Zwierzęta

Głowa nie tak mała w stosunku do przedplecza. Oczy bardzo słabo sklepione, nie wystają mocno na boki.
Przedplecze w zarysie prostokątne. Najszersze w przedniej połowie. Przed tylnymi katami, które są tępe szerokie dość szerokie jest nieznacznie wykrojone. Powierzchnia przedplecza głęboko i nierównomiernie punktowana i dołkowana, przez co wydaje się nieco brokatowa.
Pokrywy równomiernie owalne, najszersze w połowie długości. Urzeźbienie pokryw złożone z trzech wyraźnych żeberek ciągłych. Pomiędzy żeberkiem przyszwowym i drugim, drugim i trzecim oraz trzecim i brzegiem pokrywy można wyróżnić lekko zagłębione zagoniki. W każdym zagoniku środkiem biegnie żeberko złożone z wydłużonych, wąskich krótkich listewek. Powierzchnia pokryw dość silnie zmarszczona. Listewka krawędziowa szeroka. Każda pokrywa w tyle posiada charakterystyczne wycięcie.
Odnóża bieżne, dobrze wykształcone.

Biegacz wręgaty, Carabus cancellatus

systematyka	Rząd: chrząszcze (Coleoptera) Podrząd: chrząszcze drapieżne (Adephaga) Nadrodzina: biegaczokształtne (Caraboidea) Rodzina: biegaczowate (Carabidae) Podrodzina: biegacze (Carabinae) Plemię: biegacze (Carabini) Rodzaj: biegacz (Carabus) Podrodzaj: Carabus Gatunek: biegacz wręgaty (Carabus cancellatus)
wygląd	Głowa nie tak mała w stosunku do przedplecza. Oczy bardzo słabo sklepione, nie wystają mocno na boki. Przedplecze w zarysie prostokątne. Najszersze w przedniej połowie. Przed tylnymi katami, które są tępe szerokie dość szerokie jest nieznacznie wykrojone. Powierzchnia przedplecza głęboko i nierównomiernie punktowana i dołkowana, przez co wydaje się nieco brokatowa. Pokrywy równomiernie owalne, najszersze w połowie długości. Urzeźbienie pokryw złożone z trzech wyraźnych żeberek ciągłych. Pomiędzy żeberkiem przyszwowym i drugim, drugim i trzecim oraz trzecim i brzegiem pokrywy można wyróżnić lekko zagłębione zagoniki. W każdym zagoniku środkiem biegnie żeberko złożone z wydłużonych, wąskich krótkich listewek. Powierzchnia pokryw dość silnie zmarszczona. Listewka krawędziowa szeroka. Każda pokrywa w tyle posiada charakterystyczne wycięcie. Odnóża bieżne, dobrze wykształcone.
ubarwienie	Podstawowa barwa ciała oscyluje w różnych odcieniach miedzistości: miedzistobrunatne, miedzistozielone, rzadziej brunatne lub nawet czarne. Odnóża i czułka ubarwione lub podobnie jak ciało, czarno lub częściowo czerwono – w zależności od podgatunku, których biegacz wręgaty tworzy bardzo wiele: czułki i nogi całe czarne – forma graniger, pierwszy człon czułek czerwony, reszta czułek i nogi czarne – podgatunek nominatywny i formy tibiscinus, tatricus, pierwszy człon czułek i uda czerwone, pozostałe części czułek i odnóży czarne – formy tuberculatus, pseudograniger.
występowanie	Gatunek o zasięgu euro-syberyjskim. Na zachód dociera do północnej Hiszapnii, na wschód do Uralu. Znany z całej Polski i pospolicie łowiony. Zasiedla tereny otwarte, na lekkich, piaszczystych glebach, w lasach spotykany na zrębach i nasłonecznionych polanach.
tryb życia	Biegacz wręgaty, podobnie jak większość gatunków biegaczy ubarwionych metalicznie jest aktywny w dzień.
ochrona	Biegacz wręgaty podlega w Polsce prawnej ochronie gatunkowej, podobnie jak inne gatunki z rodzaju biegacz. Ze względu na dużą liczebność i powszechność występowania nie stwierdza się dla tego gatunku zagrożeń i nie wyznacza się propozycji ochronnych.
uwagi	Biegacz wręgaty, podobnie jak inne biegacze w przypadku zaniepokojenia wydziela substancje o nieprzyjemnym zapachu, która w przypadku dostania się na skórę wnika w nią i pozostaje dość długo wyczuwalna.
biologia	Biegacz wręgaty prezentuje wiosenno-jesienny typ fenologiczny. Pierwsze dorosłe owady pojawiają się w sierpniu. Po okresie aktywności zimują ukryte w zmurszałych pniach, pod obluzowana korą lub w ściółce. Wiosną w ciepłe dni wybudzają się i składają jaja. Larwa rozwija się przez okres wiosny i lata.
piśmiennictwo