Dodano: 14 stycznia 2012
Saprofit. Upodobała sobie tereny trawiaste, takie jak trawniki, łąki, przydroża i pastwiska. Pojawia się w porze wzmożonej wilgotności powietrza zaraz po wschodzie słońca od lipca do września. Rośnie w rozproszeniu lub nielicznej grupie. Stożkówka jest na tyle wątła i krucha że załamuje się już w połowie dnia, to jest w kilka godzin po pojawieniu.
Występuje również pod nazwami: Agaricus apalus Fr. ; Agaricus tener Sowerby; Bolbitius albipes G.H. Otth; Bolbitius lacteus J.E. Lange; Bolbitius tener (Sowerby) Berk.; Bolbitius tener var. lacteus (J.E. Lange) Bon ; Conocybe albipes Hauskn.; Conocybe apala var. albipes (G.H. Otth) Arnolds; Conocybe apala var. apala (Fr.) Arnolds; Conocybe lactea (J.E. Lange) Métrod ; Galera apala (Fr.) Sacc. ; Galera lactea J.E. Lange; Galera lateritia Cooke; Mycena tenera (Sowerby) Gray; Pluteolus apalus (Fr.) Quél.
Do rodzaju Conocybe należy 85 gatunków. Są to:
- Conocybe aberrans
- Conocybe aeruginosa
- Conocybe ambigua
- Conocybe antipus
- Conocybe apala
- Conocybe aporos
- Conocybe arrhenii
- Conocybe aurea
- Conocybe blattaria
- Conocybe brachypodii
- Conocybe brunnea
- Conocybe brunneola
- Conocybe bulbifera
- Conocybe candida
- Conocybe coprophila
- Conocybe crispa
- Conocybe crispella
- Conocybe cyanopus
- Conocybe deliquescens
- Conocybe dentatomarginata
- Conocybe dumetorum
- Conocybe dunensis
- Conocybe echinata
- Conocybe exannulata
- Conocybe farinacea
- Conocybe filaris
- Conocybe fimetaria
- Conocybe fragilis
- Conocybe fuscimarginata
- Conocybe gracilenta
- Conocybe hadrocystis
- Conocybe horakii
- Conocybe hornana
- Conocybe huijsmanii
- Conocybe incarnata
- Conocybe inocybeoides
- Conocybe intrusa
- Conocybe juniana
- Conocybe lateritia
- Conocybe lenticulospora
- Conocybe leucopus
- Conocybe macrocephala
- Conocybe macrospora
- Conocybe mairei
- Conocybe megalospora
- Conocybe merdaria
- Conocybe mesospora
- Conocybe moseri
- Conocybe murinacea
- Conocybe neoantipus
- Conocybe nivea
- Conocybe novae-zelandiae
- Conocybe ochracea
- Conocybe pallidospora
- Conocybe percincta
- Conocybe pilosella
- Conocybe pinetorum
- Conocybe plicatella
- Conocybe pubescens
- Conocybe pulchella
- Conocybe pygmaeoaffinis
- Conocybe rickeniana
- Conocybe rickenii
- Conocybe rostellata
- Conocybe rugosa
- Conocybe sabulicola
- Conocybe semiglobata
- Conocybe siennophylla
- Conocybe siliginea
- Conocybe spicula
- Conocybe spiculoides
- Conocybe striaepes
- Conocybe subovalis
- Conocybe subpubescens
- Conocybe sulcatipes
- Conocybe tenera
- Conocybe togularis
- Conocybe umbonata
- Conocybe utriformis
- Conocybe velata
- Conocybe velutipes
- Conocybe vestita
- Conocybe vexans
- Conocybe vinaceobrunnea
- Conocybe watlingii
Stożkówka delikatna, Conocybe apala (Fr.) Arnolds 2003 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz osiąga przeciętną średnicę od 10 do 20 mm. Kiedy młody w kształcie naparstkowaty z wiekiem dzwonkowaty, szeroko dzwonkowaty, szeroko stożkowaty, ale nigdy nie rozpostarty. Może być z podniesioną krawędzią. W barwie biały, białawy z tonacją kości słoniowej lub w tym kolorze. Czasem ciemniej ubarwiony w centrum, jak też przyozdobiony pojedynczymi, ciemniejszymi plamkami. Powierzchnia w młodych owocnikach nieco mazista. Żłobkowanie wyraźnie widoczne od brzegu do miej więcej połowy kapelusza. Powierzchnia w suchym okazie może uwidaczniać pomarszczenia i delikatne oprószenie, szczególnie bliżej brzegu. Blaszki przyrośnięte do prawie wolnych. Gęsto ustawione i wąskie. Długo są blade z czasem nabierają barwy rdzawożółtawej, cynamonowej, brązowej lub brązoworóżowej. Trzon długości od 30 do 110 mm i gruby do 2 mm. W kształcie nierówno walcowaty. Cieńszy bliżej wierzchołka i grubszy przy podstawie. Bardzo delikatny, wewnątrz pusty. W kolorze szklistobiały. Powierzchnia bliżej podstawy gładka, a ku wierzchołkowi biało przyprószony i wzdłużnie urzeźbiony. Pierścień nie występuje. Miąższ bez wyraźnego smaku i zapachu, ale łagodny. Cienki i kruchy. W kolorze owocnika do jasnobrązowego. Zarodniki w wysypie ciemnobrązowe do czerwonobrązowe. W kształcie elipsoidalne do prawie owalnych z porą rostkową, niekiedy widocznym dziobkiem i ściętym końce. Grubościenne z mniejszymi lub większymi kroplami tłuszczu wewnątrz. Wielkość od 11 do 15 x od 7 do 9 µm. |
| uwagi | Jadalność nieznana, ale zbyt wątły by miał znaczenie kulinarne. Gatunki podobne to: stożkówka białoochrowa - Conocybe siliginea (Fr.) Kühner z wiekiem bardziej ochrowa oraz polówka półkulista - Agrocybe pediades (Fr.) Fayod o żółtawobrązowym, wypukłym kapeluszu i brązowych blaszkach. Oba gatunki o podobnej ekologii. Inne nazwy to: stożkogłówka biała, stożkówka biała, stożkówka białotrzonowa. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
