Dodano: 28 września 2005
Częsty. Owocnik jednoroczny. Spotykany wiosną, latem i na jesieni, na żywym i martwym drewnie liściastym. Bardzo rzadko na iglastym, a jeżeli już, to na jodle.
Do rodzaju Hapalopilus sp. należy 11 gatunków. Są to:
- Hapalopilus africanus
- Hapalopilus albocitrinus
- Hapalopilus croceus
- Hapalopilus mutans
- Hapalopilus nidulans
- Hapalopilus phlebiiformis
- Hapalopilus placodes
- Hapalopilus rubescens
- Hapalopilus rutilans
- Hapalopilus salmonicolor
- Hapalopilus sibiricus
Występuje pod nazwami: Polyporus nidulans Fr.;Polystictus nidulans (Fr.) Gillot & Lucand;Boletus nidulans (Fr.) Spreng.;Inonotus nidulans (Fr.) P. Karst.;Phaeolus nidulans (Fr.) Pat.;Agaricus nidulans (Fr.) E.H.L. Krause
Miękusz rabarbarowy, Hapalopilus nidulans (Fr.) P. Karst. 1881 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik szerokości od 20 do 50 mm. Długości od 20 do 150 mm. Grubości od 10 do 30 mm. W kształcie półkolisty, rozpostarty, konsolowaty, nerkowaty, miękko poduszkowaty i guzowaty. W kolorze gliniastobrązowawym, kakaowobrązowym, blado czerwonawym, brudnocielistym, cynamonowym lub ochrowym. Na powierzchni początkowo pokryty delikatnym aksamitem. Później nagi, nierównomiernie jamkowaty. Owocniki pojedyncze lub skupione w rzędy, rzadko ułożone dachówkowato. Bocznie, szeroko przyrośnięty do substratu. Nasada wypukła i nabrzmiała. Brzeg tępy, niekiedy nieco falisty. Ciemniejący po dotknięciu. Pory w kolorze jasnożółtawe, brązowawe, brudnocieliste lub płowe. W kształcie okrągławe, lekko kanciaste, do wydłużonych i nierównych. Średnicy od 0,3 do 1 mm i w ilości od 2 do 3 na jeden milimetr kwadratowy. Rurki cienkościenne. Długości od 5 do 15 mm. W kolorze brudnocieliste lub jasnobrązowe. Miąższ w barwie bledszy od koloru powierzchni owocnika. Grubości od 5 do 15 mm. W konsystencji soczysto mięsisty, włóknisty i miękki, gdy nasycony wodą. Korkowaciejący z wiekiem i wysuszaniem. Wyschnięty lekki i kruchy. Zapach przyjemny, nieco anyżkowy, przemijający. Bez smaku. Uciśnięty przebarwia się na czerwonobrązowawo. Barwi się na kolor lilowy, szarawolilowy lub fioletowawy, w wyniku działania KOH lub NaOH. Zabarwienie uzależnione jest od stężenia roztworu zasady. Charakterystyczne barwienie występuje, po zadaniu czynnika chemicznego, zarówno na świeży owocnik, jak i na eksykat. Zarodniki w wysypie koloru białawego z odcieniem słomkowym. W kształcie elipsoidalne, z nieco zaostrzoną podstawą i jednostronnie słabo spłaszczone. Wielkość od 3,5 do 5,5 x od 2 do 3,5 µm. Hialinowe. Powierzchniowo gładkie. Bez pory rostkowej. |
| uwagi | Niejadalne. Grzyb nadrzewny, słaby pasożyt. Wywołuje słabą, włóknistą, zgniliznę typu białego. Kiedyś wykorzystywany do barwienia tkanin. Gatunek podobny to: bardzo rzadki i będący pod ochroną Hapalopilus croceus (Pers.) Donk - miękusz szafranowy, zwany też złotoporkiem szafranowym. Występuje na dębach i kasztanowcach oraz Pycnoporus cinnabarinus (Jacq.) P. Karst. – gęstoporek cynobrowy, o jaskrawym, cynobrowym, czerwonawym lub ceglastym wybarwieniu i skórzasto-korkowatym miąższu. Wrażliwy na działanie KOH i natychmiast, po jego zadaniu barwiący się na czarno. Inne nazwy to: huba korkowa, huba czerwonawa. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
