Dodano: 0 0000
Zimozielona krzewinka, rzadko krzew. Liście: małe (1-2 mm dł.), siedzące ustawione na pędzie w 4 rzędach Łodyga: pokładająca się, naga, rzadziej krótko owłosiona. Kwiaty: czteropłatkowe, jasnoróżowe lub fioletowe, wyrastają na szczycie pędów zebrane w gęste, wielokwiatowe kwiatostany groniaste, pręcików zazwyczaj dwa razy więcej niż płatków, otaczają jeden słupek. Okres kwitnienia: od lipca do września Owoc: kulista, pokryta woskiem, początkowo biała, w miarę dojrzewania czerwieniejąca lub brązowa jagoda, z czasem niemal przejrzysta.
Wrzos zwyczajny, Calluna vulgaris | systematyka |
|
|---|---|
| wygląd | Zimozielona krzewinka, rzadko krzew. Liście: małe (1-2 mm dł.), siedzące ustawione na pędzie w 4 rzędach Łodyga: pokładająca się, naga, rzadziej krótko owłosiona. Kwiaty: czteropłatkowe, jasnoróżowe lub fioletowe, wyrastają na szczycie pędów zebrane w gęste, wielokwiatowe kwiatostany groniaste, pręcików zazwyczaj dwa razy więcej niż płatków, otaczają jeden słupek. Okres kwitnienia: od lipca do września Owoc: kulista, pokryta woskiem, początkowo biała, w miarę dojrzewania czerwieniejąca lub brązowa jagoda, z czasem niemal przejrzysta. |
| wymiary | Łodygi osiągają długość 50-60 cm. |
| występowanie | Zasięg wrzosu obejmuje prawie całą Europę, od dalekiej północy na Islandii, Półwyspie Skandynawskim przez środkową część kontynentu do Półwyspu Apenińskiego i Bałkańskiego. Rozprzestrzenił się również, zawleczony w północno-wschodnich rejonach Stanów Zjednoczonych, południowych i wschodnich rejonach Kanady. Wrzos pospolity można nawet spotkać na Nowej Zelandii. W Polsce jest to gatunek pospolity na podłożu zarówno suchym, jak i wilgotnym, ale zawsze kwaśnym. Jest gatunkiem dominującym na wrzosowiskach i przesuszonych torfowiskach wysokich. |
| ochrona | Brak. |
| uwagi | Zbiorowiska z wrzosem zwyczajnym (wrzosowiska) są formacjami pochodzenia antropogenicznego, powstają na miejscach dobrze nasłonecznionych, o podłożu kwaśnym i lekkim, najczęściej po wycięciu lasu lub w miejscach intensywnie wypasanych. Ich rozwojowi sprzyja klimat oceaniczny. Największe wrzosowiska znajdują się w Szkocji i Irlandii. W Polsce większe powierzchnie wrzosowisk znajdują się w części zachodniej i północnej kraju, do największych należą wrzosowiska znajdujące się w granicach Przemkowskiego Parku Krajobrazowego i w rejonie Bornego-Sulinowa (tereny byłych poligonów wojskowych). Wrzos znajduje również zastosowanie w medycynie. Jego ziele zawiera między innymi kwasy organiczne, śluzy, garbniki i arbutynę. Napar ma właściwości, moczopędne, oczyszczające i ściągające. Wrzos jest ceniony przez pszczelarzy, z jednego hektara wrzosowiska pszczoły mogą zebrać nawet do 200 kg miodu, który korzystnie wpływa na układ moczowy oraz prostatę. Jest również popularną rośliną ozdobną hodowaną obecnie w wielu odmianach. Dawniej z wrzosu wyrabiano miotły (nazwa łacińska pochodzi od słowa kallyno, czyli sprzątać), stosowano go również do wyrobu piwa, garbowania skór, wypychania sienników i do wyrobu strzech. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
