Dodano: 18 września 2007
Głowa mała w stosunku do przedplecza. Oczy dość silnie sklepione, równomiernie wystające na boki głowy. Czułka jedenastoczłonowe, sięgają ku tyłowi do około 1/3 długości pokryw.
Przedplecze w zarysie prostokątne. Najszersze w przedniej połowie. Nieznacznie wykrojone przed tylnymi katami, które są tępe i szerokie. Powierzchnia przedplecza i głowy gęsto, głęboko i nierównomiernie punktowana i marszczona, przez co wydaje się nieco brokatowa.
Pokrywy owalne, lekko rozszerzające się ku tyłowi, najszersze za połową długości. Urzeźbienie pokryw złożone z trzech wyraźnych żeberek ciągłych (przyszwowego, środkowego i bocznego) i słabo wykształconego żeberka przy brzegu pokryw, zaznaczającego się w końcowej 1/4 pokrywy. Pomiędzy żeberkiem przyszwowym i środkowym, środkowym i bocznym oraz bocznym i brzegiem pokrywy można wyróżnić lekko zagłębione zagoniki. W każdym zagoniku środkiem biegnie żeberko złożone z wydłużonych, wąskich krótkich listewek w liczbie od 8 do 12 w jednym rzędzie. Powierzchnia pokryw dość silnie zmarszczona. Listewka krawędziowa szeroka. Każda pokrywa w tyle, na wysokości bocznego żeberka posiada charakterystyczne, płytkie wycięcie.
Odnóża bieżne, dobrze wykształcone. Duży odsetek w populacji posiada w pełni wykształcone skrzydła błoniaste, przez co ma zdolność aktywnego lotu.
Przedplecze w zarysie prostokątne. Najszersze w przedniej połowie. Nieznacznie wykrojone przed tylnymi katami, które są tępe i szerokie. Powierzchnia przedplecza i głowy gęsto, głęboko i nierównomiernie punktowana i marszczona, przez co wydaje się nieco brokatowa.
Pokrywy owalne, lekko rozszerzające się ku tyłowi, najszersze za połową długości. Urzeźbienie pokryw złożone z trzech wyraźnych żeberek ciągłych (przyszwowego, środkowego i bocznego) i słabo wykształconego żeberka przy brzegu pokryw, zaznaczającego się w końcowej 1/4 pokrywy. Pomiędzy żeberkiem przyszwowym i środkowym, środkowym i bocznym oraz bocznym i brzegiem pokrywy można wyróżnić lekko zagłębione zagoniki. W każdym zagoniku środkiem biegnie żeberko złożone z wydłużonych, wąskich krótkich listewek w liczbie od 8 do 12 w jednym rzędzie. Powierzchnia pokryw dość silnie zmarszczona. Listewka krawędziowa szeroka. Każda pokrywa w tyle, na wysokości bocznego żeberka posiada charakterystyczne, płytkie wycięcie.
Odnóża bieżne, dobrze wykształcone. Duży odsetek w populacji posiada w pełni wykształcone skrzydła błoniaste, przez co ma zdolność aktywnego lotu.
systematyka | Rząd: chrząszcze (Coleoptera) Podrząd: chrząszcze drapieżne (Adephaga) Nadrodzina: biegaczokształtne (Caraboidea) Rodzina: biegaczowate (Carabidae) Podrodzina: biegacze (Carabinae) Plemię: biegacze (Carabini) Rodzaj: biegacz (Carabus) Podrodzaj: Carabus Gatunek: biegacz granulowany (Carabus granulatus) |
---|---|
wygląd | Głowa mała w stosunku do przedplecza. Oczy dość silnie sklepione, równomiernie wystające na boki głowy. Czułka jedenastoczłonowe, sięgają ku tyłowi do około 1/3 długości pokryw. Przedplecze w zarysie prostokątne. Najszersze w przedniej połowie. Nieznacznie wykrojone przed tylnymi katami, które są tępe i szerokie. Powierzchnia przedplecza i głowy gęsto, głęboko i nierównomiernie punktowana i marszczona, przez co wydaje się nieco brokatowa. Pokrywy owalne, lekko rozszerzające się ku tyłowi, najszersze za połową długości. Urzeźbienie pokryw złożone z trzech wyraźnych żeberek ciągłych (przyszwowego, środkowego i bocznego) i słabo wykształconego żeberka przy brzegu pokryw, zaznaczającego się w końcowej 1/4 pokrywy. Pomiędzy żeberkiem przyszwowym i środkowym, środkowym i bocznym oraz bocznym i brzegiem pokrywy można wyróżnić lekko zagłębione zagoniki. W każdym zagoniku środkiem biegnie żeberko złożone z wydłużonych, wąskich krótkich listewek w liczbie od 8 do 12 w jednym rzędzie. Powierzchnia pokryw dość silnie zmarszczona. Listewka krawędziowa szeroka. Każda pokrywa w tyle, na wysokości bocznego żeberka posiada charakterystyczne, płytkie wycięcie. Odnóża bieżne, dobrze wykształcone. Duży odsetek w populacji posiada w pełni wykształcone skrzydła błoniaste, przez co ma zdolność aktywnego lotu. |
ubarwienie | Podstawowa barwa ciała oscyluje w różnych odcieniach miedzi: miedzistobrunatne, miedzistozielone, rzadziej brunatne. Odnóża i czułka ubarwione czarno, rzadko zdarzają się formy z brunatno-czerwonymi udami. |
występowanie | Gatunek o zasięgu euro-syberyjskim. Znany od zachodniej Europy po Azję wschodnią. Wykazywany z całej Polski i pospolicie łowiony. Zasiedla tereny otwarte: łąki i pola oraz wilgotne zadrzewienia śródpolne. Rzadziej spotykany w lasach, głównie w grądach i innych formacjach liściastych. |
tryb życia | Biegacz granulowany, podobnie jak większość gatunków biegaczy jest aktywny od wieczora do poranka. Dzień spędza ukryty w ściółce lub w mchu, rzadko obserwuje się osobniki poruszające się w dzień, zwłaszcza przy pochmurnej i wilgotnej pogodzie. |
pokarm | Chrząszcz ten jest gatunkiem drapieżnym. Do preferowanych pokarmów zaliczyć można: owady i ich larwy, wije, dżdżownice i rzadziej ślimaki. |
ochrona | Biegacz granulowany podlega w Polsce prawnej ochronie gatunkowej, podobnie jak inne gatunki z rodzaju biegacz. Ze względu na dużą liczebność i powszechność występowania nie stwierdza się dla tego gatunku zagrożeń i nie wyznacza się propozycji ochronnych. |
uwagi | Biegacz granulowany, podobnie jak inne biegacze w przypadku zaniepokojenia wydziela substancję o nieprzyjemnym zapachu, która w przypadku dostania się na skórę wnika w nią i pozostaje dość długo wyczuwalna. |
biologia | Biegacz granulowany prezentuje wiosenno-jesienny typ fenologiczny. Pierwsze dorosłe owady pojawiają się pod koniec sierpnia i we wrześniu. Po bardzo krótkim okresie aktywności zimują ukryte w zmurszałych pniach, pod obluzowana korą lub w ściółce. Wiosną w ciepłe dni wybudzają się i składają jaja. Larwa rozwija się przez okres wiosny i lata. |
piśmiennictwo |
Komentarze
Katarzyna abc12386@gmail.com
2 lutego 2012
Na dworz -20 a u mnie w domu wieczorem tu biegacz, tam biegacz. Takie są śliczne , co ja mam z nimi robić??? żal zabijać a drażnią ociupinkę...