Dodano: 20 stycznia 2007
Często spotykana przez cały rok. Jako substrat obrała sobie martwe drewno drzew iglastych, szczególnie sosny i świerka, a z nich drewno konstrukcyjne, takie jak żerdzie, czy pale. Owocniki jednoroczne, ale o długim czasookresie rozkładania się.
Do rodzaju Gloeophyllum sp. należy 13 gatunków. Są to:
- Gloeophyllum abietinum
- Gloeophyllum carbonarium
- Gloeophyllum concentricum
- Gloeophyllum juniperinum
- Gloeophyllum mexicanum
- Gloeophyllum nigrozonatum
- Gloeophyllum odoratum
- Gloeophyllum protractum
- Gloeophyllum sepiarium
- Gloeophyllum striatum
- Gloeophyllum subferrugineum
- Gloeophyllum trabeum
- Gloeophyllum vinaceobrunneum
Występuje pod nazwami: Agaricus boletiformis Sowerby; Lenzites argentina Speg.; Lenzites sepiaria (Wulfen) Fr.; Daedalea sepiaria (Wulfen) Fr.; Agaricus undulatus Hoffm.; Gloeophyllum ungulatum (Lloyd) Imazeki; Daedalea confragosa var. tricolor (Fr.) Domanski, Orlos & Skirg.; Agaricus sepiarius Wulfen; Merulius sepiarius (Wulfen) Schrank; Agaricus asserculorum Batach; Daedalea ungulata Lloyd
Niszczyca płotowa, Gloeophyllum sepiarium (Wulfen) P. Karst. 1879 | systematyka |
|
|
|---|---|---|
| budowa | Owocnik w kształcie płasko rozpostarty, rozpostarto odgięty, kolisty, półkolisty. Osiąga średnicę od 30 do 100 mm dla owocników kolistych, a dla wydłużonych od 50 do 120 mm i szerokość od 20 do 30 mm. W obu przypadkach grubość owocnika jest od 6 do 10 mm. Zazwyczaj bocznie przyrośnięty i wydłużony, kiedy wyrasta z pęknięć w drewnie. Na płaskich powierzchniach kolisty. Owocniki często są ze sobą zrośnięte i dachówkowato ułożone. Jaskrawo rdzawe w kolorze za młodu, później brązowe, radzawobrązowe do czarnobrązowych. Czarne po przezimowaniu. Brzeg strefy przyrostowej w kolorze żółtawopomarańczowym, pomarańczoworadzawym do ochrowego. Powierzchnia niewyraźnie strefowana, nierówna, promieniście pomarszczona. Pokryta szczeciniasto-filcowatym, silnym owłosieniem. Na starość łysiejąca, a pozostające owłosienie pozlepiane. Hymenofor jest jednowarstwowy, składający się z nieregularnych blaszeki anastemozujących połączeń. Tworzą nieforemne i porowate labirynty. W kolorze jest żółtawy z odcieniami pomarańczowego do rdzawego i brązowawego. Rurki blaszkowate, cienkie i gęste. Od 3 do 6 mm szerokości, a przy owocnikach kapeluszowych długości od 15 do 25 mm i 10 mm grubości. Ostrza rurek mniej lub bardziej ząbkowane, pokryte białawoszarawym lub orzechowym w barwie nalotem. Pory szerokie, uciśnięte ciemnieją w kolorze złotobrązowe. Trzon bardzo krótki, szczątkowy i tylko w owocnikach kolistych. Miąższ cienki i korkowaty, osiąga od 2 do 4 mm grubości. Koloru żółtopomarańczowego, a wyschnięty orzechowy do blado umbrowego. Bez określonego smaku i bez wyróżniającego zapachu. Zarodniki w wysypie koloru białego. W kształcie cylindryczne z jednym zaostrzonym końcem, a drugim spłaszczonym. Wielkość od 9 do 12,5 x od 3 do 4,5 µm. Hialitowe i nieamyloidalne. Powierzchniowo gładkie. | |
| uwagi | Niejadalna.
Grzyb nadrzewny, sporofit. Wywołuje intensywną zgniliznę drewna typu brunatnego.
Gatunek podobny to: rzadsza niszczyca blaszkowata - Gloeophyllum abietinum (Bull.) P. Karst; o ciemno brązowych owocnikach i rzadszych "rurkoblaszkach" oraz niszczyca belkowa - Gloeophyllum trabeum (Pers.) Murrill; jeszcze rzadsza, o orzechowo zabarwionych owocnikach i gęstych rurkach, spotykana na drewnie liściastym.
Inne nazwy to: bedłka płotowa, grzyb słupowy, siatkowiec płotowy, skórzak płotowy.
|
|
| piśmiennictwo |
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej.Komentarze
Brak komentarzy.
