Dodano: 14 sierpnia 2005
Pospolity. Spotykany wyłącznie na żywych i martwych drzewach liściastych, w lasach, parkach, ogrodach i zaroślach oraz na drzewach przydrożnych.
Występuje najczęściej w maju i czerwcu, ale porasta od wiosny do jesieni.
Do rodzaju Polyporus sp. należy 58 gatunków. Są to:
- Polyporus admirabilis
- Polyporus alutaceus
- Polyporus alveolaris
- Polyporus anthracophilus
- Polyporus arcularius
- Polyporus aurantibrunneus
- Polyporus aurantioporus
- Polyporus australiensis
- Polyporus austroafricanus
- Polyporus badius
- Polyporus biskeletalis
- Polyporus brumalis
- Polyporus carneus
- Polyporus castaneae
- Polyporus centroafricanus
- Polyporus cervinus
- Polyporus chocolatus
- Polyporus choseniae
- Polyporus ciliatus
- Polyporus corylinus
- Polyporus craterellus
- Polyporus dictyopus
- Polyporus distortus f. mesopodus
- Polyporus doidgeae
- Polyporus expansus
- Polyporus ferruginipes
- Polyporus grammocephalus
- Polyporus guianensis
- Polyporus hypomelanus
- Polyporus incendiarius
- Polyporus indigenus
- Polyporus lateralis
- Polyporus lepideus
- Polyporus leprieurii
- Polyporus leptocephalus
- Polyporus ludovicianus
- Polyporus melaleucus
- Polyporus melanopus
- Polyporus meridionalis
- Polyporus mikawai
- Polyporus nigrocristatus
- Polyporus ostreiformis
- Polyporus perula
- Polyporus pervadens
- Polyporus philippinensis
- Polyporus platensis
- Polyporus pseudobetulinus
- Polyporus radicatus
- Polyporus rhizophilus
- Polyporus rugulosus
- Polyporus squamosus
- Polyporus tasmanicus
- Polyporus trametoides
- Polyporus tricholoma
- Polyporus tubaeformis
- Polyporus tuberaster
- Polyporus udus
- Polyporus umbellatus
- Polyporus varius
- Polyporus violaceomaculatus
Występuje pod nazwami: Polyporellus rostkovii (Fr.) P. Karst.; Polyporellus squamosus (Huds.) P. Karst.; Polyporus retirugis (Bres.) Ryvarden; Bresadolia squamosa (Huds.) Teixeira; Polyporus alpinus Saut.; Cerioporus squamosus (Huds.) Quél.; Polyporus infundibuliformis Rostk.; Polyporus michelii Fr.; Trametes retirugis Bres.; Bresadolia caucasica Shestunov; Bresadolia paradoxa Speg.; Boletus squamosus Huds.; Boletus juglandis Schaeff.; Polyporellus squamatus (Lloyd) Pilát; Polyporellus squamosus f. rostkovii (Fr.) Pilát; Polyporus squamosus var. polymorphus (Bull.) P.W. Graff; Polyporus squamosus f. michelii (Fr.) Bondartsev; Polyporus squamosus f. rostkovii (Fr.) Bondartsev; Polyporus rostkovii Fr.; Polyporus ulmi Paulet; Boletus michelii (Fr.) Pollini; Boletus rangiferinus Bolton; Cerioporus michelii (Fr.) Quél.; Cerioporus rostkowii (Fr.) Quél.; Polyporus caudicinus Murrill; Polyporus squamatus Lloyd; Polyporus squamosus var. maculatus Velen.
Żagiew łuskowata, Polyporus squamosus (Huds.) Fr. 1821 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 100 do 600 mm. Grubości od 5 do 50 mm. Młody owocnik w kształcie półkolisty lub wypukły, o podwiniętym brzegu. Później nerkowaty, wachlarzowaty do płaskiego, z wklęśnięciem nad trzonem. W kolorze kremowy do ochrowego. Na powierzchni pokryty trójkątnymi w kształcie i promieniście rozchodzącymi się, gęstymi i dużymi, przylegającymi łuskami. Łuski w kolorze brązowym, kasztanowym lub nawet czarnym. Powierzchnia lepka. Pory w kolorze rurek. Bardzo duże. Wielkość od 1do 3 x od 0,5 do 1,5 mm. Siatkowate, różnokształtne. Od kolistych, po wielokątne i podłużne. Rurki długości do 5 do 10 mm. Zbiegają na trzon. W kolorze białawe, gdy młode do brudnocielistych lub żółtawokremowych, gdy owocnik dojrzały. Trzon ma wysokość od 40 do 80 mm. Grubości od 15 do 60 mm. Umocowany bocznie lub ekscentrycznie. Niekiedy centralny. U szczytu pokryty, głęboko zbiegającym siateczowaniem porów. W kolorze kremowobiaławy lub brudnocielisty. Podstawa na powierzchni pokryta kutnerem w kolorze brunatnoczarnym lub czarnym. Pełny wewnątrz, w dotyku mięsisty i dość elastyczny. Miąższ koloru białawego lub kremowożółtawego. Gruby od 10 do 30 mm. W konsystencji soczysto mięsisty. Korkowaciejący z wiekiem. Wyschnięty lekki i kruchy. Smak łagodny, bez wyraźnego charakteru. Zapach przyjemny, określany jako grzybowy lub mączny. Zarodniki w wysypie koloru białego. Kształt cylindryczny lub podłużnie elipsoidalne. Wielkość od 10 do 14 x od 4 do 5 µm. Hialinowe. Powierzchniowo gładkie, z jedną lub dwiema kroplami tłuszczu wewnątrz. |
| uwagi | Jadalne tylko młode owocniki. Najlepszy do zupy. Grzyb nadrzewny, sporofit i pasożyt. Gatunek podobny to: żagiew bulwiasta - Polyporus tuberaster (Jacq.) Fr.; o lejkowatym, mniejszym kapeluszu i centralnym trzonie. Rzadka, spotykana w lasach liściastych. Wyrasta z czarnej skleroty pokrytej glebą, przerastając leżące na ziemi gałęzie. Inne nazwy to: horosz szupinowaty, huba łuskowata, huba wielka. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
