Dodano: 28 września 2006
Spotykana rzadko na martwych, leżących na ziemi gałęziach, kłodach i murszejących pniakach drzew liściastych. Chętnie wybiera drewno takich drzew jak: topola, dąb, grab, buk, brzoza, olsza i leszczyna. Sporadycznie spotykana na drewnie drzew iglastych.
Do rodzaju Datronia sp. należy 6 gatunków. Są to:
- Datronia decipiens
- Datronia glabra
- Datronia mollis
- Datronia scutellata
- Datronia scutellata
- Datronia stereoides
Występuje pod nazwami: Antrodia mollis (Sommerf.) P. Karst.; Trametes mollis (Sommerf.) Fr.; Daedalea lassbergii Allesch.; Polyporus mollis (Sommerf.) P. Karst.; Daedalea mollis Sommerf.; Polyporus sommerfeldtii P. Karst.; Cerrena mollis (Sommerf.) Zmitr.; Daedaleopsis mollis (Sommerf.) P. Karst.; Trametes serpens Fr.
Jamczatka wielkopora, Datronia mollis (Sommerf.) Donk 1966 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik rozpostarto-odgięty. Słabo przyrośnięty do podłoża. Hymenofor pokryty białym nalotem, łatwo ulegający ścieraniu. Dotknięty brunatnieje. Kapelusz długości do 70 mm i odstający od powierzchni przyrostu od 5 do 25 mm. Kapelusze często są ze sobą zrośnięte. W kształcie, gdy rozpostarte koliste. Zlewając się ze sobą są resupinatowe i mogą mieć wielkość od kilku do kilkudziesięciu centymetrów. Powierzchnia aksamitnie owłosiona, o nieregularnych strefach. Skórka z wiekiem twardnieje. Barwa od orzechowej, poprzez umbrową do brunatnej i czarnej. Brzeg ostry, z wąskim ostrym pasem, faliście zarysowany i odstający od podłoża. Pory duże, w kształcie koliste, kanciaste, a najczęściej wydłużone, nieregularne i labiryntowe. Od 1 do 2 na 1 milimetrze. Rurki długości do 5 mm. W części pionowo położonego owocnika, otwarte częściowo lub całkowicie, tworząc rowki. Normalnie proste lub ukośne. Między rurkami występują grube przegrody. Ostrza gładkie. Miąższ cienki, w barwie beżowpopielaty, izabelowaty, żółtawocynamonowy lub barwy drewna. W młodych okazach elastyczny. Z wiekiem twardnieje i staje się sztywny. Na przekroju pod skórką kapelusza, a miąższem właściwym, widoczna pod lupą „czarna linia”. Niezmienny, bez smaku i wyczuwalnego zapachu. Zarodniki w wysypie koloru białego. W kształcie cylindryczne, jednostronnie lekko wklęsłe, z podstawą zwężoną. Nieco wygięte. Powierzchniowo gładkie. Hialinowe. Cienkościenne i nieamyloidalne. Wielkości od 8 do 10 x od 2,5 do 3,5 µm. |
| uwagi | Niejadalny. Inne nazwy to: jamczatka gmatwopora, jamczatka miękka. Gatunki podobne to: jamczatka drobnopora - Datronia stereoides (Fr.) Ryvarden; o drobniejszych porach i większych zarodnikach. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
