Dodano: 3 stycznia 2011
Rzadki i bardzo dawno nie odnotowany. Lubi gleby kwaśne, torfowcowe i wilgotne miejsca w lasach liściastych i mieszanych. Zazwyczaj towarzyszy brzozom, sosnom i świerkom. Spotykany od lipca do października. Rośnie pojedynczo lub grupie kilku owocników.
Do rodzaju Lactarius należy 98 gatunków. Są to:
- Lactarius acerrimus
- Lactarius acris
- Lactarius acutus
- Lactarius adhaerens
- Lactarius albocarneus
- Lactarius amarus
- Lactarius annulatoangustifolius
- Lactarius aquizonatus
- Lactarius aspideus
- Lactarius atlanticus
- Lactarius atroviridis
- Lactarius aurantiacus
- Lactarius aurantiifolius
- Lactarius aureifolius
- Lactarius auriolla
- Lactarius azonites
- Lactarius badiosanguineus
- Lactarius baliophaeus
- Lactarius barbatus
- Lactarius bertillonii
- Lactarius blennius
- Lactarius borzianus
- Lactarius camphoratus
- Lactarius chromospermus
- Lactarius chrysorrheus
- Lactarius circellatus
- Lactarius citriolens
- Lactarius clarkeae
- Lactarius controversus
- Lactarius cyathuliformis
- Lactarius deliciosus
- Lactarius deterrimus
- Lactarius evosmus
- Lactarius flavidus
- Lactarius fluens
- Lactarius fuliginosus
- Lactarius fulvissimus
- Lactarius glaucescens
- Lactarius glyciosmus
- Lactarius helvus
- Lactarius hepaticus
- Lactarius hyphoinflatus
- Lactarius hysginoides
- Lactarius hysginus
- Lactarius lacunarum
- Lactarius lanceolatus
- Lactarius lilacinus
- Lactarius luridus
- Lactarius mairei
- Lactarius mammosus
- Lactarius maruiaensis
- Lactarius musteus
- Lactarius nothofagi
- Lactarius novae-zelandiae
- Lactarius obscuratus
- Lactarius omphaliiformis
- Lactarius pallidus
- Lactarius pergamenus
- Lactarius piperatus
- Lactarius porninsis
- Lactarius pterosporus
- Lactarius pubescens
- Lactarius pyrogalus
- Lactarius quieticolor
- Lactarius quietus
- Lactarius repraesentaneus
- Lactarius resimus
- Lactarius romagnesii
- Lactarius rostratus
- Lactarius rubrocinctus
- Lactarius rufus
- Lactarius ruginosus
- Lactarius salicis-reticulatae
- Lactarius salmonicolor
- Lactarius sanguifluus
- Lactarius scoticus
- Lactarius scrobiculatus
- Lactarius semisanguifluus
- Lactarius sepiaceus
- Lactarius serifluus
- Lactarius sphagneti
- Lactarius spinosulus
- Lactarius stephensii
- Lactarius subdulcis
- Lactarius subumbonatus
- Lactarius tabidus
- Lactarius tawae
- Lactarius tithymalinus
- Lactarius torminosus
- Lactarius trivialis
- Lactarius turpis
- Lactarius umerensis
- Lactarius uvidus
- Lactarius vellereus
- Lactarius vietus
- Lactarius violascens
- Lactarius volemus
- Lactarius zonarius
Występuje również pod nazwami: Agaricus trivialis Fr; Lactifluus trivialis(Fr.) Kuntze
systematyka |
|
---|---|
budowa | Kapelusz masywny i osiąga średnicę od 40 do 150 mm. Młody w kształcie łukowaty z mocno podwiniętym brzegiem. W miarę rozwoju i dojrzewania rozpościera się i robi się centralnie płytko pogłębiony, a niekiedy na starość nawet lejkowaty. Kiedy wilgotny powierzchnia gładka, lepka do śluzowatej, a skórka kapelusza ściągalna. W kolorze od ciemnolilastalowego, jasnopurpurowoszarego lub jasnowinnoszarego, z małymi brązowawymi cętkami za młodu. Cętki tworzą koncentryczne strefowanie, blednące i płowiejące z wiekiem. W miarę starzenia się barwa staje się mięsnoochrowa, brudnomięsista, czarnolila lub jasnofioletowa, a nawet różowoochrowa z odcieniem lila, szczególnie w części centralnej. Brzeg od wcześniej podwiniętego rozprostowuje się i może być ostry. Blaszki do trzonu szeroko przyrośnięte i zazwyczaj w tym miejscu rozwidlone. Mieszane i dość gęsto ustawione. Cienkie. W barwie kremowe do jasnoochrowych. Plamią się szarozielonkawo od wyschniętego mleczka. Mleczko białawe do jasnokremowego i dość obfite w młodych okazach. Po dłuższym kontakcie z powietrzem stopniowo żółknące. Wyschnięte w kolorze oliwkowoszare. Początkowo w smaku niewyczuwalne. Dopiero po chwili mocno szczypiące, piekące i gorzkie. Trzon wysokości od 30 do 120 mm i grubości od 9 do 20 mm. W kształcie krępy, czasami odwrotnie maczugowaty, ale zwykle walcowaty i troszkę zwężający się ku szczytowi. W barwie białawy lub kremowy. Na powierzchni gładki bez jamek. Kruchy. Wewnątrz pusty. Miąższ dość zwarty i obfity, szczególnie w trzonie. W kolorze biały do białawego. Pod skórką kapelusza szarolila do nieco brązowawego w starszych okazach. Zasadniczo niezmienny. W zapachu kwaśno-owocowy. W smaku szczypiący i drażniący. Zarodniki w wysypie kremowe. W kształcie szerokoelipsoidalne z dziobkiem lub bez. Powierzchniowo urzeźbione dużymi brodawkami powiązanymi ze sobą grubymi łączniami tworzącymi siateczkę o nieregularnych oczkach. Hialinowe. Wielkość od 8,5 do 10,5 x od 7 do 8,5 µm. |
ochrona | Ujęty na czerwonej liście grzybów wielkoowocnikowych zagrożonych w Polsce ze statusem „R”- rzadki. |
uwagi | Niejadalny. Gatunki podobne to: mleczaj lepki - Lactarius uvidus (Fr.) Fr. Jego białe mleczko szybko zmienia kolor na fioletowy. Podobne są również: mleczaj chmurny - Lactarius vietus (Fr.) Fr. i mleczaj rudawobrązowy - Lactarius hysginus (Fr.) Fr. Jednak obydwa gatunki maja mniejsze zarodniki. Inne nazwy to: bedłka świniarka, mleczaj niezgrabny, mleczaj pospolity, świniarka. |
piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.