Rośliny

Wieloletnia zielna bylina z płożącym się kłączem i podziemnymi rozłogami.
Łodyga: sina, ostrokanciasta, prosta, sztywna, tak samo długa jak liście.
Liście: mają zielone blaszki i jasno brunatno purpurowe dolne pochwy, które są sieciowato unerwione. Blaszki liściowe są płaskie lub mają podwinięte brzegi, na spodniej stronie wzdłuż nerwu głównego są szorstkie.
Kwiaty: roślina jednopienna, o rozdzielnopłciowych kwiatach zebranych w kłosach. Kłosy męskie (pręcikowe) w liczbie 2-3 zebrane są na szczycie łodygi. Są one do siebie zbliżone, wyprostowane, o kształcie podłużnym lub grubowałeczkowatym, na obu końcach zaokrąglone. Kwiaty męskie mają 3 pręciki.Przysadki kwiatów męskich mają ciemnobrunatne zabarwienie oraz podługowatolancetowaty kształt. Wierzchołki dolnych przysadek są tępe, górne zaś mają cienki, sztyletowaty, zadzierzysty kolec. Siedzące (lub krótko szypułkowe) proste o zwisających końcach kłosy żeńskie (słupkowe) w liczbie 2-4, umieszczone są na łodydze niżej. Są one wałeczkowate i odlegle ustawione. Kwiaty żeńskie mają słupek z trzema znamionami. Przysadki kwiatów żeńskich są czarnobrunatne z zielonym grzbietem, o kształcie lancetowatym, wydłużające się w kolec o szorstkich brzegach. Dolne podsadki są liściowate i bardzo ostre. Podsadki kłosków są liściowate, bez pochew lub dolne mają krótką pochwę. Są one dłuższe od pędu.
Okres kwitnienia: od maja do czerwca.
Owoc: odwrotnie jajowaty, trójkanciasty orzeszek otoczony charakterystycznym dla turzyc pęcherzykiem.

Turzyca błotna, Carex acutiformis Ehrh., syn. Carex paludosa Good.

systematyka	Klasa: Liliopsida (=Monocotyledones) - jednoliścienne Podklasa: Lilidae - liliowe Nadrząd: Juncanae - sitopodobne Rząd: Cyperales - turzycowce Rodzina: Cyperaceae - turzycowate Przynależność fitosocjologiczna: Gatunek charakterystyczny dla związku Magnocaricion (szuwary wielkoturzycowe), zespołu Caricetum acutiformis.
wygląd	Wieloletnia zielna bylina z płożącym się kłączem i podziemnymi rozłogami. Łodyga: sina, ostrokanciasta, prosta, sztywna, tak samo długa jak liście. Liście: mają zielone blaszki i jasno brunatno purpurowe dolne pochwy, które są sieciowato unerwione. Blaszki liściowe są płaskie lub mają podwinięte brzegi, na spodniej stronie wzdłuż nerwu głównego są szorstkie. Kwiaty: roślina jednopienna, o rozdzielnopłciowych kwiatach zebranych w kłosach. Kłosy męskie (pręcikowe) w liczbie 2-3 zebrane są na szczycie łodygi. Są one do siebie zbliżone, wyprostowane, o kształcie podłużnym lub grubowałeczkowatym, na obu końcach zaokrąglone. Kwiaty męskie mają 3 pręciki.Przysadki kwiatów męskich mają ciemnobrunatne zabarwienie oraz podługowatolancetowaty kształt. Wierzchołki dolnych przysadek są tępe, górne zaś mają cienki, sztyletowaty, zadzierzysty kolec. Siedzące (lub krótko szypułkowe) proste o zwisających końcach kłosy żeńskie (słupkowe) w liczbie 2-4, umieszczone są na łodydze niżej. Są one wałeczkowate i odlegle ustawione. Kwiaty żeńskie mają słupek z trzema znamionami. Przysadki kwiatów żeńskich są czarnobrunatne z zielonym grzbietem, o kształcie lancetowatym, wydłużające się w kolec o szorstkich brzegach. Dolne podsadki są liściowate i bardzo ostre. Podsadki kłosków są liściowate, bez pochew lub dolne mają krótką pochwę. Są one dłuższe od pędu. Okres kwitnienia: od maja do czerwca. Owoc: odwrotnie jajowaty, trójkanciasty orzeszek otoczony charakterystycznym dla turzyc pęcherzykiem.
wymiary	Łodyga o wysokości 60-130 cm; liście o szerokości 6-9 mm; kłosy męskie o długości 3-5 cm, kłosy żeńskie o długości 2-6 cm; przysadki kwiatów żeńskich o długości 3-4 mm; pęcherzyki o długości 3,5-5 mm i szerokości około 2mm; orzeszek o długości ok. 2-2,5 mm i szerokości około 1 mm.
występowanie	Występuje pospolicie na obszarze całego kraju. Porasta brzegi i przybrzeżne, płytkie partie eutroficznych jezior, stawów, starorzeczy, zbiorników niestatecznych, rowów melioracyjnych i niewielkich rzek. Spotykana na torfowiskach niskich oraz podmokłych łąkach.
rozmnażanie	Generatywnie przez nasiona. Wegetatywnie przez rozłogi.
uwagi	U rośliny tej występują owocostany składające się ze spłaszczonych, lekko 3-kanciastych, podłużnie jajowatych, zielonoczarnych, punktowanych, wielonerwowych pęcherzyków, które nagle zwężają się w krótki, wycięty dzióbek. Pęcherzyki są zwykle dłuższe od przysadek. Turzyca błotna jest podobna do turzycy zaostrzonej (Carex acuta L., syn. Carex gracilis Curt.), od której można ją odróżnić po pęcherzykach z 2-ząbkowym dzióbkiem oraz po grubych, wałeczkowatych pręcikowych kłoskach. Stosowana jako roślina ozdobna.
piśmiennictwo