Dodano: 10 stycznia 2015
Pojawia się w końcówce lata do początku zimy. Spotykana na trawiastych łąkach i pastwiskach, lubi towarzystwo sosen. Rośnie pojedyńczo i w luźnych grupach.
Występuje również pod nazwami: Agaricus rivulosus Pers. ; Agaricus rivulosus var. neptuneus Berk. & Broome; Clitocybe dealbata ; Clitocybe dealbata var. minor Cooke ; Clitocybe rivulosa var. neptunea (Berk. & Broome) Massee
Do rodzaju Clitocybe należy 68 gatunków. Są to:
Clitocybe agrestis
Clitocybe albida
Clitocybe albofragrans
Clitocybe alexandri
Clitocybe amarescens
Clitocybe americana
Clitocybe angustissima
Clitocybe augeana
Clitocybe barbularum
Clitocybe brumalis
Clitocybe candicans
Clitocybe candida
Clitocybe catinus
Clitocybe concava
Clitocybe costata
Clitocybe dealbata
Clitocybe diatreta
Clitocybe dicolor
Clitocybe diosma
Clitocybe ditopa
Clitocybe elegantula
Clitocybe eucalyptorum
Clitocybe festiva
Clitocybe festivoides
Clitocybe fragrans
Clitocybe frysica
Clitocybe fuscosquamula
Clitocybe gibba
Clitocybe gracilipes
Clitocybe harmajae
Clitocybe houghtonii
Clitocybe hydrogramma
Clitocybe infundibuliformis
Clitocybe inornata
Clitocybe isabellina
Clitocybe lateritia
Clitocybe lituus
Clitocybe marginella
Clitocybe martiorum
Clitocybe metachroa
Clitocybe nebularis
Clitocybe odora
Clitocybe ornamentalis
Clitocybe paraditopa
Clitocybe phaeophthalma
Clitocybe phosphorea
Clitocybe phyllophila
Clitocybe pruinosa
Clitocybe rhizophora
Clitocybe rivulosa
Clitocybe robusta
Clitocybe ruderalis
Clitocybe sinopica
Clitocybe squamulosa
Clitocybe suaveolens
Clitocybe subalutacea
Clitocybe subcordispora
Clitocybe subdryadicola
Clitocybe subinvoluta
Clitocybe subsalmonea
Clitocybe subspadicea
Clitocybe tenuissima
Clitocybe trulliformis
Clitocybe truncicola
Clitocybe umbilicata
Clitocybe vermicularis
Clitocybe vibecina
Clitocybe wellingtonensis
Lejkówka strumykowa, Clitocybe rivulosa (Pers.) P. Kumm. 1871 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz może mieć średnicę od 10 do 70 mm. W kształcie początkowo płytko wypukły z podwiniętym brzegiem, później rozszerza się do płaskiego z centralnym lekkim wkleśnięciem i niewielkim garbkiem. W pełni dojrzały wywija się, brzeg staje się zafalowany, ale nadal jest podwinięty. Na powierzchni gładki, nagi i woskowaty. Młody najczęściej w kolorze biały, szronowato pokostowy, później białawy, bladoszarawy, szarawy, z plamkami jasnomięsnymi. Lekko higrofaniczny. Blaszki ustawione gęsto, zbiegające na trzon, do 7 mm szerokie. Białe, brudnobiałe i w końcu kremowe. Trzon może mieć długość od 10 do 40 mm i grubość od 4 do 6 mm. W kształcie walcowaty, cząsto wygięty. Początkowo pełny, później kanalikowaty. Powierzchnia delikatnie podłużnie włókienkowata. Biały w barwie z przebarwianiem się w miarę dojrzewania do koloru jasnego mięsa. Miąższ miękki i cienki, grubszy w centrum od 3 do 4 mm i od 1 do 2 mm bliżej brzegu. W barwie kremowoszarawy. Niezmienny. Zapach łagodny. Smak początkowo łagodny, po pewnym czasie cierpki. Zarodniki w wysypie barwy białawej lub lekko kremowej. W kształcie elipsoidalne, z odgiętym dziobkiem na jednym biegunie. Cienkościenne. Powierzchniowo gładkie. Hialinowe i nieamyloidalne. Wielkości od 4 do 6 x od 3 do 4 µm. |
| uwagi | Trująca. Zawiera składnik toksyczny muskarynę. Objawy zatrucia pojawiaja się w ciagu 15 do 30 minut od chwili spożycia. Objawami zatrucia są: ślinotok, pocenie i łzawienie oczu. Przy większych dawkach objawowo pojawia się ból brzuch, nudności, biegunka oraz zaburzenia widzenia i trudnosci w oddychaniu. Zatrucie zwykle ustępuje po odkoło dwóch godzinach. Zejścia są rzadkie i mogą wynikać z niedoczynności serca lub niewydolności oddechowej. Atropina jest serum na zatrucie. Gatunki podobne to: w niektórych systematykach ustawiona jako odrębny takson lejkówka jadowiata - Clitocybe dealbata (Sowerby) Gillet. Inne nazwy to: głąbik oddzielony, lejkówka jadowita, lejkówka oddzielona. Jako Agaricus rivulosus pierwszy opisał takson Christiana Hendrik Persoon w 1801 roku. W 1871 roku, czyli siedemdziesiąt lat później niemiecki przyrodnik Paweł Kummer opisał gatunek, jako Clitocybe rivulosa i w tym przypadku epitet rivulosa ma pierwszeństwo i powinien być powszechnie stosowany. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
