Dodano: 18 września 2007
Duży gatunek ważki. Na głowie krótkie czułka. Oczy szeroko rozstawione na bokach głowy, nie stykają się w linii środkowej głowy, podobnie jak u innych gatunków gadziogłówek, co jest cechą tej rodziny. Na tylnej krawędzi głowy u samic znajdują się dwa ostre wyrostki w postaci rożków. Ubarwienie głowy ciemne – czarne, z wyjątkiem czoła, oczu, które są żywozielone, prawie seledynowe. Skronie czarne z żółtą plamką.
Tułów masywny, żywozielony z wąskimi czarnymi paskami po bokach.
Odwłok czarny z plamami: na każdym segmencie plama grzbietowa wydłużona, szersza ku nasadzie odwłoka i zwężająca się ku końcowi, barwy żółtej oraz plama na boku segmentu – przy nasadzie odwłoka biaława, ku końcowi stające się coraz bardzie żółte.
Odnóża żółto-czarne.
Tułów masywny, żywozielony z wąskimi czarnymi paskami po bokach.
Odwłok czarny z plamami: na każdym segmencie plama grzbietowa wydłużona, szersza ku nasadzie odwłoka i zwężająca się ku końcowi, barwy żółtej oraz plama na boku segmentu – przy nasadzie odwłoka biaława, ku końcowi stające się coraz bardzie żółte.
Odnóża żółto-czarne.
Trzepla zielona, Ophiogomphus cecilia | systematyka | Rząd: ważki (Odonata) Podrząd: ważki różnoskrzydłe (Anisoptera) Rodzina: gadziogłówkowate (Gomphidae) Rodzaj: trzepla (Ophiogomphus) Gatunek: trzepla zielona (Ophiogomphus cecilia) |
|---|---|
| wygląd | Duży gatunek ważki. Na głowie krótkie czułka. Oczy szeroko rozstawione na bokach głowy, nie stykają się w linii środkowej głowy, podobnie jak u innych gatunków gadziogłówek, co jest cechą tej rodziny. Na tylnej krawędzi głowy u samic znajdują się dwa ostre wyrostki w postaci rożków. Ubarwienie głowy ciemne – czarne, z wyjątkiem czoła, oczu, które są żywozielone, prawie seledynowe. Skronie czarne z żółtą plamką. Tułów masywny, żywozielony z wąskimi czarnymi paskami po bokach. Odwłok czarny z plamami: na każdym segmencie plama grzbietowa wydłużona, szersza ku nasadzie odwłoka i zwężająca się ku końcowi, barwy żółtej oraz plama na boku segmentu – przy nasadzie odwłoka biaława, ku końcowi stające się coraz bardzie żółte. Odnóża żółto-czarne. |
| występowanie | Jest to gatunek o zasięgu euro-syberyjskim, na wschód docierającym po Kazachstan i jezioro Bajkał. W Europie środkowej i wschodniej występuje najliczniej. Na północy zasięgu znana Finlandii. Na południu dociera do północnych granic Półwyspu Bałkańskiego. W Polsce znana z rozproszonych stanowisk w całym kraju. Zasiedla duże rzeki nizinne i podgórskie o leniwie płynącej wodzie i piaszczystym dnie. |
| pokarm | Zarówno larwy, jaki i imagines są drapieżne. Odżywiają się innymi owadami, ich larwami oraz drobnymi skorupiakami wodnymi. |
| ochrona | W Polsce podlega ochronie gatunkowej. Ujęta jest w załączniku II i IV Dyrektywy Siedliskowej Unii Europejskiej. Zagrożenia Jako główne zagrożenie podawana jest regulacja koryt rzecznych, ich pogłębianie i czyszczenie z osadów dennych. Trzepla zielona może występować w siedliskach z załącznika I Dyrektywy Siedliskowej, co może sprzyjać ochronie tego gatunku poprzez ochronę tych siedlisk. Można tu wymienić: |
| biologia | Rozwój larwalny trwa dwa - trzy lata. Larwy wylęgają się po złożeniu jaj na jesieni lub nawet dopiero po spoczynku zimowym. Stadia larwalne żyją zagrzebane w mule lub osadach dennych. Wylęg dorosłych ważek następuje w okresie od czerwca do końca lipca. Żyjące imagines spotyka się jeszcze we wrześniu. W okresie przedlęgowym spotykane są w miejscach szybko nagrzewających się, z dala od miejsc rozrodu. Dopiero po około 2 – 3 tygodniach znajdowane są nad brzegami rzek, gdzie patrolują swoje tereny. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
