Dodano: 20 czerwca 2007
Roślina wieloletnia z krótkim podziemnym kłączem. Liście: odziomkowe długoogonkowe, podwójnie trzylistkowe, o brzegu wciętym lub karbowanym, od spodu sino nabiegłe; łodygowe krótkoogonkowe, znacznie mniejsze i słabiej wcięte. Łodyga: niekiedy gruczołowato owłosiona, wzniesiona, zwykle rozgałęziona, skąpo ulistniona. Kwiaty: niebieskawe, rzadziej białe lub niebieskawoczerwone, długości 30-50 mm, zwisające na długich szypułkach; okwiat podwójny, pięciokrotny; działki kielicha podobne do płatków, długie do 2,5 cm, dość szybko odpadające; płatki z długą, na zewnątrz wygiętą, haczykowatą ostrogą, w której gromadzony jest nektar, długie do 3 cm; pręciki liczne, nieznacznie wystające z korony; słupki owłosione, w liczbie 5-6. Okres kwitnienia: od maja do lipca Owoc: typu mieszek, zakończony dzióbkiem, długości do 3 cm, wypełniony licznymi, czarnymi i lśniącymi nasionami.
systematyka |
|
---|---|
wygląd | Roślina wieloletnia z krótkim podziemnym kłączem. Liście: odziomkowe długoogonkowe, podwójnie trzylistkowe, o brzegu wciętym lub karbowanym, od spodu sino nabiegłe; łodygowe krótkoogonkowe, znacznie mniejsze i słabiej wcięte. Łodyga: niekiedy gruczołowato owłosiona, wzniesiona, zwykle rozgałęziona, skąpo ulistniona. Kwiaty: niebieskawe, rzadziej białe lub niebieskawoczerwone, długości 30-50 mm, zwisające na długich szypułkach; okwiat podwójny, pięciokrotny; działki kielicha podobne do płatków, długie do 2,5 cm, dość szybko odpadające; płatki z długą, na zewnątrz wygiętą, haczykowatą ostrogą, w której gromadzony jest nektar, długie do 3 cm; pręciki liczne, nieznacznie wystające z korony; słupki owłosione, w liczbie 5-6. Okres kwitnienia: od maja do lipca Owoc: typu mieszek, zakończony dzióbkiem, długości do 3 cm, wypełniony licznymi, czarnymi i lśniącymi nasionami. |
wymiary | Pędy osiągają wysokość 30-80 cm, maksymalnie do 1 m. |
występowanie | Gatunek występuje lokalnie na terenie całej Europy, z wyjątkiem północnych regionów (Skandynawii). W Polsce na rozproszonych stanowiskach na niżu i obszarach górskich po regiel górny. Rośnie w lasach liściastych, zaroślach oraz na zrębach i polanach. Można go również spotkać w ciepłolubnych dąbrowach, ciepłych grądach, zaroślach kserotermicznych i storczykowych buczynach. W górach najczęściej zasiedla podnóża skał i utrwalone piargi. |
ochrona | Gatunek pod ścisłą ochroną gatunkową. Głównym zagrożeniem dla populacji orlika pospolitego jest wykopywanie i przenoszenie do przydomowych ogrodów, czy zrywanie jego efektownych kwiatów. Dawniej pozyskiwano go dla potrzeb przemysłu zielarskiego. |
uwagi | Orlik pospolity znajduje zastosowanie jako roślina ozdobna i lecznicza. Świetnie nadaje się na rabaty oraz jako kwiat cięty. W naturalnej ochronie roślin stosowany do odstraszania ślimaków, które nie lubią zapachu rośliny. W medycynie orlik pospolity znalazł zastosowanie w homeopatii, zawiera między innymi alkaloidy (magnoflorynę) oraz kumarynę i glikozyd nitrylowy. |
piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.