Dodano: 20 czerwca 2007
Roślina wieloletnia. Liście: ułożone skrętolegle na łodydze, orzęsione, brzegiem nierównopiłkowane, górą zielone i błyszczące, od spodu na nerwach owłosione; dolne długoogonkowe, w zarysie lancetowate, do 20 cm długie; górne wyraźnie mniejsze, siedzące. Łodyga: silna, w górnej części silnie gruczołowato owłosiona. Kwiaty: jasnożółte z brunatnymi żyłkami, zebrane na szczycie łodygi w długi kwiatostan typu grono, zwisają w kątach przysadek na gruczołowato owłosionych szypułkach; okwiat pięciokrotny, zróżnicowany na kielich i koronę; kielich o działkach ogruczolonych, wąskolancetowatych i nierównych; korona zrosłopłatkowa, szerokodzwonkowata z trzyłatkową wargą dolną i dwułatkową wargą górną, delikatnie ogruczolona na zewnątrz; pręciki 4, dwusilne (2 dłuższe od pozostałych); pręcik jeden, zrośnięty z kilku owocolistków. Okres kwitnienia: od czerwca do sierpnia Owoc: typu torebka, wystająca z kielicha, wypełniona licznymi i drobnymi nasionami.
Naparstnica zwyczajna, Digitalis grandiflora | systematyka |
Gatunek wyróżniający dla zbiorowiska Bupleuro-Calamagrostietum arundinaceae. |
|---|---|
| wygląd | Roślina wieloletnia. Liście: ułożone skrętolegle na łodydze, orzęsione, brzegiem nierównopiłkowane, górą zielone i błyszczące, od spodu na nerwach owłosione; dolne długoogonkowe, w zarysie lancetowate, do 20 cm długie; górne wyraźnie mniejsze, siedzące. Łodyga: silna, w górnej części silnie gruczołowato owłosiona. Kwiaty: jasnożółte z brunatnymi żyłkami, zebrane na szczycie łodygi w długi kwiatostan typu grono, zwisają w kątach przysadek na gruczołowato owłosionych szypułkach; okwiat pięciokrotny, zróżnicowany na kielich i koronę; kielich o działkach ogruczolonych, wąskolancetowatych i nierównych; korona zrosłopłatkowa, szerokodzwonkowata z trzyłatkową wargą dolną i dwułatkową wargą górną, delikatnie ogruczolona na zewnątrz; pręciki 4, dwusilne (2 dłuższe od pozostałych); pręcik jeden, zrośnięty z kilku owocolistków. Okres kwitnienia: od czerwca do sierpnia Owoc: typu torebka, wystająca z kielicha, wypełniona licznymi i drobnymi nasionami. |
| wymiary | Pędy osiągają wysokość do 1,2 m. |
| występowanie | Naparstnica pospolita występuje w Europie od Belgii ku południowi i wschodowi. W Polsce dość częsta prawie na całym obszarze, w górach po piętro kosodrzewiny. Rośnie na miejscach słonecznych w lasach i zaroślach ciepłolubnych, na terenach otwartych, na zrębach i polanach, obrzeżach lasu i kamienistych zboczach. W górach spotykana jako składnik traworośli i ziołorośli, muraw naskalnych i kserotermicznych oraz ciepłolubnych buczyn. |
| ochrona | Roślina ta jest objęta ścisłą ochroną gatunkową od roku 2004. W chwili obecnej gatunek nie jest zagrożony |
| uwagi | Dawniej gatunek uważany za roślinę leczniczą. Ziele naparstnicy ma działanie nasercowe, napar stosowano w leczeniu nerwic. W składzie chemicznym przeważają liczne toksyny, glikozydy: digitoksyna, digitalina i inne oraz saponiny i flawonoidy. Glikozydy wykazują zdolność do kumulowania się w organizmie, a ich niewielkie ilości mają silne działanie toksyczne. Groźne zatrucie może spowodować już dawka 1-2 g wysuszonych liści, z tego względu zaniechano stosowania tego gatunku jako rośliny leczniczej. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
