Obszary chronione

Celem ochrony jest zachowanie rzadkich na terenie Parku i coraz rzadszych w Polsce, dobrze rozwiniętych żyznych zbiorowisk leśnych, jak lasy grądowe, które na obszarze projektowanego rezerwatu występują w pełnej skali zmienności, od najżyźniejszego grądu czyśćcowego i kokoryczowego, przez grąd typowy do grądu trzcinnikowego. Stwierdzono tu 294 gatunki roślin naczyniowych, wśród których znajdują się gatunki chronione, rzadkie i zagrożone. Nagromadzenie tak dużej liczby gatunków na małym terenie świadczy o znacznym zróżnicowaniu siedlisk i ich żyzności. Z gatunków chronionych występuje tu m.in. tojad dzióbaty, wawrzynek wilczełyko, gnieźnik leśny, podkolan biały i barwinek pospolity. Z gatunków rzadkich i ginących znaleziono, występujące w runie, kłosownicę leśną, kupkówkę Aschersona, niezapominajkę leśną, dzwonek pokrzywolistny, zerwę kłosową i żankiel zwyczajny. Na uwagę zasługuje obecność dzwonka brzoskwiniolistnego, gatunku charakterystycznego dla żyznych lasów liściastych.

Rezerwat leśny położony w zachodniej części Puszczy Białej w gminie Zatory, utworzony w roku 1981 na powierzchni 6,73 ha. Obejmuje fragment oddziału 94 w uroczysku Wielgolas. Celem ochrony jest zachowanie ponad 120-letniego drzewostanu sosnowego o cechach zespołu naturalnego, z dużym udziałem gatunków liściastych, głównie lipy i grabu.

Rezerwat krajobrazowy utworzony w roku 1996 na obszarze 89,26 ha na terenie lasów państwowych w gminie Łochów. Obejmuje różnorodne zbiorowiska roślinne, wykształcone w oligotroficznych glebach bielicowych, bagiennych oraz torfowych. Zachodnią i północną część rezerwatu zajmują zbiorowiska leśne - bory sosnowe oraz olsy. W części wschodniej i południowej występują łąki, pastwiska i torfowiska, miejscami porośnięte krzewiastymi wierzbami.

Na obszarze parku i otuliny znajduje się ponad 140 pomników przyrody, w tym 25 grup drzew, trzy aleje, jedno wzgórze ostańcowe oraz jedno stanowiska podziemnego grzyba. Pozostałe pomniki to pojedyncze drzewa.

Obszar parku posiada bardzo duże - dotychczas wykorzystywane w niewielkim stopniu - walory turystyczne. Na terenie parku wyznaczono wiele tras turystyki pieszej, rowerowej i motorowej. Spływy po Buku i Narwi dostarczają niezapomnianych wrażeń.

Utworzony 1 stycznia 1989 roku w północnowschodniej części dzielnicy przyrodniczoleśnej Pojezierza Mazurskiego i północnej części Puszczy Augustowskiej.

Powierzchnia parku wynosi 15 114 ha, w tym lasy 9160 ha (61%), a wody 2932 ha (19%). W centralnej części parku występuje zespół 25 jezior, z malowniczym jeziorem Wigry. Przez park przepływa rzeka Czarna Hańcza oraz cztery mniejsze rzeczki. W zbiorowiskach leśnych pierwsze miejsce zajmują sosna i świerk. Drzewa liściaste to: dąb, modrzew, brzoza, olsza i jesion. Zidentyfikowano na tym terenie 16 typów zbiorowisk leśnych, 30 zespołów roślin torfowiskowych, 11 wodnych i 5 łąkowych. Bogata flora parku obejmuje 800 gatunków roślin naczyniowych, 42 gatunki roślin są pod ochroną. O niewielkim skażeniu powietrza w tym rejonie świadczy występowanie 300 gatunków porostów.

Faunę reprezentuje pełna lista zwierząt leśnych - z łosiem jeleniem sarną i wilkiem. Dość licznie występuje bóbr. W wodach parku spotyka się rzadkie już w Polsce ryby, takie jak: sieja, sielawa, stynka i troć jeziorowa.

Utworzony został w 1968 r. jako rezerwat krajobrazowy i faunistyczny o powierzchni 5 ha z lipowo-dębowym starodrzewiem, liczącym ok. 120 lat. W południowej części wyspy liczna kolonia czapli siwej i kormoranów.