X) i młode są rdzawobrązowe z niezbyt wyraźną białą przepaską po bokach. |
|---|---|
| występowanie | przebywa na dużych zbiornikach wodnych, zarastających roślinnością bagienną. Potrzebuje wielu luster otwartej wody. Nielicznie lęgowy na północy kraju i w centrum Polski, na Śląsku z kolei jest bardzo nieliczny. Częściej można go spotkać na przelotach, chociaż sporadycznie zimuje. |
| tryb życia | świstun jest kaczką pływającą i przebywa głównie na wodzie, chociaż na lądzie porusza się całkiem zgrabnie. Lata szybko i w stadach. Dość często wydaje bardzo charakterystyczny świst o opadającym natężeniu, który jest cenną wskazówką ułatwiającą jego odkrycie. Na terenach lęgowych prowadzi skryty tryb życia. Poza sezonem lęgowym formuje bardzo liczne stada. Świstun nie ma podgatunków. Odlatuje od IX-XII, a powraca od III-IV. Swoim zasięgiem obejmuje obszar płn. i częściowo środk. Europy (ale także Holandia, W. Brytania, Irlandia, Islandia), płn. część Azji (bez skrajnej północy do Kamczatki i płn. Sachalinu). Zimuje na płd. Europie i częściowo Środkowej, nad Morzem Kaspijskim i M. Czarnym, w płd. Azji, płn., zach., i wsch. Afryce, na wsch. wybrzeżach USA. Populacje zachodnioeuropejskie są lokalnie osiadłe. |
| pokarm | nasiona roślin znajdowane na lądzie i na wodzie, jak i ich części zielone. |
| gniazdo | buduje w pobliżu wody pod osłoną krzaków w postaci luźnej czary złożonej z niewielkiej ilości suchej trawy. Zniesienie wyściela szaropopielatym puchem głównie po bokach gniazda. Dł. 16-26 cm, szer. 15-18 cm, gł. 4-8 cm. |
| ochrona | świstun jest ptakiem łownym i choć ogólnie bardzo rzadki, to nie stosuje się specjalnych zabiegów ochronnych. |
| jaja | od maja do lipca samica składa 6-12, najczęściej 8-10 białych lub o kremowym odcieniu jaj, lekko wydłużonych o tępym węższym końcu. Wymiary: 55x39 mm. |
| uwagi | źródła: „Ptaki Europy” – Wydawnictwo Naukowe PWN oraz „Przewodnik ptaki” – Karel Hudec |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
