Dodano: 15 kwietnia 2012
Występuje pospolicie wyrastając w grupach latem i ze szczytem pojawu na jesieni. Ekologia siedliska to lasy liściaste i iglaste, szczególnie towarzystwo buków, brzóz i wierzb oraz kwaśne i obojętne gleby. Występuje również poza lasami w takich miejscach jak pastwiska i ogrody.
Występuje również pod nazwami: Agaricus crustuliniformis Bull.; Agaricus ossa J.F. Gmel.; Hebelomatis crustuliniformis (Bull.) Earle
Do rodzaju Hebeloma należy 51 gatunków. Są to:
- Hebeloma aestivale
- Hebeloma alpinum
- Hebeloma aminophilum
- Hebeloma ammophilum
- Hebeloma anthracophilum
- Hebeloma araneosa
- Hebeloma arenosum
- Hebeloma atrobrunneum
- Hebeloma birrus
- Hebeloma bruchetii
- Hebeloma candidipes
- Hebeloma cavipes
- Hebeloma circinans
- Hebeloma crustuliniforme
- Hebeloma cylindrosporum
- Hebeloma domardianum
- Hebeloma dunense
- Hebeloma fastibile
- Hebeloma fragilipes
- Hebeloma fusisporum
- Hebeloma gigaspermum
- Hebeloma helodes
- Hebeloma hetieri
- Hebeloma hiemale
- Hebeloma incarnatulum
- Hebeloma ingratum
- Hebeloma insigne
- Hebeloma laterinum
- Hebeloma leucosarx
- Hebeloma marginatulum
- Hebeloma mediorufum
- Hebeloma mesophaeum
- Hebeloma pallidoluctuosum
- Hebeloma populinum
- Hebeloma psammophilum
- Hebeloma pseudoamarescens
- Hebeloma pusillum
- Hebeloma radicosum
- Hebeloma sacchariolens
- Hebeloma sinapizans
- Hebeloma sinuosum
- Hebeloma sordescens
- Hebeloma sordidum
- Hebeloma spoliatum
- Hebeloma stenocystis
- Hebeloma syrjense
- Hebeloma theobrominum
- Hebeloma vaccinum
- Hebeloma vejlense
- Hebeloma victoriense
- Hebeloma vinosophyllum
Włośnianka rosista, Hebeloma crustuliniforme (Bull.) Quél. 1872 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz osiąga średnicę od 40 do 80 mm, rzadko większy. W kolorze kremowy, ochrowy, płowy, rdzawożółty, żółtobrązowawy z ciemniejszym centrum. W kształcie początkowo półkulisty, wypukły, aż do rozpostartego z wiekiem, mięsisty. Brzeg podwinięty. Powierzchnia w porze wzmożonej wilgotności śluzowata, a w okresie suszy gładka i lśniąca. Blaszki gęsto ustawione, wykrojone i wąsko przyrośnięte do prawie wolnych. W kolorze szaroochrowe, gliniaste do blado cynamonowobrązowych z wiekiem. Ostrze biało oprószone i piłkowate. Podczas pory deszczowej u młodych owocników pojawiają się wodniste kropelki, które kiedy zasychają pozostają na blaszkach, jako brązowe plamki. Trzon w kształcie cylindryczny i równo gruby lub z wybrzuszeniem przy podstawie. Osiąga długość od 50 do 100 mm i grubość od 8 do 15 mm. Na powierzchni pokryty włókienkami, a poniżej kapelusza białymi kłaczkami i ziarenkami. Zazwyczaj zwarty i pełny. Biały do ochrowego w kolorze. Pierścień nie występuje. Miąższ w kapeluszu dość obfity i zwarty, a w trzonie delikatnie włóknisty. Wysychając robi się watowaty. W barwie biały do blado ochrowego. W smaku gorzkawy. W zapachu przypomina rzodkiew. Zarodniki w wysypie barwy kawy z mlekiem. W kształcie elipsoidalne do migdałowatych, z odgiętym dziobkiem na jednym biegunie i dużą kroplą wewnątrz. W kolorze brązowe. Powierzchniowo umiarkowanie szorstko brodawkowate. Wielkość od 11 do 12,5 x od 5,5 do 7 µm. |
| uwagi | Trująca i toksyczna. Ma również przyjętą nazwę Hebeloma crustuliniforme forma microspermum Hongo 1966 Grzyb mikoryzowy o istotnym znaczeniu w szkółkarstwie. Gatunki podobne to: włośnianka białomiąższowa - Hebeloma leucosarx P. D. Orton. o podobnych upodobaniach co do ekologii i okresu występowania. Inne nazwy to: skórzak rosisty. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
