Dodano: 9 stycznia 2011
Należy do gatunków rzadziej spotykanych. Lubi wilgotne siedliska w jarach, grądach i olszynach. Rośnie od lipca do listopada na murszejących kłodach i pniach drzew liściastych. Sporadycznie w lasach iglastych.
Występuje również pod nazwami: Agaricus salicinus Pers.; Pluteus petasatus Ricken; Pluteus salicinus var. beryllus Sacc; Rhodosporus salicinus (Pers.) J. Schröt.
Występuje też w odmianie Pluteus salicinus var. floccosus P. Karst
Do rodzaju Pluteus należą 53 gatunki. Są to:
- Pluteus angustisporus
- Pluteus atromarginatus
- Pluteus aurantiorugosus
- Pluteus aurantipes
- Pluteus brunneo-olivaceus
- Pluteus cervinus
- Pluteus chrysophaeus
- Pluteus chrysophlebius
- Pluteus cinereofuscus
- Pluteus concentricus
- Pluteus decoloratus
- Pluteus diettrichii
- Pluteus ephebeus
- Pluteus exiguus
- Pluteus fenzlii
- Pluteus flammipes
- Pluteus griseoluridus
- Pluteus hispidilacteus
- Pluteus hispidulus
- Pluteus inconspicuus
- Pluteus inquilinus
- Pluteus insidiosus
- Pluteus leoninus
- Pluteus luctuosus
- Pluteus luteus
- Pluteus mamillatus
- Pluteus microspermus
- Pluteus minor
- Pluteus nanus
- Pluteus paradoxus
- Pluteus pauperculus
- Pluteus pellitus
- Pluteus perroseus
- Pluteus petasatus
- Pluteus phlebophoroides
- Pluteus phlebophorus
- Pluteus plautus
- Pluteus podospileus
- Pluteus pouzarianus
- Pluteus pseudorobertii
- Pluteus readii
- Pluteus robertii
- Pluteus romellii
- Pluteus salicinus
- Pluteus satur
- Pluteus semibulbosus
- Pluteus similis
- Pluteus spegazzinianus
- Pluteus subantarcticus
- Pluteus terricola
- Pluteus thomsonii
- Pluteus umbrosus
- Pluteus velutinornatus
- Pluteus villosus
Drobnołuszczak zielonawoszary, Pluteus salicinus (Pers.) P. Kumm. 1871 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz może być średnicy od 13 do 70 mm. Młody w kształcie wypukły, później szeroko i płasko rozpostarty. Centralnie zazwyczaj bardziej uwypuklony. W kolorze mysioszary, bladoszary, szarozielonawy, szaroniebieskawy. Może być zabarwiony jednolicie, ale w szczycie jest zwykle ciemniejszy. W barwie zasadniczej może występować tonacja odcieni zielonkawych, oliwkowych, a nawet beżoworóżowa. Niezmiernie rzadko całkowicie biały. Hygrofaniczny. Powierzchnia pobłyskująca jedwabiście i ściśle pokryta związanymi z miąższem nitkowatymi włókienkami. Włókienka przebiegają promienisto i układają się paskowato od szczytu, gdzie odstające końce tworzą kosmki podobne do drobnych łuseczek. W okazach wilgotnych brzeg może uwidaczniać krótkie prążkowanie. Blaszki gęsto ustawione, dość szerokie i wybrzuszone. Wolne. Młode w kolorze białym i z wiekiem różowiejące i łososiowatoróżowawe. Ostrze balszki nieco watowato-kosmkowate, zabarwione podobnie. Trzon długości od 20 do 80 mm i grubości od 3 do 7 mm. W kształcie walcowaty z lekko zgrubiałą podstawą. Przy podstawie na powierzchni widoczne bywają nieliczne, ciemniejsze włókienka. Bliżej wierzchołka jest jedwabisto błyszczący i niewyraźnie prążkowany. Wewnątrz pełny. Pierścień Nieobecny. Miąższ dość zwarty i jędrny, niezbyt obfity. Biały w kolorze, tylko pod skórka kapelusza w części środkowej szarawy z odcieniem błękitnym. W trzonie może być marmurkowaty. Nieokreślony w smaku. W zapachu przypomina surowe ziemniaki. Zarodniki w wysypie różowe z odcieniem beżowym, mięsnoróżowym lub brązowaworóżowym. W kształcie szerokoelipsoidalne do prawie owalnych z odgiętym dziobkiem na jednym biegunie. Powierzchniowo gładkie. Wielkość od 7 do 10 x od 5 do 6 µm. |
| uwagi | Niejadalny. Wykazuje obecność psylocybiny i z tego względu może być zaliczony do lekko trujących. Zielonawe przybarwienie kapelusza nie musi zawsze występować. Gatunki podobne to: drobnołuszczak czarnołuskowy - Pluteus pseudorobertii M.M. Moser. Gatunek jeszcze rzadziej spotykany. Białawy kapelusz ma w środku szarobrązowe lub czarniawe łuseczki. Inne nazwy to: łuskowiec wierzbowy. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
