Dodano: 0 0000
Ciało wydłużone, wrzecionowate, lekko spłaszczone od strony brzusznej. Głowa zakończona ostrym, spłaszczonym i dość długim (prawie połowa długości głowy) rostrum. Na jego spodzie otwór gębowy w położeniu dolnym. Wokół otworu gębowego 4 mięsiste wąsiki.
Płetwa ogonowa heterocerkiczna. Płetwa grzbietowa przesunięta ku tyłowi ciała, za płetwy brzuszne. Płetwa odbytowa położona bliżej w stronę płetwy ogonowej niż płetwa grzbietowa. Parzyste płetwy brzuszne leżą za połową długości ciała, natomiast piersiowe położone są tuż za wieczkiem skrzelowym.
Na boku ciała, wzdłuż linii nabocznej znajduje się rząd dobrze wykształconych płytek kostnych.
Ubarwienie ciała jest brunatno-szare. Tarczki kostne pokrywające ciało są z reguły jaśniejsze.
Ubarwienie ciała jest brunatno-szare. Tarczki kostne pokrywające ciało są z reguły jaśniejsze.
Jesiotr zachodni, Acipenser sturio | systematyka | Typ: strunowce (Chordata) Podtyp: kręgowce (Vertebrata) Nadgromada: szczękowce (Gnathostomata) Gromada: promieniopłetwe (Actinopterygii) Podgromada: Chondrostei Rząd: jesiotrokształtne (Acipenseriformes) Podrząd: jesiotrowce (Acipenseroidei) Rodzina: jesiotrowate (Acipenseridae) Rodzaj: jesiotr (Acipenser) Gatunek: jesiotr zachodni (Acipenser sturio) |
|---|---|
| wygląd | Ciało wydłużone, wrzecionowate, lekko spłaszczone od strony brzusznej. Głowa zakończona ostrym, spłaszczonym i dość długim (prawie połowa długości głowy) rostrum. Na jego spodzie otwór gębowy w położeniu dolnym. Wokół otworu gębowego 4 mięsiste wąsiki.
Płetwa ogonowa heterocerkiczna. Płetwa grzbietowa przesunięta ku tyłowi ciała, za płetwy brzuszne. Płetwa odbytowa położona bliżej w stronę płetwy ogonowej niż płetwa grzbietowa. Parzyste płetwy brzuszne leżą za połową długości ciała, natomiast piersiowe położone są tuż za wieczkiem skrzelowym.
Na boku ciała, wzdłuż linii nabocznej znajduje się rząd dobrze wykształconych płytek kostnych. Ubarwienie ciała jest brunatno-szare. Tarczki kostne pokrywające ciało są z reguły jaśniejsze. |
| występowanie | Zasiedla baseny i zlewnie Morza Bałtyckiego, Morza Północnego i północne partie Atlantyku. W Polsce w Bałtyku prawie wyginął. Obecnie coraz częściej jest introdukowany i reintrodukowany do rzek zlewni Bałtyku w ramach programu „Restytucji ryb wędrownych w Polsce.”. Przy czym należy podkreślić, iż w większości przypadków nie jest to czysty genetycznie jesiotr zachodni, ale jego mieszańce z jesiotrem syberyjskim i rosyjskim. Mieszanie się gatunków potęguje także wzmożona hodowla różnych gatunków jesiotrów w stawach i ich ucieczki do środowiska naturalnego. |
| tryb życia | Jesiotr zachodni jest rybą żyjącą w dwóch środowiskach. Naturalnie występuje w wodach zasolonych, natomiast na tarło wpływa do wód słodkich. |
| pokarm | Jesiotr jest rybą pobierającą pokarm zwierzęcy, najczęściej są to organizmy bentosowe: larwy owadów, mięczaki, skorupiaki, pierścienice. Dorosłe jesiotry nie gardzą innymi gatunkami ryb. |
| ochrona | Gatunek prawnie chroniony. Umieszczony w Polskiej Czerwonej Liście Zwierząt Ginących i Zagrożonych i Czerwonej Księdze Zwierząt – Kręgowce z kategorią EXP – gatunek zanikły na ziemiach Polskich. Umieszczony na Czerwonej Liście Zwierząt IUCN z kategorią CR – gatunek krytycznie zagrożony. Umieszczony w załączniku I Konwencji Waszyngtońskiej. Umieszczony w załączniku III Konwencji Berneńskiej. Umieszczony w załączniku II i IV Dyrektywy Siedliskowej Unii Europejskiej. Zagrożenia Do głównych zagrożeń dla jesiotra zachodniego są te związane z działalnością człowieka: W celu ochrony miejsc występowania jesiotra należałoby objąć ścisła ochroną partie rzek (od ujścia do morza do miejsca tarła) gdzie zachodzi tarło jesiotrów. W przypadku budowania budowli hydrotechnicznych, takie ich planowanie, aby były instalowane przepławki umożliwiające migrację na tarło. Zwiększenie zarybiania jesiotrem zachodnim o czystej linii genetycznej. Jesiotr może występować w siedliskach z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej Unii Europejskiej: |
| uwagi | Jesiotr zachodni obecnie występujący w Polsce i w Bałtyku nie jest gatunkiem pierwotnie tam występującym. Po wytępieniu naturalnych populacji, prawie wszystkie osobniki pochodzą z hodowli sztucznych introdukowanych lub reintrodukowanych do wód Polski. Obecnie wyniki badań molekularnych prowadzonych na jesiotrach zachodnich z Atlantyku i bałtyckiej populacji oraz innych gatunkach jesiotrów pozwalają na stwierdzenie, że jesiotr żyjący w Bałtyku nie jest izolowaną populacją jesiotra zachodniego z Atlantyku. Jest on najbardziej spokrewniony z jesiotrem ostronosym z wybrzeży Kanady. Najprawdopodobniej te dwa gatunki maja wspólnego przodka. Na podstawie tych badań coraz częściej wyróżnia się jesiotra żyjącego w Bałtyku jako jesiotra bałtyckiego (Acipenser oxyrhynchus oxyrhynchus). |
| biologia | Dojrzałość płciową jesiotry uzyskują w wieku około 14 – 16 lat (samice) i 10 – 12 lat (samce). Tarło przypada na okres lata (czerwiec – początek września) i odbywa się w rzekach, do których ryby te wpływają z morza, często w ich górnych partiach (spotykano trące się jesiotry w rejonach podgórskich). Samice, które wytarły się w danym roku, kolejne tarło odbywają dopiero po 2 – 3 latach. Z zapłodnionych jaj narybek o wielkości około 8 – 10 mm wylęga się bardzo szybko, najczęściej po upływie tygodnia. Przyrost roczny młodych jesiotrów jest bardzo duży i jesienią pierwszego roku życia osiągają one wymiary 15 – 20 cm. Młode jesiotry przez dwa, trzy lata pozostają w rzekach i następnie spływają do morza. Dawid Marczak |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Asia pimpek3000@vp.pl
10 kwietnia 2008
Bardzo dziękuje za informacje o jesiotrze.Przydadzą mi się na projekt z biologii i geografii.Jeszcze raz bardzo dziękuję.
