Dodano: 28 czerwca 2007
Dość duży gatunek niedźwiedziówki, ubarwiony typowo dla tej rodziny (przednie skrzydła w ubarwieniu kryptycznym – maskującym, tylne odstraszające).
Praktycznie brak dymorfizmu płciowego.
Skrzydła przednie brunatne. Na tym podstawowym kolorze znajduje się rysunek barwy kremowej do białej. Składa się on z ukośnej plamki biegnącej od brzegu górnego ku kątowi tylnemu skrzydła, przepaski w kształcie litery V w przednim kącie skrzydła, dochodzącej do kąta tylnego i jasnej kreski wzdłuż brzegu dolnego skrzydła.
Skrzydła tylne jaskrawo-pomarańczowe z ciemnym rysunkiem w postaci trzech plam w kącie przednim skrzydła.
Odwłok także ubarwiony jaskrawo: pomarańczowy z rzędem niewielkich czarnych kropek.
Gąsienica ma podstawową barwę ciała ciemnobrunatną. Na niej można wyróżnić jasne (kremowe). Na pierścieniach ciała ma osadzone rude brodawki, z których wyrastają szczecinki.
Praktycznie brak dymorfizmu płciowego.
Skrzydła przednie brunatne. Na tym podstawowym kolorze znajduje się rysunek barwy kremowej do białej. Składa się on z ukośnej plamki biegnącej od brzegu górnego ku kątowi tylnemu skrzydła, przepaski w kształcie litery V w przednim kącie skrzydła, dochodzącej do kąta tylnego i jasnej kreski wzdłuż brzegu dolnego skrzydła.
Skrzydła tylne jaskrawo-pomarańczowe z ciemnym rysunkiem w postaci trzech plam w kącie przednim skrzydła.
Odwłok także ubarwiony jaskrawo: pomarańczowy z rzędem niewielkich czarnych kropek.
Gąsienica ma podstawową barwę ciała ciemnobrunatną. Na niej można wyróżnić jasne (kremowe). Na pierścieniach ciała ma osadzone rude brodawki, z których wyrastają szczecinki.
Krasopani hera, Callimorpha quadripunctaria | systematyka | Rząd: motyle (Lepidoptera) Podrząd: Heterocera Nadgodzina: sówkokształtne (Noctuoidea) Rodzina: niedźwiedziówkowate (Arctiidae) Podrodzina: niedźwiedziówki (Arctiinae) Rodzaj: krasopani (Callimorpha) Gatunek: krasopani hera (Callimorpha quadripunctaria) |
|
|---|---|---|
| wygląd | Dość duży gatunek niedźwiedziówki, ubarwiony typowo dla tej rodziny (przednie skrzydła w ubarwieniu kryptycznym – maskującym, tylne odstraszające). Praktycznie brak dymorfizmu płciowego. Skrzydła przednie brunatne. Na tym podstawowym kolorze znajduje się rysunek barwy kremowej do białej. Składa się on z ukośnej plamki biegnącej od brzegu górnego ku kątowi tylnemu skrzydła, przepaski w kształcie litery V w przednim kącie skrzydła, dochodzącej do kąta tylnego i jasnej kreski wzdłuż brzegu dolnego skrzydła. Skrzydła tylne jaskrawo-pomarańczowe z ciemnym rysunkiem w postaci trzech plam w kącie przednim skrzydła. Odwłok także ubarwiony jaskrawo: pomarańczowy z rzędem niewielkich czarnych kropek. Gąsienica ma podstawową barwę ciała ciemnobrunatną. Na niej można wyróżnić jasne (kremowe). Na pierścieniach ciała ma osadzone rude brodawki, z których wyrastają szczecinki. |
|
| występowanie | Zasiedla obszar środkowej i południowej Europy. Znana ponadto z centralnej części azjatyckiej Rosji, Bliskiego Wschodu i Azji Mniejszej. W kraju znany jedynie z kilku stanowisk na południu: Pienin i Przedgórza Karpackiego. Wynika to stąd, iż przez południową część kraju przebiega północna granica zasięgu. Zasiedla doliny górskich potoków, strumieni i skaliste wąwozy. |
|
| tryb życia | Motyle latają głownie po zmroku, jednak w wilgotne i pochmurne dni chętnie odwiedzają kwiaty roślin złożonych, zwłaszcza sadźca konopiastego również w dzień. | |
| pokarm | Larwy tego gatunku w pierwszej fazie rozwoju – przed zimowaniem zjadają liście jasnoty i pokrzywy, natomiast po zimowaniu odżywiają się liśćmi maliny, leszczyny, wiciokrzewu, wierzbówki i żarnowca. | |
| ochrona | Podlega ścisłej ochroni gatunkowej. Umieszczony na Czerwonej Liście Zwierząt Zagrożonych i Ginących w Polsce oraz w Czerwonej Księdze Zwierząt – Bezkręgowce z kategorią VU – gatunek wysokiego ryzyka narażony na wyginięcie. Wymieniona w załączniku II Dyrektywy Siedliskowej Unii Europejskiej. Zagrożenia Ze względu na fakt przebiegu przez Polskę północnej granicy zasięgu gatunek ten nie jest u nas w kraju liczny i nie podaje mu się specjalnych zagrożeń. Na terenach górskich i podgórskich, gdzie nie prowadzi się gospodarki leśnej i rolnej gatunkowi temu nic nie zagraża. Może o tym świadczyć także fakt, iż w krajach południowej Europy, które są naturalnym miejscem występowania gatunku jego populacje są bardzo liczne i stabilne. Krasopani hera może występować w siedliskach z załącznika I Dyrektywy Siedliskowej Unii Europejskiej: |
|
| biologia | Dorosłe motyle latają od drugiej połowy lipca. Samice składają jaja w małych pakiecikach na liściach roślin żywicielskich. Gąsienice żerują z przerwą na zimowanie od połowy września do końca maja. Przepoczwarczenie następuje pod koniec maja w luźnym oprzędzie umieszczonym na ziemi lub w ściółce.
|
|
| piśmiennictwo |
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej.
Komentarze
Brak komentarzy.
