Dodano: 0 0000
Należy do pospolitych gatunków. Spotykany od września do listopada. Owocniki występują pojedynczo lub w grupach, w lasach iglastych i mieszanych. Lubi miejsca wilgotne i torfowiska. Rośnie na ziemi i drewnie.
Do rodzaju Hygrophoropsis należy 6 gatunków. Są to:
- Hygrophoropsis aurantiaca
- Hygrophoropsis flabelliformis
- Hygrophoropsis fuscosquamula
- Hygrophoropsis laevis
- Hygrophoropsis macrospora
- Hygrophoropsis olida
Występuje pod nazwami: Clitocybe aurantiaca (Wulfen) Fr.; Cantharellus aurantiacus (Wulfen) Fr.; Cantharellus aurantiacus Krombh.; Cantharellus ravenelii Berk. & M.A. Curtis; Cantharellus rufescens Fr.; Merulius nigripes Pers.; Agaricus aurantiacus Wulfen; Cantharellus brachypodus Chevall.; Agaricus subcantharellus Sowerby; Hygrophoropsis aurantiaca var. rufa D.A. Reid; Hygrophoropsis aurantiaca var. lactea (Fr.) Corner; Clitocybe aurantiaca var. nigripes (Pers.) Rea; Clitocybe aurantiaca var. pallida (Cooke) R. Schulz ined.; Hygrophoropsis aurantiaca var. nigripes (Pers.) K?& Romagn.; Hygrophoropsis aurantiaca var. pallida (Cooke) K?& Romagn.; Cantharellus aurantiacus var. pallidus Cooke; Cantharellus aurantiacus ß lacteus Fr.; Merulius brachypodes (Chevall.) Kuntze; Merulius rufescens (Fr.) Kuntze; Hygrophoropsis aurantiaca var. pallida (Cooke) Heykoop & Esteve-Rav.; Merulius aurantiacus (Wulfen) J.F. Gmel.; Merulius ravenelii (Berk. & M.A. Curtis) Kuntze; Clitocybe aurantiaca var. lactea (Fr.) Rea.
systematyka |
|
---|---|
budowa | Kapelusz średnicy od 15 do 60 mm. Koloru pomarańczowożółtego, pomarańczowego do brązowawego. Z wiekiem blednący. U młodych owocników w kształcie płaski lub wypukły, u starych lejkowato wklęsły lub centralnie zagłębiony. Brzeg podgięty, falisty albo faliście pogięty. Powierzchnia delikatnie aksamitna do filcowatej, rzadziej gładka. Matowa w porze suchej. Blaszki wyraźnie wykształcone. Koloru intensywnie pomarańczowy do ceglastego, z tendencją do blednięcia. Cienkie i wąskie, od 1,5 do 4 mm szerokości. Rozgałęzione widlasto i długo zbiegające na trzon. Ostrze tępe. Trzon barwy nieco jaśniejszej od kapelusza, a u podstawy brązowawy. Długość od 30 do 50 mm. Grubość od 3 do 10 mm. Wysmukły, rozszerzony ku górze, ale w zasadzie równogruby. Centralny lub ekscentryczny. Pełny i gładki. Dość twardy i elastyczny. Przy podstawie pokryty białą, filcowatą grzybnią, wiążącą resztki ściółki. Miąższ koloru żółtawego lub blado pomarańczowego. Nie zmienia się po przekrojeniu lub uciśnięciu. Cienki i miękko włóknisty. Smak słaby, mało przyjemny, cierpki. Zapach nie wyróżniający się. Zarodniki w wysypie koloru białego lub kremowego. W kształcie szeroko elipsoidalne. Powierzchniowo gładkie. Hialinowe. Wielkość od 5 do 8 x od 3 do 5 µm. Bez pory rostkowej. |
uwagi | Niejadalny. W razie spożycia nie jest trujący, ale ciężko strawny. Gatunki podobne to: pieprznik jadalny - Cantharellus cibarius var. cibarius (Fr.) Quél; smaczny, powszechnie występujący i zbierany; większy, intensywnie pomarańczowy kielichowiec pomarańczowy - Omphalotus olearius (DC.) Singer oraz jaśniejsza, rzadsza I spotykana poza lasami, lisówka jasna - Hygrophoropsis macrospora (D.A. Reid) Kuper. Inne nazwy to: fałszywa kurka, kurka jadowita, lejkówka pomarańczowa, pieprznik pomarańczowy. |
piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.