Dodano: 28 czerwca 2007
W wyglądzie wierzchniej strony skrzydeł motyla widać, podobnie jak u innych modraszków wyraźny dymorfizm płciowy. U samca większa cześć tła skrzydła jest przykryta łuseczkami nadającymi barwę niebieską. Jako ciemne, brunatne elementy na wierzchniej powierzchni skrzydeł samca pozostają: plamka dyskoidalna na granicy komórki środkowej, oraz rządki plamek środkowych w skrzydle przednim i tylnym. Brzegi boczne skrzydeł zaciemnione na odcinku około 1/8 od brzegu ku nasadzie skrzydła. U samicy ilość niebieskich łuseczek jest o wiele mniejsza i zajmują one znacznie mniejsza powierzchnię skrzydła. Dobrze widoczne są ciemne plamki na skrzydłach u samicy, natomiast ciemna przepaska brzeżna zajmuje około 1/5 długości szerokości skrzydła od brzegu ku nasadzie.
Spód skrzydeł u obu płci podobny. Barwa podstawowa tła cynamonowo-brązowa do brązowej. Na tym tle rozmieszczone są rzędy plamek. Na skrzydle przednim możemy wyróżnić (patrząc od nasady skrzydła): plamkę dyskoidalną na końcu komórki środkowej, rządek plamek środkowych, dość dużych i dobrze widocznych oraz rządek słabiej widocznych plamek brzeżnych. Na skrzydle tylnym możemy wyróżnić (patrząc od nasady skrzydła): plamki nasadowe, mogą one jednak być u niektórych okazów zredukowane, plamkę dyskoidalną, rządek dobrze widocznych plamek środkowych oraz rządek słabiej widocznych plamek brzeżnych. Plamki na spodzie skrzydeł są zazwyczaj w jasnych, białawych obwódkach, co lepiej jest widoczne na spodzie skrzydła tylnego.
Gatunkami najbardziej podobnymi są: modraszek alkon (Maculinea alcon) i modraszek rebela (Maculinea rebeli). Modraszek teleius różni się od nich położeniem jednej z plamek środkowych względem plamki dyskoidalne i plamki brzeżnej. Pewne oznaczenie wymaga jednak dobrej wprawy osoby oznaczającej lub konsultacji z osobą zajmująca się oznaczaniem modraszków.
Spód skrzydeł u obu płci podobny. Barwa podstawowa tła cynamonowo-brązowa do brązowej. Na tym tle rozmieszczone są rzędy plamek. Na skrzydle przednim możemy wyróżnić (patrząc od nasady skrzydła): plamkę dyskoidalną na końcu komórki środkowej, rządek plamek środkowych, dość dużych i dobrze widocznych oraz rządek słabiej widocznych plamek brzeżnych. Na skrzydle tylnym możemy wyróżnić (patrząc od nasady skrzydła): plamki nasadowe, mogą one jednak być u niektórych okazów zredukowane, plamkę dyskoidalną, rządek dobrze widocznych plamek środkowych oraz rządek słabiej widocznych plamek brzeżnych. Plamki na spodzie skrzydeł są zazwyczaj w jasnych, białawych obwódkach, co lepiej jest widoczne na spodzie skrzydła tylnego.
Gatunkami najbardziej podobnymi są: modraszek alkon (Maculinea alcon) i modraszek rebela (Maculinea rebeli). Modraszek teleius różni się od nich położeniem jednej z plamek środkowych względem plamki dyskoidalne i plamki brzeżnej. Pewne oznaczenie wymaga jednak dobrej wprawy osoby oznaczającej lub konsultacji z osobą zajmująca się oznaczaniem modraszków.
Modraszek telejus, Maculinea teleius | systematyka | Rząd: motyle (Lepidoptera) Podrząd: (Heteroneura) Nadrodzina: paziokształtne (Papilionoidea) Rodzina: modraszkowate (Lycaenidae) Podrodzina: modraszki (Lycaeninae) Rodzaj: modraszek (Maculinea) Gatunek: modraszek teleius (Maculinea teleius) |
|
|---|---|---|
| wygląd | W wyglądzie wierzchniej strony skrzydeł motyla widać, podobnie jak u innych modraszków wyraźny dymorfizm płciowy. U samca większa cześć tła skrzydła jest przykryta łuseczkami nadającymi barwę niebieską. Jako ciemne, brunatne elementy na wierzchniej powierzchni skrzydeł samca pozostają: plamka dyskoidalna na granicy komórki środkowej, oraz rządki plamek środkowych w skrzydle przednim i tylnym. Brzegi boczne skrzydeł zaciemnione na odcinku około 1/8 od brzegu ku nasadzie skrzydła. U samicy ilość niebieskich łuseczek jest o wiele mniejsza i zajmują one znacznie mniejsza powierzchnię skrzydła. Dobrze widoczne są ciemne plamki na skrzydłach u samicy, natomiast ciemna przepaska brzeżna zajmuje około 1/5 długości szerokości skrzydła od brzegu ku nasadzie. Spód skrzydeł u obu płci podobny. Barwa podstawowa tła cynamonowo-brązowa do brązowej. Na tym tle rozmieszczone są rzędy plamek. Na skrzydle przednim możemy wyróżnić (patrząc od nasady skrzydła): plamkę dyskoidalną na końcu komórki środkowej, rządek plamek środkowych, dość dużych i dobrze widocznych oraz rządek słabiej widocznych plamek brzeżnych. Na skrzydle tylnym możemy wyróżnić (patrząc od nasady skrzydła): plamki nasadowe, mogą one jednak być u niektórych okazów zredukowane, plamkę dyskoidalną, rządek dobrze widocznych plamek środkowych oraz rządek słabiej widocznych plamek brzeżnych. Plamki na spodzie skrzydeł są zazwyczaj w jasnych, białawych obwódkach, co lepiej jest widoczne na spodzie skrzydła tylnego. Gatunkami najbardziej podobnymi są: modraszek alkon (Maculinea alcon) i modraszek rebela (Maculinea rebeli). Modraszek teleius różni się od nich położeniem jednej z plamek środkowych względem plamki dyskoidalne i plamki brzeżnej. Pewne oznaczenie wymaga jednak dobrej wprawy osoby oznaczającej lub konsultacji z osobą zajmująca się oznaczaniem modraszków. |
|
| występowanie | Modraszek teleius jest rozmieszczony od Europy zachodniej i środkowej po Japonię. Główne miejsca występowania w Europie to pas od Francji do Polski oraz Litwa i Rumunia. W kraju znany głównie z południowych dzielnic, na południe od Warty i Narwi. Najliczniejsze populacje znane są z Górnego i Dolnego Śląska. Rozmieszczenie w Polsce jest limitowane rozmieszczeniem rośliny żywicielskiej i jednoczesnym występowaniem odpowiedniego gatunku mrówki.. Gatunek ten zasiedla wilgotne łąki, torfowiska niskie i węglanowe. |
|
| pokarm | Larwy żerują na kwiatach krwiściąga lekarskiego (Sanguisorba officinalis). | |
| ochrona | W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej. Umieszczony jest na Czerwonej Liście Zwierząt Zagrożonych i Ginących kategorią LC – gatunek niższego ryzyka, najmniejszej troski. Umieszczony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt – Bezkręgowce z kategorią LR- gatunek niższego ryzyka, niewykazujący wyraźnego regresu populacyjnego. Umieszczony na Czerwonej Liście IUCN z kategoria LR. Wymieniony w załączniku II Konwencji Berneńskiej. Wymieniony w załączniku II i IV Dyrektywy Siedliskowej Unii Europejskiej. Zagrożenia Trudno mówić o zagrożeniach na terenie kraju, choćby ze względu na fakt położenia Polski w północnej granicy zasięgu tego gatunku. W związku z tym nie można się doszukiwać przyczyn braku tego gatunku w Polsce północnej. W miejscach występowania tego gatunku do głównych zagrożeń można zaliczyć: W celu ochrony tego gatunku na miejscach jego występowania należałoby wprowadzić zakaz melioracji, a nawet pomyśleć o małej retencji i podniesieniu wody w istniejących kanałach, doprowadziłoby to do większego podsiąkania łąk i ich zabagniania. Powstałe na łąkach zarośla wierzbowe, olszowe i inne należałoby w sposób sztuczny co kilka lat podkaszać i karczować, tak aby nie zacieniały one terenu i nie odciągały zbyt wiele wody z gleby. Modraszek teleius może występować w siedliskach z załącznika I Dyrektywy Siedliskowej Unii Europejskiej, co może pozytywnie wpływać na ochronę tego gatunku poprzez ochronę tych siedlisk. Należą do nich: |
|
| biologia | Dorosłe motyle zaczynają latać w lipcu i lot trwa zazwyczaj do połowy sierpnia. Samice składają jaja pojedynczo. Młode larwy odżywiają się roślinami żywicielskimi, jednak po drugim linieniu larwy schodzą na ziemię i czekają aż zostaną odnalezione przez mrówki z rodzaju Myrmica. Mrówki adoptują larwy i zabierają je do swoich mrowisk. Tam larwy motyla zjadają larwy mrówek, same natomiast są nienaruszane przez dorosłe mrówki. Jest to jedno z bardzie zadziwiający zjawisk myrmekofilii. Przepoczwarzenie także zachodzi w mrowisku. Motyle opuszczające poczwarki muszą jak najszybciej opuścić mrowisko, aby nie zostały zaatakowane przez mrówki.
|
|
| piśmiennictwo |
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej.
Komentarze
Brak komentarzy.
