Dodano: 23 lipca 2006
Pospolita. Spotykana od końca sierpnia do późnej jesieni. Występuje pojedynczo, w grupach, szeregach lub w czarcich kręgach. Towarzyszy lasom iglastym, rzadziej liściastym. Lubi sąsiedztwo świerków i modrzewi.
Do rodzaju Clitocybe należy 68 gatunków. Są to:
- Clitocybe agrestis
- Clitocybe albida
- Clitocybe albofragrans
- Clitocybe alexandri
- Clitocybe amarescens
- Clitocybe americana
- Clitocybe angustissima
- Clitocybe augeana
- Clitocybe barbularum
- Clitocybe brumalis
- Clitocybe candicans
- Clitocybe candida
- Clitocybe catinus
- Clitocybe concava
- Clitocybe costata
- Clitocybe dealbata
- Clitocybe diatreta
- Clitocybe dicolor
- Clitocybe diosma
- Clitocybe ditopa
- Clitocybe elegantula
- Clitocybe eucalyptorum
- Clitocybe festiva
- Clitocybe festivoides
- Clitocybe fragrans
- Clitocybe frysica
- Clitocybe fuscosquamula
- Clitocybe gibba
- Clitocybe gracilipes
- Clitocybe harmajae
- Clitocybe houghtonii
- Clitocybe hydrogramma
- Clitocybe infundibuliformis
- Clitocybe inornata
- Clitocybe isabellina
- Clitocybe lateritia
- Clitocybe lituus
- Clitocybe marginella
- Clitocybe martiorum
- Clitocybe metachroa
- Clitocybe nebularis
- Clitocybe odora
- Clitocybe ornamentalis
- Clitocybe paraditopa
- Clitocybe phaeophthalma
- Clitocybe phosphorea
- Clitocybe phyllophila
- Clitocybe pruinosa
- Clitocybe rhizophora
- Clitocybe rivulosa
- Clitocybe robusta
- Clitocybe ruderalis
- Clitocybe sinopica
- Clitocybe squamulosa
- Clitocybe suaveolens
- Clitocybe subalutacea
- Clitocybe subcordispora
- Clitocybe subdryadicola
- Clitocybe subinvoluta
- Clitocybe subsalmonea
- Clitocybe subspadicea
- Clitocybe tenuissima
- Clitocybe trulliformis
- Clitocybe truncicola
- Clitocybe umbilicata
- Clitocybe vermicularis
- Clitocybe vibecina
- Clitocybe wellingtonensis
Występuje również pod nazwami: Agaricus comitialis Pers.; Clitocybe comitialis (Pers.) P. Kumm.; Agaricus clavipes Pers.
Lejkówka buławotrzonowa, Clitocybe clavipes (Pers.) P. Kumm. 1871 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 40 do 60 mm. U młodego owocnika wypukły, z wyraźnym, tępym garbkiem. Z wiekiem staje się płaski i z wklęśniętym centrum. Skórka gładka. Higrofaniczny. Kiedy wilgotny w kolorze szarobrązowym do oliwkowoszarawego. W porze suchej jest w barwie bladoochrowej. Brzeg ostry. Blaszki szerokości od 2 do 6 mm. Długie. Średnio gęste i zbiegające. Barwy białawej, gdy młode i żółknące z wiekiem. Trzon w barwie białawy do kremowego. Długości od 40 do 80 mm. Grubości od 5 do 15 mm. W kształcie odwrotnie maczugowaty. U podstawy gęsto pokryty biało-ficowatą grzybnią i zrośnięty ze ściółką. Mocno osadzony w substracie. Mięsisty, ale trochę gąbczasty i elastyczny. Długowłóknisty. Pełny za młodu, a z wiekiem staje się pusty. Miąższ koloru białego lub białawego. Konsystencji wodnistej, miękki, obfity i kruchy. Niezmienny. Smak nieco słodkawy i zapach przypominający gorzkie migdały. Zarodniki w wysypie barwy białej. W kształcie elipsoidalne, z dziobkiem z jednej strony i jedną dużą kroplą tłuszczu.. Powierzchniowo gładkie. Hialinowe. Wielkości od 5 do 6 x od 3 do 4 µm. |
| uwagi | Jadalna, ale niesmaczna. Może wywoływać po spożyciu bóle głowy i przemijające wysypki na skórze, zwłaszcza po łączeniu jej ze spożywanym alkoholem. Inne nazwy to: bedłka buławotrzonowa, bełdka buławiasta, lejkorodek grubotrzonowy, głąbik pałkonogi, lejkówka pałkonoga. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
