Dodano: 13 czerwca 2007
Bylina o kłączu krótkim, pionowym i podziemnym. Liście: wyrastają pojedynczo, dzadziej po 2-3 z podziemnego kłącza; u podstawy liść dzieli się dychotomicznie na część płonną (asymilacyjną) i płodną (zarodnionośną); część asymilacyjna w zarysie jajowata do lancetowatej, całobrzega, mięsista i błyszcząca, klinowato zbiegająca nasadą wzdłuż długiego i wspólnego ogonka, barwy żółtozielonej; część zarodnionośna na długim ogonku, w formie wąskiego kłosa zarodnionośnego, długiego na 2,5 cm i szerokiego na 3-4 mm, zakończonego płonnym kończykiem. Łodyga: w postaci podziemnego kłącza. Zarodniki: dojrzewają od czerwca do sierpnia, rozwijają się w grubościennych (zbudowanych z kilku warstw komórek), licznych, żółtawych, stojących w 2 rzędach zarodniach, zrośniętych ze sobą bokami i pękającymi poprzeczną szczeliną.
systematyka |
Związek Molinion caeruleae. |
---|---|
wygląd | Bylina o kłączu krótkim, pionowym i podziemnym. Liście: wyrastają pojedynczo, dzadziej po 2-3 z podziemnego kłącza; u podstawy liść dzieli się dychotomicznie na część płonną (asymilacyjną) i płodną (zarodnionośną); część asymilacyjna w zarysie jajowata do lancetowatej, całobrzega, mięsista i błyszcząca, klinowato zbiegająca nasadą wzdłuż długiego i wspólnego ogonka, barwy żółtozielonej; część zarodnionośna na długim ogonku, w formie wąskiego kłosa zarodnionośnego, długiego na 2,5 cm i szerokiego na 3-4 mm, zakończonego płonnym kończykiem. Łodyga: w postaci podziemnego kłącza. Zarodniki: dojrzewają od czerwca do sierpnia, rozwijają się w grubościennych (zbudowanych z kilku warstw komórek), licznych, żółtawych, stojących w 2 rzędach zarodniach, zrośniętych ze sobą bokami i pękającymi poprzeczną szczeliną. |
wymiary | Osiąga wysokość o 5 do 20 (rzadko 30) cm. |
występowanie | Gatunek spotykany na terenie całego kraju. Rośnie głównie na mokrych i wilgotnych łąkach, rzadziej natomiast spotykany w zaroślach, lasach łęgowych, przesuszonych olsach czy torfowiskach. |
ochrona | Od roku 2004 podlega ścisłej ochronie gatunkowej. Z uwagi na dość szybkie ustępowanie nasięźrzała z licznych stanowisk znalazł się na liście gatunków narażonych na wyginięcie. Głównym zagrożeniem dla tej paproci jest osuszanie siedlisk oraz zmiana sposobu użytkowania łąk oraz zarastanie przez zbiorowiska zaroślowe. |
uwagi | Nasięźrzał pospolity rozmnaża się również wegetatywnie za pomocą nowych kłączy tworzących się z pączków korzeniowych. Populacje tego gatunku są dość liczne, średnio liczą od kilku do kilkuset osobników. |
piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.