Dodano: 0 0000
Zimozielony krzew wydzielający silną woń.
Łodyga: gałązki wzniesione, młode są filcowato owłosione, pokryte kutnerem barwy miedzianej; starsze – podłużnie, czerwonobrązowo prążkowane.
Liście: zimotrwałe, skórzaste, równowąskie lub lancetowate, o podwiniętych brzegach, osadzone są na krótkich ogonkach. Z wierzchu są nagie, połyskujące, ciemnozielone lub oliwkowozielone, od spodu rdzawokutnerowate.
Kwiaty: białe lub różowe, zebrane w szczytowe kwiatostany – baldachy. Gwiazdkowato rozpostarte płatki nie są ze sobą zrośnięte.
Okres kwitnienia: od maja do czerwca.
Owoc: podługowata, pękająca,wielonasienna torebka, pękająca 5 klapami.
Łodyga: gałązki wzniesione, młode są filcowato owłosione, pokryte kutnerem barwy miedzianej; starsze – podłużnie, czerwonobrązowo prążkowane.
Liście: zimotrwałe, skórzaste, równowąskie lub lancetowate, o podwiniętych brzegach, osadzone są na krótkich ogonkach. Z wierzchu są nagie, połyskujące, ciemnozielone lub oliwkowozielone, od spodu rdzawokutnerowate.
Kwiaty: białe lub różowe, zebrane w szczytowe kwiatostany – baldachy. Gwiazdkowato rozpostarte płatki nie są ze sobą zrośnięte.
Okres kwitnienia: od maja do czerwca.
Owoc: podługowata, pękająca,wielonasienna torebka, pękająca 5 klapami.
systematyka |
Gatunek charakterystyczny dla zespołu Vaccinio-uliginosi-Pinetum i gatunek wyróżniający dla zespołu Ledo-Spaghetum. |
---|---|
wygląd | Zimozielony krzew wydzielający silną woń. Łodyga: gałązki wzniesione, młode są filcowato owłosione, pokryte kutnerem barwy miedzianej; starsze – podłużnie, czerwonobrązowo prążkowane. Liście: zimotrwałe, skórzaste, równowąskie lub lancetowate, o podwiniętych brzegach, osadzone są na krótkich ogonkach. Z wierzchu są nagie, połyskujące, ciemnozielone lub oliwkowozielone, od spodu rdzawokutnerowate. Kwiaty: białe lub różowe, zebrane w szczytowe kwiatostany – baldachy. Gwiazdkowato rozpostarte płatki nie są ze sobą zrośnięte. Okres kwitnienia: od maja do czerwca. Owoc: podługowata, pękająca,wielonasienna torebka, pękająca 5 klapami. |
wymiary | Pędy o długości (wysokości) do 1,5 m;liście o długości do 5 cm i szerokości 2-5 mm; kwiaty o średnicy do 1-1,5 cm (na szypułkach o długości do 2,5 cm); owoc o długości 4-5 mm. |
występowanie | Roślina rozpowszechniona na całym niżu, z wyjątkiem Wielkopolski i Kujaw. W górach rzadko spotykana. Rośnie na torfowiskach, w borach bagiennych, a czasem również na bagnistych łąkach. Występuje licznie w niektórych parkach narodowych, np. w Białowieskim, Bieszczadzkim, Poleskim, Tatrzańskim, Słowińskim i w rezerwatach przyrody, np. w rezerwacie przyrody Bór na Czerwonem czy rezerwacie przyrody Dury. |
ochrona | Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Podlega ochronie od 2004 r. Zagrożeniem dla gatunku jest eksploatacja torfu i osuszanie torfowisk, na których występuje, a także masowy zbiór jego gałązek, które są sprzedawane jako środek przeciwko molom. |
uwagi | Bagno jest masowo niszczone, gdyż uważa się, że odstrasza mole, ponieważ zawiera silnie, nieprzyjemnie pachnące olejki eteryczne (u ludzi ten intensywny zapach może powodować zawroty i bóle głowy). Jest ono rośliną trującą i leczniczą. Kiedyś stosowano je w medycynie ludowej, jako środek działający wykrztuśnie i przeciwgośćcowo, drażniący skórę (przy stosowaniu zewnętrznym). Leczono nim świerzb, liszaje itp. Ziele dodawano do kąpieli leczniczych przy reumatyzmie. Wikingowie używali liści bagna jako dodatku do aromatyzowania silnie oszałamiającego piwa. Kiedyś wykorzystywano bagno także w procesie garbowania skór. Obecnie stosuje się je w homeopatii, przy leczeniu artretyzmu i reumatyzmu. |
piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.