Dodano: 25 marca 2008
Spotykany rzadko w okresie letnio-jesiennym. Zawsze towarzyszy różnym gatunkom brzóz i terenom dość wilgotnym.
Do rodzaju Leccinum sp. zaliczane jest 19 gatunków. Są to:
- Leccinum aerugineum
- Leccinum atrostipitatum
- Leccinum aurantiacum
- Leccinum crocipodium
- Leccinum duriusculum
- Leccinum holopus
- Leccinum onychinum
- Leccinum palustre
- Leccinum pseudoscabrum
- Leccinum quercinum
- Leccinum rigidipes
- Leccinum roseofractum
- Leccinum roseotinctum
- Leccinum salicicola
- Leccinum scabrum var. scabrum
- Leccinum schistophilum
- Leccinum umbrinoides
- Leccinum versipelle
- Leccinum vulpinum
Występuje również pod nazwami: Boletus avellaneus J. Blum; Boletus melaneus (Smotl.) Hlavácek; Boletus murinaceus J. Blum; Boletus scaber Bull.; Boletus scaber var. melaneus Smotl.; Ceriomyces scaber (Bull.) Murrill; Gyroporus scaber (Bull.) Quél.; Krombholzia scabra (Bull.) P. Karst.; Krombholzia scabra forma melanea (Smotl.) Vassilkov; Krombholziella avellanea (J. Blum) Alessio; Krombholziella avellanea (J. Blum) Bon; Krombholziella avellanea (J. Blum) Courtec.; Krombholziella melanea (Smotl.) Šutara; Krombholziella mollis Bon; Krombholziella murinacea (J. Blum) Alessio; Krombholziella murinacea (J. Blum) Bon; Krombholziella scabra (Bull.) Maire; Krombholziella subcinnamomea (Pilát & Dermek) Alessio; Leccinum avellaneum (J. Blum) Bon; Leccinum melaneum (Smotl.) Pilát & Dermek; Leccinum molle (Bon) Bon; Leccinum murinaceum (J. Blum) Bon; Leccinum olivaceosum Lannoy & Estadès; Leccinum scabrum (Bull.) Gray; Leccinum scabrum var. melaneum (Smotl.) Dermek; Leccinum scabrum forma melaneum (Smotl.) Sergeeva; Leccinum subcinnamomeum Pilát & Dermek; Trachypus scaber (Bull.) Romagn.
Koźlarz czarnobrązowy, Leccinum scabrum var. scabrum (Bull.) Gray 1821 = Leccinum melaneum (Smotl.) Pilát & Dermek 1974 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 30 do 150 mm. W kształcie początkowo stożkowaty, z wiekiem staje się płasko-wypukły do poduszkowatego. Koloru umbra, szarobrązowy, czarnobrązowy do czarnego. Powierzchnia gładka, matowa lub nieco filcowata. Skórka kapelusza lekko lepka podczas wilgotnej pogody. Pory drobne. W kształcie okrągławe. W barwie rurek. W młodych okazach białe, później szarawokremowe do szarobrązowych u starszych egzemplarzy. Rurki długości od 12 do 15 mm. Przy trzonie głęboko wycięte. Białe, później szarokremowe. Nie zmieniają zabarwienia na przekroju. Trzon osiąga długość od 70 do 150 mm i grubość od 15 do 40 mm. Jest zwężony w górze i zgrubiały przy podstawie. W kolorze biały i na powierzchni gęsto pokryty łuskami w kolorze brązowoczarnym, lub czarnym. Miąższ w barwie biały, zwarty, niezmienny na przekroju. W smaku i zapachu przyjemnie łagodny. Zarodniki w wysypie barwy brązowawooliwkowej. W kształcie wrzecionowato wydłużone. Powierzchniowo gładkie. W kolorze żółtawobrązowe. Wielkość od 15 do 23 x od 5 do 7 µm. |
| ochrona | Ujęty na czerwonej liście grzybów wielkoowocnikowych zagrożonych w Polsce ze statusem „V”- narażony. |
| uwagi | Jadalny i ceniony kulinarnie. Inne nazwy to: koźlarz babka forma czarna, koźlarz babka forma różowiejąca, koźlarz czarny. Gatunek podobny to: koźlarz babka - Leccinum scabrum var. scabrum i pod ten gatunek obecnie został podporządkowany w systematyce. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
