Dodano: 10 listopada 2006
Gatunek bardzo rzadko spotykany. Występuje od lipca do października. W Polsce ma stwierdzone pojedyncze stanowiska. Występuje na żywym i martwym drewnie i drzewach liściastych. Zwłaszcza na wiekowych dębach i kasztanie jadalnym.
Do rodzaju Hapalopilus sp. należy 11 gatunków. Są to:
- Hapalopilus africanus
- Hapalopilus albocitrinus
- Hapalopilus croceus
- Hapalopilus mutans
- Hapalopilus nidulans
- Hapalopilus phlebiiformis
- Hapalopilus placodes
- Hapalopilus rubescens
- Hapalopilus rutilans
- Hapalopilus salmonicolor
- Hapalopilus sibiricus
Występuje pod nazwami: Polyporus croceus (Pers.) Fr.; Boletus croceus Pers.; Aurantiporus croceus (Pers.) Murrill; Tyromyces croceus (Pers.) J. Lowe; Inonotus croceus (Pers.) P. Karst.; Phaeolus croceus (Pers.) Pat.; Polystictus croceus (Pers.) Bigeard & H. Guill.
Miękusz szafranowy, Hapalopilus croceus (Pers.) Donk 1933 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik szerokości od 30 do 80 mm, długości od 50 do 180 mm i grubości od 10 do 40 mm. W kształcie półkolisty, rozpostarto-odgięty lub poduszkowaty. W barwie kremowopomarańczowy lub czerwonopomarańczowy, z bardziej brązowym odcieniem u nasady. Suchy mniej jaskrawy i płowiejący. Powierzchnia delikatnie aksamitna, pokryta puszkiem, z wiekiem łysiejąca, naga i pomarszczona. Brzeg początkowo płonny, z czasem pokrywa się rurkami. Stare owocniki robią się czerniawe, skurczone i mogą pozostać tak do następnego roku po owocowaniu. Pory w kształcie okrągławe, lekko kanciaste do wydłużonych i nierównych. Średnicy od 0,4 do 0,5 mm i w ilości od 2 do 3 na jeden milimetr kwadratowy. Rurki cienkościenne. Długości od 0,5 do 10 mm. W kolorze miąższu, a w suchych owocnikach wydają się przesycone smołą i są wtedy znacznie ciemniejsze. Ostrze nieco ząbkowane, w barwie jaskrawo pomarańczowe lub szafranowe. Niekiedy białawo oprószone zarodnikami. Miąższ w barwie kremowopomarańczowy do karminowoszafranowego. Grubości od 5 do 25 mm. W konsystencji soczysty, gąbczasto mięsisty, włóknisty i miękki, gdy nasycony wodą. Wyschnięty, lekki, twardy i korkowaty. W KOH barwi się na karminowoczerwono. Zarodniki w wysypie koloru jasno słomkowego. W kształcie szerokoelipsoidalne, z nieco zaostrzoną podstawą i jednostronnie słabo spłaszczone. Wielkość od 4 do 6 x od 3 do 4 µm. Hialinowe. Powierzchniowo gładkie. Bez pory rostkowej. |
| ochrona | Objęty ochroną ścisłą. Rozporzadzenie MŚ z dnia 9 lipca 2004 roku. Ujęty na czerwonej liście grzybów wielkoowocnikowych zagrożonych w Polsce ze statusem „E”- wymierający. |
| uwagi | Niejadalny. Grzyb nadrzewny. Powoduje brunatną zgniliznę. Gatunek podobny to: często spotykany miękusz rabarbarowy Hapalopilus nidulans (Fr.) P. Karst; po zadaniu KOH barwiący się na kolor filetowawy oraz Pycnoporus cinnabarinus (Jacq.) P. Karst. – gęstoporek cynobrowy, o jaskrawym, cynobrowym, czerwonawym lub ceglastym wybarwieniu i skórzasto-korkowatym miąższu. Wrażliwy na działanie KOH i natychmiast, po jego zadaniu barwiący się na czarno. Inne nazwy to: złotoporek szafranowy. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
