Dodano: 0 0000
Dość pospolita. Występuje pojedynczo i w grupach od sierpnia do listopada.
Tworzy mikoryzę głównie z drzewami liściastymi, ale spotykana jest sporadycznie też w lasach iglastych. Rośnie również poza lasem, na łąkach i pastwiskach. Bardzo lubi sąsiedztwo buków, gleby obojętne oraz zawierające wapń.
Do rodzaju Hygrophorus sp. należą 23 gatunki. Są to:
- Hygrophorus agathosmus
- Hygrophorus arbustivus
- Hygrophorus camarophyllus
- Hygrophorus chrysodon
- Hygrophorus cinereus
- Hygrophorus discoxanthus
- Hygrophorus erubescens
- Hygrophorus hedrychii
- Hygrophorus hyacinthus
- Hygrophorus hypothejus
- Hygrophorus latitabundus
- Hygrophorus lindtneri
- Hygrophorus lucorum
- Hygrophorus mesotephrus
- Hygrophorus nemoreus
- Hygrophorus olivaceoalbus
- Hygrophorus penarius
- Hygrophorus persoonii
- Hygrophorus piceae
- Hygrophorus pudorinus
- Hygrophorus pustulatus
- Hygrophorus russula
- Hygrophorus unicolor
Występuje również pod nazwą: Hygrophorus eburneus (Bull.) Fr.; Agaricus eburneus Bull.; Hygrophorus cossus sensu auct.; Gymnopus eburneus (Bull.) Gray
Wodnicha biała, Hygrophorus eburneus var. eburneus (Bull.) Fr. 1838 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 40 do 60 mm. Koloru białego, z wiekiem kości słoniowej do słabo kremowego. W kształcie początkowo półkulisty-wypukły, do rozpostartego. Brzeg podwiniętym. U starszych egzemplarzy może być faliście powyginany. Powierzchnia gładka, silnie śluzowata w porze wilgotnej i jedwabiście błyszczący w porze suchej. Blaszki szerokości od 3 do 5 mm. Grube i dość rzadkie. Barwy kapelusza. Zbiegające na trzon. Trzon ma wysokość od 40 do 100 mm, a grubość od 8 do 12 mm. Biały w kolorze. Cylindryczny, zwężający się u podstawy i mocno tkwiący w gruncie. Wewnątrz pełny. Powierzchnia silnie śluzowata, tylko pod kapeluszem sucha i kosmokowato-łuskowata. Miąższ w kolorze biały. W kapeluszu cienki, grubszy w centrum. W konsystencji soczysty, niezmienny. Smak łagodny. Zapach niewyraźny, kwaskowato aromatyczny. W trzonie u nasady pod wpływem działania KOH barwi się na pomarańczowo. Zarodniki w wysypie białe. Powierzchniowo gładkie. Wielkość od 7 do 9 x od 4 do 6 µm. W kształcie cylindryczno-elipsoidalne. Hialitowe, z widocznymi kropelkami tłuszczu. |
| uwagi | Jadalna, niskiej jakości. Stosowana, jako grzyb domieszkowy Gatunki podobne to: wodnicha żółknąca - Hygrophorus hedrychii (Velen.) K. Kult, która za młody jest podobna w barwie, ale z wiekiem brązowieje oraz wodnicha oliwkowobiała - Hygrophorus olivaceoalbus (Fr.) Fr; ciemniejsza w zabarwieniu, wyrastająca w miejscach bagnistych w towarzystwie świerków i najchętniej w górach.. Inne nazwy to: bedłka biała, bedłka słoniowokostna, ślimak biały. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
