Dodano: 0 0000
Dodano: 0 0000
Budowa
Kumak nizinny jest gatunkiem drobnym i dość małym jak na krajowe gatunki płazów bezogonowych. Ciało ma grzbietobrzusznie spłaszczone. Głowa jest mała, płaska i szeroka a część pyskowa jest szeroko zaokrąglona. Tułów krótki, rozszerzony. Kumak ma bardzo słabo wykształcone mięsnie w odnóżach tylnych, co wiąże się z jego mniejszą zdolnością do skakania. Błony pławne są słabo rozwinięte, nie dochodzą do końca palców. Oczy dość wystające, małe. Cechą charakterystyczną kumaków jest trójkątna (czasem sercowata) w kształcie źrenica. Kumaki nie posiadają błon bębenkowych oraz parotydów. W skórze mają bardzo dobrze rozwinięte gruczoły jadowe i śluzowe.
Ubarwienie
Cechą charakterystyczną kumaka, rozróżniającą go od innych płazów jest dość jaskrawe ubarwienie brzusznej strony ciała. Grzbietowa strona ciała jest ubarwiona na popielatoszaro lub brunatnooliwkowo. Pośród tego podstawowego koloru rozmieszczone są mniej lub bardziej licznie plamki o barwie ciemnobrunatnej lub czarnej. Warte podkreślenia jest, że barwa wierzchu ciała jest bardzo zmienna i zależna osobniczo – istniej bardzo duże prawdopodobieństwo, że nie spotkamy w naturze dwóch identycznie ubarwionych kumaków. Literatura podaje, iż w okresie godowym plamki na grzbiecie mogą przybierać barwę zielonkawą. Ubarwienie spodniej strony ciała u kumaka nizinnego jest cechą gatunkową. Można je opisać jako pomarańczowe lub czerwone plamy na czarnym, brunatnym lub popielatym tle. Plamy u kumaka nizinnego są oddzielone i z reguły nie łączą się ze sobą. Tło spodu ciała często może przybierać niebieskawy odcień.
Dymorfizm płciowy
Jest słabo widoczny. Cechą samca, uwidaczniającą się w okresie godowym są parzyste worki powietrzne umieszczone na dnie jamy gębowej pod językiem, służące od wydawania głosów. Ponadto u samca na dośrodkowej powierzchni przedramienia oraz pierwszego i drugiego palca przedniej kończyny występują małe, niskie modzele godowe.
Kumak nizinny jest gatunkiem drobnym i dość małym jak na krajowe gatunki płazów bezogonowych. Ciało ma grzbietobrzusznie spłaszczone. Głowa jest mała, płaska i szeroka a część pyskowa jest szeroko zaokrąglona. Tułów krótki, rozszerzony. Kumak ma bardzo słabo wykształcone mięsnie w odnóżach tylnych, co wiąże się z jego mniejszą zdolnością do skakania. Błony pławne są słabo rozwinięte, nie dochodzą do końca palców. Oczy dość wystające, małe. Cechą charakterystyczną kumaków jest trójkątna (czasem sercowata) w kształcie źrenica. Kumaki nie posiadają błon bębenkowych oraz parotydów. W skórze mają bardzo dobrze rozwinięte gruczoły jadowe i śluzowe.
Ubarwienie
Cechą charakterystyczną kumaka, rozróżniającą go od innych płazów jest dość jaskrawe ubarwienie brzusznej strony ciała. Grzbietowa strona ciała jest ubarwiona na popielatoszaro lub brunatnooliwkowo. Pośród tego podstawowego koloru rozmieszczone są mniej lub bardziej licznie plamki o barwie ciemnobrunatnej lub czarnej. Warte podkreślenia jest, że barwa wierzchu ciała jest bardzo zmienna i zależna osobniczo – istniej bardzo duże prawdopodobieństwo, że nie spotkamy w naturze dwóch identycznie ubarwionych kumaków. Literatura podaje, iż w okresie godowym plamki na grzbiecie mogą przybierać barwę zielonkawą. Ubarwienie spodniej strony ciała u kumaka nizinnego jest cechą gatunkową. Można je opisać jako pomarańczowe lub czerwone plamy na czarnym, brunatnym lub popielatym tle. Plamy u kumaka nizinnego są oddzielone i z reguły nie łączą się ze sobą. Tło spodu ciała często może przybierać niebieskawy odcień.
Dymorfizm płciowy
Jest słabo widoczny. Cechą samca, uwidaczniającą się w okresie godowym są parzyste worki powietrzne umieszczone na dnie jamy gębowej pod językiem, służące od wydawania głosów. Ponadto u samca na dośrodkowej powierzchni przedramienia oraz pierwszego i drugiego palca przedniej kończyny występują małe, niskie modzele godowe.