Dodano: 0 0000
Pospolity. Spotykany wyłącznie na martwym drewnie drzew liściastych.
Występuje wczesną wiosną od marca do kwietnia i późną jesienią.
Do rodzaju Polyporus sp. należy 58 gatunków. Są to:
- Polyporus admirabilis
- Polyporus alutaceus
- Polyporus alveolaris
- Polyporus anthracophilus
- Polyporus arcularius
- Polyporus aurantibrunneus
- Polyporus aurantioporus
- Polyporus australiensis
- Polyporus austroafricanus
- Polyporus badius
- Polyporus biskeletalis
- Polyporus brumalis
- Polyporus carneus
- Polyporus castaneae
- Polyporus centroafricanus
- Polyporus cervinus
- Polyporus chocolatus
- Polyporus choseniae
- Polyporus ciliatus
- Polyporus corylinus
- Polyporus craterellus
- Polyporus dictyopus
- Polyporus distortus f. mesopodus
- Polyporus doidgeae
- Polyporus expansus
- Polyporus ferruginipes
- Polyporus grammocephalus
- Polyporus guianensis
- Polyporus hypomelanus
- Polyporus incendiarius
- Polyporus indigenus
- Polyporus lateralis
- Polyporus lepideus
- Polyporus leprieurii
- Polyporus leptocephalus
- Polyporus ludovicianus
- Polyporus melaleucus
- Polyporus melanopus
- Polyporus meridionalis
- Polyporus mikawai
- Polyporus nigrocristatus
- Polyporus ostreiformis
- Polyporus perula
- Polyporus pervadens
- Polyporus philippinensis
- Polyporus platensis
- Polyporus pseudobetulinus
- Polyporus radicatus
- Polyporus rhizophilus
- Polyporus rugulosus
- Polyporus squamosus
- Polyporus tasmanicus
- Polyporus trametoides
- Polyporus tricholoma
- Polyporus tubaeformis
- Polyporus tuberaster
- Polyporus udus
- Polyporus umbellatus
- Polyporus varius
- Polyporus violaceomaculatus
Występuje pod nazwami: Polyporellus brumalis (Pers.) P. Karst.; Polyporellus fuscidulus (Schrad.) P. Karst.; Polystictus substriatus (Rostk.) Cooke; Polyporus fuscidulus (Schrad.) Fr.; Polyporus luridus Berk. & M.A. Curtis; Favolus apiahynus Speg.; Polyporus cyathoides Quél.; Polyporus pauperculus Speg.; Boletus brumalis Pers.; Leucoporus brumalis (Pers.) Sacc.; Polyporus trachypus Rostk.; Boletus fuscidulus Schrad.; Polyporus subarcularius (Donk) Bondartsev; Boletus ciliatus Hornem.; Boletus hypocrateriformis Schrank; Microporus substriatus (Rostk.) Kuntze; Polyporus brumalis f. subarcularius Donk; Boletus umbilicatus Schrank; Polyporus nanus F. Brig.; Leucoporus brumalis (Pers.) Speg.; Leucoporus vernalis (Fr.) Pat.
Żagiew zimowa, Polyporus brumalis (Pers.) Fr. 1821 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 20 do 80 mm. Młody owocnik w kształcie półkulisty, później wypukły. W środku z wgłębieniem. Kolor żółtawobrunatny, ciemnobrunatny, burgundowobrązowy do ciemnobrunatnego, z mniejszymi lub większymi żółtawymi odcieniami i z tendencją do wybarwiania. Bywa niewyraźnie pręgowany. Powierzchnia u młodych egzemplarzy naga, przy brzegach nieznacznie szorstka lub lekko szczeciniasta i filcowata. U starszych okazów może być pokryta mało wyrazistymi łuseczkami. Rant ostry, lekko podwinięty. Pory w kolorze bladoochrowym, pokryte białym nalotem. Wielkością różnorodne , o średnicy maksymalnej do 1 mm. Różnokształtne, od obłych, kolistych, po wielokątne i podłużne. Rurki długości do 3 mm. Bywa, że zbiegają na trzon. Trzon ma wysokość od 15 do 50 mm. Grubości od 2 do 6 mm. Kolor szarawomiodowobrązowy, ochrowy, do ciemnobrązowego. Podstawa brunatnoczarna, zwykle zgrubiała. W kapeluszu osadzony zazwyczaj centralnie. Rzadko ekscentrycznie, lub bocznie. Powierzchnia pokryta drobnymi łuseczkami i delikatnie meszkowata. U dojrzałych egzemplarzy naga. Pełny wewnątrz, W dotyku elastyczny. Miąższ koloru białawego lub kremowożółtawego. W konsystencji łykowaty i elastyczny, skórzasty. Twardniejący z wiekiem. Smak łagodny, bez wyraźnego charakteru. Zapach lekko grzybowy. Zarodniki w wysypie koloru białego. Kształt cylindryczny, nieco wygięty. O zwężonej i nieco ostrej podstawie. Bywają z 2-3 kroplami tłuszczu w polu. Wielkość od 5 do 7 x od 1,5 do 3 µm. |
| uwagi | Niejadalna. Grzyb nadrzewny, sporofit i pasożyt. Gatunek podobny to: żagiew włosistobrzegowa - Polyporus arcularius (Batsch) Fr; spotykana wiosną na gałęziach i pniakach drzew lisciastych. Ma na brzegu kapelusza, występujące szczecinki. Pory ma bardzo duże, w kształcie rombów, rozchodzące się w promieniste rzędy. Następna to żagiew orzęsiona - Polyporus ciliatus Fr; o bardzo drobnych porach, występująca latem na opadłych, cienkich gałązkach drzew liściastych oraz żagiew miła - Polyporus lepideus Fr; występująca od kwietnia do czerwca, również na obumarłych gałęziach i pniakach drzew liściastych. Ma także bardzo drobne pory. Inne nazwy to: huba trzoneczkowa. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
